Σκεφτόμασταν ότι τα κολλητιλίκια με τους εργοδότες και τ’ αφεντικά ήταν παροδική ασθένεια και θα σας περνούσε. Αφού όμως είστε αμετανόητοι, οι καλλιτεχνικές ταξιαρχίες της ΕΣΕ ξαναχτυπούν. Εργατοπατέρες μην ξεχνάτε:
Τα κέντρα τα εργατικά ανήκουν στους εργάτες κι όχι στα κομματόσκυλα και τους γραφειοκράτες.
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑI ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Μεγάλος ντόρος γίνεται τον τελευταίο καιρό – ειδικά μετά την περίφημη “έξοδο από τα μνημόνια” για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων αναφορικά με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ). Οι συλλογικές συμβάσεις είναι συμφωνίες που καθορίζουν τις συνθήκες εργασίας και τις αμοιβές στους χώρους εργασίας, συνάπτονται ανά κλάδο μεταξύ των οργανώσεων των εργοδοτών και των εργαζομένων, και καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους της χώρας. Από το 2011 και μετά είχαν μειωθεί δραστικά. Oυσιαστικά η πλειοψηφία των εργαζομένων πληρώνονταν με βάση την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με τον άθλιο μισθό πείνας των 586 ευρώ για τους άνω των 25 και 510 κάτω από αυτή την ηλικία. Με αυτό το υπέροχο δώρο, τα αφεντικά πέτυχαν όχι μόνο φτηνότερο εργατικό κόστος, αλλά μέσω των προφορικών συμφωνιών, υποτίμησαν ακόμη περισσότερο τους μισθούς. Εγκαθίδρυσαν σε απόλυτη συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό την συνθήκη της παράνομης μισθοδοσίας, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι τα νόμιμα είναι ελάχιστα λεφτά επομένως η πληρωμή “στο χέρι” φαινομενικά ελαφρώς αυξημένη, εγγυάται μια πιο αξιοπρεπή διαβίωση. Έτσι τα περισσότερα αφεντικά κατάφεραν να μη δίνουν δώρα και επιδόματα και να βάζουν στην τσέπη τις ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη επισφάλεια, αβεβαιότητα και πειθάρχηση. Σήμερα ελάχιστοι εργαζόμενοι γνωρίζουν τους όρους της σύμβασής τους κι αυτό είναι η πιο ουσιώδης απαξίωση και των ΣΣΕ.
Παράλληλα οι κατάπτυστες “ενώσεις προσώπων” έριξαν τους μισθούς κάτω από τις ΣΣΕ, αφού οι 8 στις 10 επιχειρησιακές ΣΣΕ συνάπτονται από αυτές, ως καρικατούρα εκπροσώπησης των εργαζομένων και πρακτικά λειτουργούν ως επικυρώσεις τον εργοδοτικών εισηγήσεων. Μέσα σε όλα αυτά, σε πολλές επιχειρήσεις ο μισθός κρύφτηκε πίσω από μικρό-επιδόματα ή ακόμη χειρότερα εξαπλώθηκε το φαινόμενο να πληρώνεται μέρος του με κουπόνια για σουπερμάρκετ. Όλα αυτά θα συνεχίσουν να ισχύουν, μετατρέποντας σε κενό γράμμα την επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ.
Κι έρχονται τώρα τα αριστερά φυντάνια διαχείρισης της εξουσίας, να προβάλλουν πανηγυρικά ότι αυτοί θα επαναφέρουν την ισορροπία στις εργασιακές σχέσεις, καθώς και ότι αυτοί νοιάζονται για το εισόδημα των εργαζομένων! Όταν πριν ένα χρόνο οι ίδιοι διεμβόλιζαν την δυνατότητα κήρυξης απεργίας, όταν οι ίδιοι ευθύνονται για την ανασφάλιστη εργασία, όταν οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα για την απορρύθμιση του ωραρίου, την εντατικοποίηση της δουλειάς και τα χαμηλά μεροκάματα. Η “φιλεργατική” τους πολιτική δεν μπορεί να ξεπεράσει το όριο να γράψουν μερικούς ανεφάρμοστους ουσιαστικά νόμους ή να κάνουν όμορφες δηλώσεις στα ΜΜΕ. Και ω του θαύματος! Υπόσχονται ότι θα αυξήσουν τον κατώτατο μισθό κατά 30 ευρώ και θα καταργήσουν τον υποκατώτατο, λίγους μήνες πριν τις εκλογές!
Οι εργαζόμενοι/ες όμως δεν τρώμε κουτόχορτο. Το κράτος προσπαθεί πάντοτε να καρπωθεί και να αφομοιώσει τα αιτήματα των εργαζομένων. Και χωρίς αμφιβολία, διακρίνει την ελλειμματική πρόθεση διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος, την αδυναμία οργάνωσής του σε ριζοσπαστική κατεύθυνση και την χειραγώγησή από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία που εξυπηρετεί έκδηλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Γιατί όταν πλησιάζουν οι εκλογές, ορμάνε πάνω στο πτώμα της κοινωνίας, σαν τα κοράκια, κάθε λογής πολιτικάντηδες, ακόμη και αν έχουν συνδικαλιστική μουσούδα. Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ/ΠΑΜΕ, είναι σίγουρο πως θα αρπάξουν την ευκαιρία για να παρουσιάσουν αγώνες που θα τους εξαργυρώσουν στην συνέχεια εκλογικά. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία άλλωστε, είναι δεμένη χειροπόδαρα με τα κόμματα και πάντοτε έβλεπε τους αγώνες ως τμήμα πελατειακών σχέσεων. Το θέατρο λοιπόν της “μάχης” που θα δώσουν, θα είναι τον επόμενο καιρό η επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ και η αύξηση του κατώτατου μισθού. Γύρω από αυτά θα προσπαθήσουν όλοι όσοι κατέχουν την εξουσία-κι όσοι την διεκδικούν- να μαζέψουν «ψηφαλάκια».
Ο δεύτερος στόχος τους, είναι η απαξίωση των εργατικών αγώνων. Η αποδυνάμωση της συλλογικής διάστασης των διεκδικήσεων, εκεί που το κράτος και τα αφεντικά προσπαθούν να τις “ρυθμίσουν” και να παράξουν ταξική ειρήνη, η μετατροπή των συνδικάτων σε διακοσμητικά, μιας και η όποια “αντιπαράθεση” θα μετατεθεί στο Κοινοβούλιο, η διασπορά της ψευδαίσθησης ότι για την βελτίωση των όρων ζωής, δεν απαιτείται προσπάθεια, συνέπεια και επιθετική συνδικαλιστική δράση, αλλά αρκεί να ρίξει κάποιος μια ψήφο στο σωστό κόμμα.
Τα ζητήματα όμως που τίθενται είναι πραγματικά. Σε αυτή την συγκυρία επομένως, είναι απαραίτητο να αναδειχθεί ότι οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν μπορούν να στριμωχτούν στα ψηφοθηρικά παιχνίδια των κομμάτων. Είναι απαιτήσεις που προκύπτουν από τις καθημερινές ανάγκες της εργατικής τάξης και ως τέτοιες, πρέπει να προβληθούν, να αντιπαρατεθούν και γίνουν κτήμα όσο το δυνατόν περισσότερων, μέσα στα πεδία που γεννιούνται, δηλαδή στους χώρους εργασίας ενάντια στα αφεντικά και στους δρόμους ενάντια στο κράτος τους. Κι όλα αυτά, χρειάζονται πρώτα από όλα μαχητικά, μαζικά και ανυποχώρητα σωματεία, τα οποία δεν είναι και δεν θα γίνουν φυτώρια εργατοπατέρων και αυριανών υποψήφιων. Τέτοια σωματεία υπάρχουν. Πρωτοβάθμια σωματεία σε όλη την Ελλάδα, οργανώνονται από τα κάτω, συντονίζονται και διεξάγουν αγώνες σε όλους τους κλάδους. Σωματεία βάσης συσπειρώνουν όλο και περισσότερο κόσμο, ασκώντας εντελώς διαφορετική στρατηγική στην συνδικαλιστική δράση. Αυτά τα σωματεία πρέπει να γίνουν περισσότερα. Ο δρόμος της ηττοπάθειας, έχει ηττηθεί…
ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΣΕ ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ-ΜΕΙΩΣΗ ΩΡΑΡΊΩΝ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ Ν. 4024/2011 ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΝΑ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΆΘΕ ΟΡΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ
ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΑ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/11/2018, 18.30
Η ΕΛΜΕ Ρεθύμνου, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου, η Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Ρεθύμνου, η Αντιφασιστική Ομάδα Εκπαιδευτικών Ρεθύμνου, το Αγωνιστικό Σχήμα Των Εκπαιδευτικών 1βάθμιας Ρεθύμνου, η Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου (Α.Δ.ΡΕ.), η Αριστερή Ενωτική Παρέμβαση σχήμα ΕΑΑΚ, η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ρεθύμνου (Ε.Σ.Ε.), ο Σύλλογος για τη μελέτη της ελευθεριακής εκπαίδευσης “Το Σπόρι” και ο Συνεταιρισμός/ Κολεκτίβα Εργασίας “Το Κιβώτιο” καλούν τον λαό του Ρεθύμνου σε αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Δημαρχείο την Παρασκευή 23 Νοέμβρη, στις 18.30, που έχει οριστεί από σωματεία και συλλογικότητες ως μέρα πανελλήνιας δράσης για τη Δίκη της Χρυσής Αυγής.
23 Νοεμβρίου:
Πανελλαδική ημέρα δράσης για τη δίκη της Χρυσής Αυγής
“Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.”
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον. Είναι γραμμένος με γράμματα πένθιμα στις σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της ανθρωπότητας. Οραματίστηκε και έθεσε σε εφαρμογή τρόπους μαζικού αφανισμού που γεννούν φρίκη και πρόλαβε, πριν ηττηθεί, να εξολοθρεύσει εκατομμύρια ανθρώπων στα κολαστήρια που έστησε μεθοδικά σε όλη την Ευρώπη.
Οι αμετανόητοι νοσταλγοί των Ναζί, οι υμνητές του θανάτου, οι εχθροί της ζωής, έχουν ακόμα το θράσος να απειλούν και να οργανώνουν επιθέσεις με τις αγελαίες ομάδες τους, τα τάγματα εφόδου τους, όπως λένε χωρίς ντροπή, χωρίς δράμι ιστορικής μνήμης. Τα θύματά τους; Άνθρωποι κυνηγημένοι από εμπόλεμες ζώνες, πρόσφυγες και μετανάστες, αντιφασίστες, άνθρωποι προοδευτικοί ή με σεξουαλικότητα που διαταράζει τον πυρήνα της ιερής πατριαρχικής εικόνας.
Με αφορμή τη δίκη της Χρυσής Αυγής, αυτής της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης, οργανώνεται στις 23 Νοεμβρίου ημέρα πανελλαδικής αντιφασιστικής δράσης. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ενός ανθρώπου γνωστού για τις αντιφασιστικές πεποιθήσεις του, αλλά και η δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, στάθηκαν οι τραγικές αφορμές για να οδηγηθεί η συμμορία στην αστική δικαιοσύνη, η οποία ωστόσο κωλυσιεργεί με τρόπο που γεννά ερωτηματικά ως προς την έκβαση αυτής της δίκης.
Ως αντιφασιστικό κίνημα δεν επαναπαυόμαστε περιμένοντας τις αποφάσεις των αστικών δικαστηρίων, που ελπίζουμε, ωστόσο, ότι θα είναι κόλαφος για τη νεοναζιστική συμμορία.
Δεν επαναπαυόμαστε όσο τα σύγχρονα στρατόπεδα, τα “camps” όπως συνηθίζεται να λέγονται, λειτουργούν, στοιβάζουν και εγκλωβίζουν, σε συνθήκες που δεν χωρά ανθρώπου νους, ψυχές. Δεν επαναπαυόμαστε όσο φασιστικές ορδές δρουν σχεδόν ανενόχλητες μέρα μεσημέρι και διαχέουν τη μισανθρωπική προπαγάνδα τους. Δεν επαναπαυόμαστε όσο φασιστικοί πυρήνες έχουν απλώσει πλοκάμια μέσα στα σχολεία μας και σπέρνουν γάγγραινα στα κεφάλια των παιδιών μας.
Γνωρίζουμε ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ένας αγώνας που δίνεται στη δουλειά, στο σχολείο, στο δρόμο, στη γειτονιά. Γνωρίζουμε ότι μόνο ένα κίνημα μαζικό και αποφασισμένο μπορεί να σταματήσει τη φασιστική εξάπλωση. Γνωρίζουμε επίσης ότι η μόνη δικαίωση για τη ζωή είναι να τη ζεις και να δημιουργείς τις συνθήκες εκείνες που θα κάνουν τη ζωή να ανθίσει.
“Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.”
Καλούμε σε αντιφασιστική συγκέντρωση στο Δημαρχείο Ρεθύμνου, την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου στις 6.30 μ.μ.
Τα σωματεία:
Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Ρεθύμνου,
ΕΛΜΕ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου
Οι συλλογικότητες:
Αντιφασιστική Ομάδα Εκπαιδευτικών Ρεθύμνου
Αγωνιστικό Σχήμα Των Εκπαιδευτικών 1βάθμιας Ρεθύμνου
Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου (Α.Δ.ΡΕ.)
Αριστερή Ενωτική Παρέμβαση σχήμα ΕΑΑΚ
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ρεθύμνου (Ε.Σ.Ε.)
Σύλλογος για τη μελέτη της ελευθεριακής εκπαίδευσης “Το Σπόρι”
Συνεταιρισμός/Κολεκτίβα Εργασίας “Το Κιβώτιο”
Η «ΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ
ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ
Με περίσσια περηφάνια μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, όπως τα Public στον κλάδο μας, αλλά παράλληλα όλο και περισσότερα μικρότερα καταστήματα, διαφημίζουν πως στις 23/11 έρχεται για ακόμα μια χρονιά στην Ελλάδα η “Black Friday”, μια ημέρα προσφορών στα πρότυπα του εξ Αμερικής προερχόμενου θεσμού.
Όπως είχαμε επισημάνει και τις προηγούμενες χρονιές, αξίζει να ψάξει κανείς λίγο παραπάνω τι πραγματικά σημαίνει αυτή η “Black Friday” τόσο σε σχέση με τις καταναλωτικές συνήθειες που διαμορφώνει, όσο και σε σχέση με τη δοκιμασία που συνιστά για τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις χαοτικές καταστάσεις που διαμορφώνονται μέσα στα καταστήματα (στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλά σχετικά videos) ή ακόμα και τους τραυματισμούς, ορισμένοι από τους οποίους και θανάσιμοι, που έχουν συντελεστεί και σχετίζονται με αυτή, κυρίως στις Η.Π.Α. Οι καταναλωτές, που μπορεί να περιμένουν και ώρες έξω από τα μαγαζιά για να προλάβουν τις προσφορές, καταλήγουν να ποδοπατιούνται και να πλακώνονται κυριολεκτικά μεταξύ τους. Και βέβαια η μανία τους παίρνει σβάρνα και τους εργαζόμενους, που πέρα από τον υψηλό και εντατικοποιημένο φόρτο εργασίας αντιμετωπίσουν τους λυσσασμένους καταναλωτές. Μάλιστα, το 2008 ένας 34χρονος εργάτης της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν ποδοπατήθηκε κυριολεκτικά από 200 περίπου καταναλωτές.
Αυτός είναι λοιπόν ο θεσμός που με πολλή περηφάνια τόσες εταιρείες στην Ελλάδα έσπευσαν να υιοθετήσουν. Προφανώς, αυτό το κρούσμα εργοδοτικής ασυδοσίας δεν αποτελεί μια εξαίρεση. Είναι μια πτυχή -και μάλιστα κάπως «μαύρη»- της συνολικής επίθεσης των εργοδοτών και του καπιταλιστικού συστήματος απέναντι στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Έρχεται να συμπληρώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που βιώνουμε, με τους μισθούς-ψίχουλα ή και τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απολύσεις και την ανεργία, την εργασιακή επισφάλεια, τις ατομικές συμβάσεις, την εντατικοποίηση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, την απόπειρα κατάργησης θεσμοθετημένων για τον κλάδο μας αργιών όπως η 2η Γενάρη και του Αγίου Πνεύματος, την ορθοστασία…
Κι αν εμείς σαφώς και δεν έχουμε κάποιο ζήτημα με τις «καλές τιμές», μιλώντας για τις «ευκαιρίες» που προσφέρονται στο πλαίσιο της “Black Friday”, μεταξύ άλλων και από εταιρείες του κλάδου μας, όπως το Public και το Πλαίσιο, ο νους μας πάει αυτόματα στους «μισθούς-ψίχουλα» που προσφέρονται στους συναδέλφους μας. Φαίνεται ότι για τους εργοδότες οι «καλές τιμές» πάνε πακέτο με την κακή-εξευτελιστική τιμή της δουλειάς των εργαζομένων τους. Από την πλευρά μας δε θα σταματήσουμε να καταδεικνύουμε την εργοδοτική ασυδοσία και να προσπαθούμε να βάλουμε ένα φρένο σε αυτήν.
Η φαντασία των αφεντικών στο πεδίο της εργασιακής εκμετάλλευσης είναι αχαλίνωτη. Κάπως έτσι μας προέκυψε και η «Μαύρη Παρασκευή». Και κάπως έτσι θα δούμε στη συνέχεια και άλλα αντίστοιχα «καταναλωτικά δρώμενα» να έρχονται κατά πάνω μας. Από την άλλη, παρατηρώντας την όλη αυτή κατάσταση και την επίδρασή της στο καταναλωτικό κοινό, βλέπουμε πως αυτό επιζητά ολοένα και «πιο προχωρημένες καταναλωτικές εμπειρίες»και το πώς έρχονται τα αφεντικά να ανατροφοδοτήσουν-ενισχύσουν την «ανάγκη» του αυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των «εμπειριών κατανάλωσης» είναι οι «λευκές νύχτες». Πρόκειται για ένα ακόμα άθλιο θεσμό, που βαφτίζεται «γιορτή» και στο πλαίσιο του οποίου τα αφεντικά επιχειρούν το ξεχείλωμα του ωραρίου και διαμορφώνουν μια ακόμα καταναλωτική αρένα για αποκτηνωμένους πελάτες και ταλαίπωρους εμποροϋπάλληλους. Πρόκειται για έναν ακόμα θεσμό στον οποίο έχουμε έμπρακτα σταθεί ενάντια μέχρι σήμερα και τον οποίο είμαστε αποφασισμένοι να μπλοκάρουμε ολοκληρωτικά, είτε γίνεται υπό καθεστώς παρανομίας (όπως σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας), είτε γίνεται κάτω από ένα «πέπλο νομιμότητας».
Και πόσο λυπηρό (αν και απόλυτα εξηγήσιμο) είναι να βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους να προετοιμάζονται να αγωνιστούν για να «κατακτήσουν» τις προσφορές για ηλεκτρονικές συσκευές ή και για video games, ενώ την ίδια ώρα είτε απέχουν ολοκληρωτικά, είτε κάνουν διαρκώς βήματα πίσω από τον ταξικό-κοινωνικό αγώνα για το δικαίωμα της εξασφάλισης των μέσων για μια αξιοπρεπή ζωή.
Από την πλευρά μας, ως εργατικό σωματείο, είμαστε σε επιφυλακή, ώστε να κινηθούμε με κάθε τρόπο, δηλαδή τόσο κινηματικά όσο και νομικά, προκειμένου να μπλοκάρουμε κάθε επιδίωξη για ξεχείλωμα του ωραρίου πέραν του «νόμιμου». Είναι γνωστό άλλωστε σε όσους εργαζόμαστε στο εμπόριο, πως δεν πρόκειται για μία και μόνο μέρα υπερ-εντατικής εργασίας, αλλά πως για να είναι «επιτυχής» αυτή η μέρα ξέφρενης κατανάλωσης, συνήθως προηγούνται για αρκετές μέρες εξοντωτικοί ρυθμοί δουλειάς και ενίοτε και ξεχειλωμένα ωράρια για τους εργαζόμενους που καλούνται να την προετοιμάσουν, με τεράστιες παραλαβές εμπορευμάτων και διαρκή remodelling / αναδιαμορφώσεις των χώρων των καταστημάτων, για την καλύτερη δυνατή προώθηση της κατανάλωσης. Ουσιαστικά η «Μαύρη Παρασκευή» αποτελεί την εισαγωγή στην, όλο και πιο μακράς διάρκειας για το εμπόριο, χριστουγεννιάτικη περίοδο, με όλα όσα αυτή συνεπάγεται για τους εργαζόμενους, όπως εξοντωτικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, αναστολή των προβλεπόμενων ρεπό, εργασία για τρεις συνεχόμενες Κυριακές μεταξύ άλλων.
Απευθυνόμενοι στους συναδέλφους μας θα θέλαμε να τους προτρέψουμε να μην κάνουν τίποτε παραπάνω από τις συμβατικές τους υποχρεώσειςκαι με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εμείς οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να γίνουμε τα θύματα ή οι θηριοδαμαστές στην καταναλωτική αρένα που στήνουν τα αφεντικά.
Παράλληλα, καλούμε τους εργοδότες κάθε καταστήματος που οργανώνει «Μαύρες Παρασκευές» να δώσουν ένα τέλος σε αυτά τα κρούσματα. Και σε κάθε περίπτωση τους καθιστούμε υπεύθυνους για όποια προβλήματα προκύψουν, ιδίως στους συναδέλφους μας.
Τέλος, απευθυνόμενοι προς τους καταναλωτές δεν μπορούμε παρά να τους ζητήσουμε να αντιληφθούν και τη δική τους ευθύνη για τις χαοτικές-επικίνδυνες καταστάσεις που διαμορφώνονται τόσο στις “Black Fridays”, όσο και σε άλλες στιγμές κοσμοπλημμύρας μέσα στα μαγαζιά. Και τους σημειώνουμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε τα προϊόντα της κανιβαλιστικής κατανάλωσης.
Σημειώνοντας όλα τα παραπάνω, στέλνουμε και τους συναδελφικούς χαιρετισμούς μας στους εργαζόμενους της Αmazon στις εγκαταστάσεις στο San Fernando de Henares στη Μαδρίτη, οι οποίοι εν όψει της «Black Friday» προχωρούν σε απεργία στις 23 και 24 Νοέμβρη (και κάποιες ακόμα ημέρες κατά τη Χριστουγεννιάτικη περίοδο) στο πλαίσιο του αγώνα τους για το μισθό τους και για καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Θυμίζουμε ότι, ανάμεσα στις πολλές και σημαντικές απεργιακές μάχες που έχουν δοθεί στην εν λόγω πολυεθνική εταιρία, και κατά την «Black Friday» του 2017 είχαν γίνει απεργίες σε εγκαταστάσεις της Amazon σε Γερμανία και Ιταλία.
ΟΙ «ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ» ΤΩΝ ΑΔΗΦΑΓΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟΚΤΗΝΩΜΕΝΩΝ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255
| sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com
Στις 14 Νοέμβρη, ημέρα απεργίας, περίπου 40 άτομα ανταποκρίθηκαν στα καλέσματα που έκαναν το πρωτοβάθμιο σωματείο των καθηγητών ΕΛΜΕΡ , το Αγωνιστικό Σχήμα των Εκπαιδευτικών Ρεθύμνου 1/θμιας (Αστέρι) και η ΕΣΕ.
Συγκεντρωθήκαμε στο Εργατικό Κέντρο μαζί με καθηγήτριες/ές, δασκάλες/ους, φοιτήτριες/τές από την ΑΕΠ-ΕΑΑΚ και εργαζόμενες/ους στα συνεργατικά εγχειρήματα της πόλης, “Δίκτυο” Παραγωγών και Καταναλωτών, Κολεκτίβα Ψηφιακών Tεχνών “Obscura”, “Το Κιβώτιο”-Συνεταιρισμός/Κολεκτίβα Εργασίας, “Συν-τροφή”, Συνεργατικό Καφέ-Tεχνοχώρος “Τζεπέτο”.
Στήσαμε μικροφωνική και φωνάξαμε συνθήματα όπως “Τα κέντρα τα εργατικά ανήκουν στους εργάτες κι όχι στα κομματόσκυλα και στους γραφειοκράτες” και “Η σύμβαση δεν πέφτει από τον ουρανό, η σύμβαση χρειάζεται αγώνα ταξικό”.
Αποφασίστηκε να κάνουμε μικρή πορεία μέσα στην παλιά πόλη, λίγες/λίγοι αριθμητικά αλλά με δυναμική παρουσία, συνεχίζοντας να φωνάζουμε τα συνθήματα μας και εμπλουτίζοντας τα με τα κλασσικά “Βιτρίνες λουσάτες απλήρωτοι εργάτες” και “ Κυριακή και βράδυ να πάνε για δουλειά οι βουλευτές, οι δήμαρχοι και τα αφεντικά”. Η πορεία κατέληξε στην Μεγάλη Πόρτα όπου συντρόφισσες και σύντροφοι από τα συνεργατικά έκαναν παρέμβαση υπέρ της αυτοοργανωμένης ΒΙΟ.ΜΕ και κατά του πλειστηριασμού του εργοστασίου με πανό και φυλλάδια. Ενωθήκαμε μαζί τους και φωνάξαμε “Μπάτσοι, δικαστές ακούστε το καλά, η ΒΙΟ.ΜΕ θα μείνει σε χέρια εργατικά” και “Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”
Την ίδια ώρα, το ν.τ. της ΑΔΕΔΥ, άφαντο μέχρι το προηγούμενο βράδυ, καλούσε στο Δημαρχείο ενώ το ΠΑΜΕ και το συνδικάτο οικοδόμων παρότι είχαν βγάλει καλέσματα επίσης για το Δημαρχείο φαίνεται να μετάνιωσαν. Τακτικισμοί που σκοπό έχουν την διάσπαση των εργαζομένων. Στο ίδιο κλίμα και η πρακτική της ΓΣΕΕ να μην κάλεσει κι αυτή σε απεργία για τις 14 Νοέμβρη αλλά λίγες μέρες μετά, στις 28 του ίδιου μήνα.
Καμία εργαζόμενη και κανένας εργαζόμενος δεν πέφτει από τα σύννεφα όταν οι μεγαλοσυνδικαλιστές ξεμασκαρώνονται.
Γι’ αυτό κι εμείς αποφασίσαμε να τρέξουμε την απεργία από τα κάτω σε συνεννόηση με φιλικά σωματεία και συλλογικότητες.
Δεν ήμασταν πολλοί αλλά ήμασταν καλοί!
Καμία απεργία δεν είναι χαμένη. Να πάρουμε τις κινητοποιήσεις στα χέρια μας. Οργάνωση από τα κάτω.
Την Τετάρτη 14 Νοέμβρη καλούμε στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου, ώρα 10:00 π.μ, όλους και όλες στην απεργιακή συγκέντρωση/ πορεία.
Διεκδικούμε :
-Συλλογικές συμβάσεις στα μέτρα μας
-Αυξήσεις στους μισθούς
-Τέρμα στην εργοδοτική αυθαιρεσία
-Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά
Ένα προεκλογικό σκηνικό
Ποιος από εμάς πιστεύει ότι η χώρα τελείωσε με τα μνημόνια, ότι η επιτήρηση έπαψε, ότι η οικονομία ανακάμπτει; Η κατ’επίφαση έξοδος από τα μνημόνια και τα οικονομικά πλεονάσματα στήνουν ένα ωραίο προεκλογικό σκηνικό. Και οι δύο επικρατέστεροι εκλογικοί αντίπαλοι είναι υπηρέτες του ίδιου αφέντη. Μεταξύ δύο ίδιων πολιτικών καλούμαστε να επιλέξουμε το μικρότερο κακό, τον καλύτερο διαχειριστή μια «κρίσης» ακολουθώντας το δόγμα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.
Και στο Ρέθυμνο του τουρισμού; Η σαιζόν διαρκώς επεκτείνεται. Τουρίστες όλον τον χρόνο. Ο κόσμος παίρνει δάνεια για να κάνει το πατρικό Airbnb και να πιάσει την καλή σε μια νύχτα. Ανακαινίσεις παντού με μαύρους εργαζόμενους. Η πόλη ζει έναν νέο πυρετό του χρυσού μέχρι να σκάσει και αυτή η φούσκα της ψευδεπίγραφης ευμάρειας. Ποιους αφορά όλο αυτό, αισθάνεστε τα πράγματα να καλυτερεύουν;
Και στα σχολεία όπως και έξω, οι δείκτες ευημερούν. Οι εργαζόμενοι; Συνέχεια ανάγνωσης Για τις εκλογές στο σωματείο των εκπαιδευτικών (ΕΛΜΕ Ρεθύμνου)
Την περασμένη Κυριακή 4 Νοέμβρη κάναμε την βόλτα μας σε μαγαζιά της πόλης που άνοιξαν, μοιράσαμε κείμενο για την υπεράσπιση της Κυριακής ως ημέρας αργίας και μιλήσαμε με εργαζόμενους και περαστικούς.
Ευχαριστούμε τους φίλους που μας συνόδευσαν!
Το κείμενό μας
Αφισοκόλληση έγινε στο Ρέθυμνο από την ΕΣΕ όπως και στα Χανιά από την Ροσινάντε και στο Ηράκλειο από το Kurbet
Ακολουθούν τα αιτήματα της απεργίας. Στην απεργία συμμετέχουν τα συνεργατικά της πόλης του Ρεθύμνου (συνεταιρισμός Κιβώτιο – Παραδοσιακό καφενείο “Το Χαλικούτι”, συνεταιρισμός Τζεπέτο, συνεταιριστικό παντοπωλείο “Δίκτυο Αλληλεγγύης Παραγωγών-Καταναλωτών”, συνεργατικό οβελιστήριο Συντροφή). Μετά τα αιτήματα της απεργίας ακολουθεί η ανακοίνωση του συνεταιρισμού Τζεπέτο.
Aυτή η απεργία, δεν είναι μια απεργία σαν όλες τις άλλες
Το πλαίσιο των αιτημάτων:
– Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
– Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
– Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.
– Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
– Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδικές, επιχειρησιακές) πριν τη μνημονιακή λαίλαπα, ώστε αυτά τα επίπεδα να αποτελέσουν βάση για διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.
– Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
– Επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση.
– Μείωση του χρόνου εργασίας.
Καλούν: Συνέχεια ανάγνωσης 1η Νοέμβρη: Διακλαδική απεργία από τα κάτω