Αυτοκόλλητο που κυκλοφορεί στην πόλη για τα 2 χρόνια από τον θάνατο του Μανώλη Αφράτη εν ώρα εργασίας οδηγώντας το ασυντήρητο φορτηγό της Γαλακτοκομικής Αμαρίου.
Εργατική Πρωτομαγιά 2022-Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου στις 11:00
Πανελλαδικές και σώματα ασφαλείας
Τρικάκια που πετάξαμε και κείμενο που κολλήσαμε έξω από κεντρικά λύκεια της πόλης.
Τα τελευταία χρόνια, κατά την συμπλήρωση των μηχανογραφικών δελτίων των μαθητ(ρ)ιών της Γ΄λυκείου, οι στρατιωτικές σχολές και τα σώματα ασφαλείας είναι στις πρώτες επιλογές και μάλιστα προσβάσιμα μόνο από μαθήτ(ρι)ες με υψηλές βαθμολογίες στις πανελλαδικές εξετάσεις. Είναι δηλαδή σχολές-φιλέτα. Η βάση τους είναι ακατέβατη και έχουν τον μέγιστο συντελεστή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την μεγάλη τους ζήτηση. Μαθήτ(ρι)ες δηλαδή που λόγω υψηλής βαθμολογίας θα μπορούσαν να πάρουν άλλους ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς, στην συνέχεια, δρόμους επιλέγουν καριέρα με στολή. Στην πραγματικότητα, η γενιά αυτή προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα τοπίο επαγγελματικής ανασφάλειας. Ξέρουν ότι η επιτυχία στις πανελλαδικές- η κορωνίδα καταξίωσης για την αγία οικογένεια που κάνει κι αυτή …τον αγώνα της- δεν εξασφαλίζει καμία επαγγελματική προοπτική, καμία σιγουριά για βιοπορισμό. Αντίθετα η ολοκλήρωση των σπουδών φέρνει ανεργία με πτυχίο.
Όσο για το όνειρο να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί, να ακολουθείς τις κλίσεις σου είναι αυτό ακριβώς …όνειρο. Το σχολείο από τις μικρότερες τάξεις προετοιμάζει για τις εξετάσεις. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός απουσιάζει, τα μαθήματα διαβαθμίζονται με σειρά χρησιμότητας. Για παράδειγμα οι τέχνες πετάχτηκαν έξω και σε κανένα δεν έλειψαν. Δεν είναι χρήσιμες βλέπετε. Ειδικά το Λύκειο είναι “μη-σχολείο”, ένα περιβάλλον εντατικοποίησης με στόχο…είπαμε…την κορωνίδα της “καταξίωσης”, την “επιτυχία” στις εξετάσεις. Έχει απαλειφθεί η χαρά της μάθησης. Το δημόσιο σχολείο, έτσι κι αλλιώς απαξιώνεται, το φροντιστήριο τα λέει καλύτερα γιατί το πληρώνεις. Οι στόχοι έχουν μπει από μικρή ηλικία από τις … συνειδητοποιημένες μαθήτριες. Οι άλλες ας πάνε στα ιεκ ή ας μπούνε στο σέρβις. Τα ξενοδοχεία έχουν έλλειψη προσωπικού. Φυσικά οι πανελλαδικές έχουν ταξικό πρόσημο. Έχεις €€, κάνεις φροντιστήρια. Στον τομέα αυτό η αγία οικογένεια είναι ειδική να κάνει το σκατό της παξιμάδι. Οι λίγες που τα καταφέρνουν χωρίς…βοήθεια είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: €€=ΑΕΙ
Στο τοπίο αυτό, δικαιολογείται η “επιλογή” των στρατιωτικών σχολών και της αστυνομίας, μονόδρομος πολλές φορές για τα παιδιά που έχουν τους βαθμούς αλλά η οικογένεια δεν έχει παραπανίσια €€€ και πρέπει να κάνουν άμεση απόσβεση της κοστοβόρας προετοιμασίας. Καλύτερα να γίνεις στρατιωτικός γιατρός, ψυχολόγος, οικονομολόγος, μετεωρολόγος ή πληροφορικός Ικάρων (νέα φρούτα αυτά τα τελευταία). Πού αλλού θα έβρισκε δουλειά μία μετωρολόγος! Όπως ομολογούν τα ίδια τα παιδιά, στις μπατσοσχολές “έχει σίγουρη δουλειά”, άσε που “μένεις μέσα” και “πληρώνεσαι από την σχολή κιόλας”. Μικρή θυσία να ντυθείς στα μπλε ή στα χακί. Να είσαι σήκω κάτσε. Να τρως καψώνι και να ακολουθείς ανορθολογικές συχνά εντολές. Μήπως αυτό δεν κάνουμε και οι υπόλοιπες εργαζόμενες. Η μισθωτή εργασία είναι σκλαβιά για όλες. Γιατί να μην δηλώσεις στρατιωτικές σχολές ή να μπεις στα σώματα ασφαλείας;
Γιατί δεν θέλεις να γίνεις κρέας για οβίδες
Γιατί δεν θέλεις να είσαι το τσιράκι των αφεντικών
Γιατί δεν θέλεις να δέρνεις απεργούς
Γιατί δεν θέλεις να μπουζουριάζεις μετανάστες
Γιατί δεν θέλεις να πνίγεις ανθρώπους στο Αιγαίο
Γιατί δεν θέλεις να γυμνώνεις ανθρώπους, να τους κλέβεις και να τους επαναπροωθείς σε νησίδες στον Έβρο σε πολικές θερμοκρασίες
Γιατί η ντροπή δεν είναι δουλειά.
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Εκπαίδευσης Ρεθύμνου
Για την εργατική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη
Στις 21 Μαΐου 2020 η λίστα των εργατών που έχουν χαθεί στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού απέκτησε άλλο ένα όνομα. Ο Μανώλης Αφράτης, οδηγός στην εταιρία «ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε.» του επιχειρηματία Μανουκαράκη, αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο μετά από ανατροπή του φορτηγού που του παρείχε η εταιρία εν ώρα εργασίας.
Η συνέχεια, γνωστή: Η «κακιά η ώρα» έφερε ένα «εργατικό ατύχημα», με τον διορισμένο από ΑΤ Αμαρίου εμπειρογνώμονα να κάνει λόγο για ευθύνη του οδηγού και όχι της εργοδοσίας. Η οικογένεια του Αφράτη, γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούν στην εταιρία και την κατάσταση των οχημάτων, ορίζει με δικά της έξοδα εμπειρογνώμονες που επαληθεύουν αυτά που είναι λίγο-πολύ γνωστά στην κοινωνία του Ρεθύμνου, ότι δηλαδή τα σάπια φορτηγά της εταιρίας είναι επικίνδυνα και ακατάλληλα για χρήση. Η υπόθεση περνά από εισαγγελέα, ο οποίος αγνοώντας το πόρισμα του εμπειρογνώμονα της οικογένειας Αφράτη, στέλνει την υπόθεση στο αρχείο, απ’ όπου έχει πλέον, μετά από 2 χρόνια ανασυρθεί και αναμένεται η εκδίκασή της.
Θα το λέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ! ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ!
Η απανταχού «υγιής επιχειρηματικότητα» είναι διατεθειμένη να κάνει εγκληματικές εκπτώσεις στην ασφάλεια των εργαζομένων προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση και την αισχροκέρδειά της. Η μη τήρηση μέτρων ασφαλείας, ο σάπιος εξοπλισμός, η αδιαφορία για την επικινδυνότητα των συνθηκών και η εντατικοποίηση με τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας είναι καθημερινότητα για τους εργαζόμενους οδηγούς και όχι μόνο. Η εναλλακτική για τους εργαζόμενους είναι η ανεργία, καθώς όποιος διαμαρτύρεται κινδυνεύει να μην ξαναβρεί δουλειά – πόσω μάλλον στη «συντεκνο-κρατία» των επιχειρηματιών της Κρήτης. Υπεύθυνη για τις αναπόφευκτες συνέπειες της κατάστασης αυτής είναι η εργοδοσία, για τις τσέπες τις οποίας οι εργαζόμενοι/ες καλούνται να ρισκάρουν κάθε μέρα τη ζωή τους στον δρόμο.
Ο τοπικός απόπατος έσπευσε σε αγαστή συνεργασία να κουκουλώσει την υπόθεση: Τα τοπικά ΜΜΕ και ΜΚΔ μιλούν για τον άδικο χαμό ενός νέου σε τροχαίο, ενώ οι αστυνομικές αρχές μέσω του εμπειρογνώμονά τους στέλνουν την υπόθεση στα αζήτητα. Ταυτόχρονα, το τοπικό παπαδολόι ξεπλένει τα ματωμένα χέρια του επιχειρηματία ευχαριστώντας τον για την δωρεά της εταιρίας του σε επισιτιστικές δομές τις εκκλησίας, δήθεν στην μνήμη του ανθρώπου που η ίδια η εταιρία δολοφόνησε!
Ως εδώ!
Να δοθεί ένα τέλος στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και στην απαξίωση των κεκτημένων μας. Οι εγκληματικές πρακτικές του κεφαλαίου σε συνδυασμό με την αναλγησία των κυβερνήσεων θα μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους. Οι εργαζόμενοι/ες καλούμαστε να προστατεύσουμε τις ζωές μας και τα δικαιώματά μας από το αδηφάγο τέρας της μισθωτής σκλαβιάς μέσα από την πολύμορφη δράση, τη διαρκή διεκδίκηση και την αλληλεγγύη!
Δύναμη και δικαίωση στον αγώνα της οικογένειας Αφράτη
Παρέμβαση στον λογιστή του φούρνου “παραδοσιακό”
Στις 28/3 κάναμε παρέμβαση με τρικάκια έξω και μέσα στο λογιστικό γραφείο Κοκκινάκη στην Πλατεία Αγνώστου Στρατιώτη που φροντίζει να βγάζει λάδι κάτι αφεντικά όπως αυτό του φούρνου “παραδοσιακό” που έχει απλήρωτες εργαζόμενες.
Παρέμβαση με τρικάκια στον καφέ-φούρνο "Παραδοσιακό" στην Καλλιθέα αλλά και στον φούρνο στην Επιμενίδου Μαρούλη
Παρέμβαση στο “παραδοσιακό”
Στις 25-3 κάναμε παρέμβαση στον φούρνο “παραδοσιακό” για τα χρωστούμενα μεροκάματα στις εργαζόμενες. Πήγαμε στα δύο υποκαταστήματα, στην Επιμενίδου Μαρούλη στο κέντρο αλλά και στο καφέ-ζαχαροπλαστείο “παραδοσιακό” στην Καλλιθέα. Πετάξαμε τρικάκια στην γειτονιά και μοιράσαμε στους πελάτες στο κατάστημα της Καλλιθέας
- Παρέμβαση με τρικάκια στον καφέ-φούρνο "Παραδοσιακό" στην Καλλιθέα αλλά και στον φούρνο στην Επιμενίδου Μαρούλη
Φωτογραφίες από την δράση ενάντια στις επαναπροωθήσεις
Στις 19 Μάρτη, για την Διεθνή Μέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών κάναμε ένα δρώμενο ενάντια στις επαναπροωθήσεις, έξω από το Λιμεναρχείο στο Ρέθυμνο ενώ μοιράσαμε και το κείμενό μας.
Ευχαριστούμε τα άτομα που πλαισίωσαν την δράση μας και ειδικά το ΜατζόΡε FM 89.1 – Ραδιοφωνικός Σταθμός Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο και την κολεκτίβα Obscura Lab για την φωτογραφική κάλυψη της δράσης.
Το Ματζόρε μοίρασε το Ημερολόγιο ενός παιδιού ξεριζωμένου.
Λιμεναρχείο Ρεθύμνου
19 Μάρτη: Διεθνής Μέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών
Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: Τα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι χώροι βασανιστηρίων και βαρβαρότητας. Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον σε άθλιες συνθήκες. Με φαγητό που δεν τρώγεται, με καθαριότητα ανύπαρκτη, χωρίς γιατρούς, χωρίς καν φάρμακα και με τους βασανισμούς, τους ξυλοδαρμούς (κάποιες φορές μέχρι θανάτου) και τα καψόνια των αστυνομικών φρουρών εναντίον τους να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Η κόλαση της Μόριας που φωτίστηκε για λίγο από τις φλόγες που έκαψαν τον καταυλισμό είναι μόνο ένας από τους πολλούς τόπους βασανιστηρίων και εκμηδένισης της αξίας της ζωής που υπάρχουν διασκορπισμένοι εδώ και χρόνια στην ελληνική επικράτεια.Είτε ήρθαν στην Ελλάδα ως μετανάστες είτε ως πρόσφυγες πολέμου οι άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν μέσα σε αυτά τα στρατόπεδα και τις δομές κράτησης είναι οι ίδιοι που εργάζονται ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί στα χωράφια και τις οικοδομές, στην καθαριότητα και σε άλλες αντίστοιχες εργασίες. Είναι ένα κομμάτι της παγκόσμιας πολυεθνικής εργατικής τάξης που δέχεται επίθεση και είναι υποχρέωση των εργατικών συνδικαλιστικών κινημάτων της Ευρώπης να βάλουν ως πρώτη προτεραιότητα το κλείσιμο όλων αυτών των κολαστηρίων. Ο Καπιταλισμός και τα κράτη αφού προκαλούν πολέμους με σκοπό την όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία των αφεντικών, αφού φτιάχνουν νόμους που απαγορεύουν την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων δημιουργώντας έτσι οι ίδιοι την παρανομοποίηση της παλιότερα νόμιμης μετανάστευσης, στη συνέχεια χρησιμοποιούν τους μετανάστες χωρίς χαρτιά και τους πρόσφυγες που καταφέρνουν να φτάσουν στις χώρες της δύσης ως φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα και τους φυλακίζουν σε άθλια στρατόπεδα και καταυλισμούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί αυτά τα σύγχρονα κολαστήρια την ίδια στιγμή που νομοθετεί, μέσω συνθηκών, τον εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα.
Από το Μάρτιο του 2020, με αφορμή την πανδημία, το ελληνικό κράτος στοχοποιεί τους μετανάστες/τριες μέσα και έξω από τα κέντρα κράτησης, ως υγειονομική βόμβα που διασπείρει τον ιό.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αφήνει χωρίς κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας και χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τους έγκλειστους και τις έγκλειστες των κέντρων κράτησης και υποδοχής , επιχειρεί να μετατρέψει ακόμα και τα “ανοικτά” στρατόπεδα κράτησης σε κλειστές δομές φυλάκισης των μεταναστών/τριων, εντείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης, με τη μονιμοποίηση του εγκλεισμού στα κολαστηρία. Ταυτόχρονα συνεχίζει τις δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα μέσα από παράνομες επαναπροωθήσεις. Από τη Λέσβο μέχρι την Αμυγδαλέζα, και από τον Έβρο μέχρι την Πέτρου Ράλλη να παλέψουμε για την κατάργηση των στρατοπέδων, είτε αυτά εμφανίζονται ως κλειστά είτε ως ανοιχτά κέντρα κράτησης. Να παλέψουμε για να σταματήσουν οι κρατικές δολοφονίες στα σύνορα. Είναι χρέος μας απέναντι στους εαυτούς μας, την τάξη μας και την ανθρωπότητα.
Η αντίσταση στον πόλεμο στην Ουκρανία όπως και τη Συρία και τόσες άλλες περιοχές του πλανήτη περνάει μέσα από τους κοινούς αγώνες με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες των δικών μας χωρών. Χρειαζόμαστε ένα διεθνή εργατικό αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό συντονισμό για να μπλοκάρουμε τις μηχανές του πολέμου που σπέρνουν το θάνατο.
Ως Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση αποφασίσαμε να οργανώσουμε μαζί με αυτοοργανωμένες συλλογικότητες αλληλεγγύης στους μετανάστες μια διεθνή ημέρα δράσης ενάντια στα κέντρα κράτησης. Στα πλαίσια αυτής της ήμερας θα πραγματοποιήσουμε συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας που διαθέτουμε τοπικές ενώσεις. Καλούμε όλες τις αναρχοσυνδικαλιστικές οργανώσεις της Ευρώπης και του κόσμου, όλες τις ελευθεριακές, αντιρατσιστικές συλλογικότητες να συμμετέχουν το Σάββατο 19 Μάρτη στην πάλη για το κλείσιμο όλων των στρατοπέδων και δομών κράτησης μεταναστών/τριών και προσφύγων/ισσών. Να ενημερώσουν όλους τους εργάτες των χωρών τους για αυτό το σύγχρονο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, να οργανώσουν εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις στις χώρες τους. Να ανοίξουμε τη συζήτηση για ένα διεθνή συντονισμό ενάντια στα κέντρα κράτησης. Να αγωνιστούμε ενάντια στους πολέμους και το ρατσισμό μέχρι το κλείσιμο και του τελευταίου κολαστηρίου. Κάθε δράση από μια απλή ανακοίνωση, ένα βίντεο, μια συγκέντρωση ή μια διαδήλωση είναι μια πολλή σημαντική βοήθεια για εμάς.
Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε άμεσα για οποιαδήποτε δράση αποφασίσετε και να διαδώσετε την ήμερα δράσης μέσα από τα δικά σας social media.
Πάνω στα συντρίμμια των κολαστηρίων του 21ου αιώνα θα στήσουμε την πιο όμορφη γιορτή!
Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης
Χωράμε όλοι/ες!
Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά
χαρτιά στους μετανάστες-άσυλο στους πρόσφυγες
ΕΣΕ
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της COSCO
Το Σάββατο 12-2 αναρτήσαμε πανώ “Νίκη στον αγώνα των εργατών της Cosco” απέναντι από την είσοδο του εμπορικού λιμανιού και μοιράσαμε το παρακάτω κείμενό μας στην περιοχή:
Οι εργαζόμενοι στην COSCO, στο λιμάνι του Πειραιά, απεργούν για να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας τους. Η εντατικοποίηση που επιβάλλει η εταιρεία, με τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στο λιμάνι και τις κόντρα βάρδιες, οδήγησε στο θάνατο τον εργάτη Δημήτρη Δαγκλή, τον Οκτώβρη του 2021. Μετά την εργατική δολοφονία στον βωμό των κερδών της εταιρείας οι εργάτες κήρυξαν απεργία και κατάφεραν να κερδίσουν κάποιες από τις διεκδικήσεις τους. To κράτος και τα αφεντικά της Cosco προσπαθούν και πάλι να τρομοκρατήσουν τους εργάτες. Τα δικαστήρια του Πειραιά έβγαλαν παράνομη την απεργία πέντε μέρες πριν την έναρξή της, μετά από αίτημα της εργοδοσίας. Οι συνοπτικές αυτές διαδικασίες δείχνουν ξεκάθαρα τη αγαστή συνεργασία κράτους, δικαστών και αφεντικών. Είναι χαρακτηριστικό το πόσο γρήγορα λειτουργούν οι δικαστικές αρχές για να βγάλουν παράνομες απεργίες και να καταδικάσουν αγωνιστές/στριες ενώ αντίθετα στις περιπτώσεις βιασμών, γυναικοκτονιών και οικονομικών σκανδάλων καθυστερούν, κωλυσιεργούν, χάνουν στοιχεία της έρευνας. Δεν διστάζουν μάλιστα να στείλουν στις τρεις τα ξημερώματα δυνάμεις ΜΑΤ, Λιμενικού μαζί με μπράβους για να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός που αντιδρά ακαριαία για να καταστείλει εργατικές διεκδικήσεις ενώ στις φωτιές, τις πλημμύρες, τα χιόνια και τους σεισμούς μεταθέτει την ευθύνη στους πολίτες. Οι εργαζόμενοι όμως αντιστέκονται και συσπειρώνονται στον αγώνα τους γιατί γνωρίζουν τη δύναμη που τους δίνει η αποφασιστικότητα και η ενότητά τους. Είμαστε μαζί με τους εργάτες της COSCO. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας
Οι εργαζόμενοι διεκδικούν:
–Υπογραφή ΣΣΕ που θα καλύπτει όλους τους εργαζόμενους
-εφαρμογή του νόμου για τα ΒΑΕ,
-επαναπρόσληψη όλων των συμβασιούχων που δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους
-μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ COSCO
Migranti- Δικτύωση μεταναστών εργαζομένων
H Migranti είναι μια σελίδα που ενημερώνει σε διάφορες γλώσσες τους μετανάστες εργάτες για τα δικαιώματά τους σε κάθε χώρα και τους δικτυώνει αποκλειστικά με οργανώσεις βάσης.
Ακολουθεί το κείμενο ταυτότητας της σελίδας μεταφρασμένο στα Ελληνικά για να πάρετε μια ιδέα:
Είμαστε ένα δίκτυο συλλογικοτήτων και οργανώσεων μεταναστών εργαζομένων από διάφορες χώρες σε όλη την Ευρώπη, αποφασισμένων να αντεπιτεθούν κατά της εκμετάλλευσης.
Στοχεύουμε στη σύνδεση των αγώνων των μεταναστών εργαζομένων πέρα από εθνικά σύνορα και διαφορετικούς κλάδους.
Πιστεύουμε στην αυτοοργάνωση των εργαζομένων και την άμεση δράση ως τα καλύτερα εργαλεία που έχουν οι εργαζόμενοι για να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας και τις αμοιβές τους και να αγωνιστούν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.