Στις 25-3 κάναμε παρέμβαση στον φούρνο “παραδοσιακό” για τα χρωστούμενα μεροκάματα στις εργαζόμενες. Πήγαμε στα δύο υποκαταστήματα, στην Επιμενίδου Μαρούλη στο κέντρο αλλά και στο καφέ-ζαχαροπλαστείο “παραδοσιακό” στην Καλλιθέα. Πετάξαμε τρικάκια στην γειτονιά και μοιράσαμε στους πελάτες στο κατάστημα της Καλλιθέας
Στις 19 Μάρτη, για την Διεθνή Μέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών κάναμε ένα δρώμενο ενάντια στις επαναπροωθήσεις, έξω από το Λιμεναρχείο στο Ρέθυμνο ενώ μοιράσαμε και το κείμενό μας.
Ευχαριστούμε τα άτομα που πλαισίωσαν την δράση μας και ειδικά το ΜατζόΡε FM 89.1 – Ραδιοφωνικός Σταθμός Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο και την κολεκτίβα Obscura Lab για την φωτογραφική κάλυψη της δράσης.
Το Ματζόρε μοίρασε το Ημερολόγιο ενός παιδιού ξεριζωμένου.
Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: Τα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι χώροι βασανιστηρίων και βαρβαρότητας. Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον σε άθλιες συνθήκες. Με φαγητό που δεν τρώγεται, με καθαριότητα ανύπαρκτη, χωρίς γιατρούς, χωρίς καν φάρμακα και με τους βασανισμούς, τους ξυλοδαρμούς (κάποιες φορές μέχρι θανάτου) και τα καψόνια των αστυνομικών φρουρών εναντίον τους να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Η κόλαση της Μόριας που φωτίστηκε για λίγο από τις φλόγες που έκαψαν τον καταυλισμό είναι μόνο ένας από τους πολλούς τόπους βασανιστηρίων και εκμηδένισης της αξίας της ζωής που υπάρχουν διασκορπισμένοι εδώ και χρόνια στην ελληνική επικράτεια.
Το Σάββατο 12-2 αναρτήσαμε πανώ “Νίκη στον αγώνα των εργατών της Cosco” απέναντι από την είσοδο του εμπορικού λιμανιού και μοιράσαμε το παρακάτω κείμενό μας στην περιοχή:
Οι εργαζόμενοι στην COSCO, στο λιμάνι του Πειραιά, απεργούν για να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας τους. Η εντατικοποίηση που επιβάλλει η εταιρεία, με τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στο λιμάνι και τις κόντρα βάρδιες, οδήγησε στο θάνατο τον εργάτη Δημήτρη Δαγκλή, τον Οκτώβρη του 2021. Μετά την εργατική δολοφονία στον βωμό των κερδών της εταιρείας οι εργάτες κήρυξαν απεργία και κατάφεραν να κερδίσουν κάποιες από τις διεκδικήσεις τους. To κράτος και τα αφεντικά της Cosco προσπαθούν και πάλι να τρομοκρατήσουν τους εργάτες. Τα δικαστήρια του Πειραιά έβγαλαν παράνομη την απεργία πέντε μέρες πριν την έναρξή της, μετά από αίτημα της εργοδοσίας. Οι συνοπτικές αυτές διαδικασίες δείχνουν ξεκάθαρα τη αγαστή συνεργασία κράτους, δικαστών και αφεντικών. Είναι χαρακτηριστικό το πόσο γρήγορα λειτουργούν οι δικαστικές αρχές για να βγάλουν παράνομες απεργίες και να καταδικάσουν αγωνιστές/στριες ενώ αντίθετα στις περιπτώσεις βιασμών, γυναικοκτονιών και οικονομικών σκανδάλων καθυστερούν, κωλυσιεργούν, χάνουν στοιχεία της έρευνας. Δεν διστάζουν μάλιστα να στείλουν στις τρεις τα ξημερώματα δυνάμεις ΜΑΤ, Λιμενικού μαζί με μπράβους για να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός που αντιδρά ακαριαία για να καταστείλει εργατικές διεκδικήσεις ενώ στις φωτιές, τις πλημμύρες, τα χιόνια και τους σεισμούς μεταθέτει την ευθύνη στους πολίτες. Οι εργαζόμενοι όμως αντιστέκονται και συσπειρώνονται στον αγώνα τους γιατί γνωρίζουν τη δύναμη που τους δίνει η αποφασιστικότητα και η ενότητά τους. Είμαστε μαζί με τους εργάτες της COSCO. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας
Οι εργαζόμενοι διεκδικούν:
–Υπογραφή ΣΣΕ που θα καλύπτει όλους τους εργαζόμενους
-εφαρμογή του νόμου για τα ΒΑΕ,
-επαναπρόσληψη όλων των συμβασιούχων που δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους
-μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ COSCO
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
Μετά από ενάμισι χρόνο αναμονής, στις 16 Δεκεμβρίου 2021 εκδικάζεται η υπόθεση μας στα δικαστήρια Ρεθύμνου. Επιθυμία μας είναι με αυτό το κείμενο να ενημερώσουμε την κοινωνία και να τονίσουμε την σημαντικότητα του γεγονότος, παραθέτοντας την αλήθεια χωρίς φόβο.
Εν μέσω πανδημίας, εγκλεισμού, απωλειών συνανθρώπων μας και επιβολή απαγορεύσεων στην καθημερινή μας ζωή, εν μέσω αναποτελεσματικών μέτρων που διχάζουν μία ολόκληρη κοινωνία και οδηγούν σε διάκριση των πολιτών, σε άνιση μεταχείρισή τους και σε παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και ατομικών ελευθεριών, οι τιμωρητικές πρακτικές της κυβέρνησης εδραιώνουν τον φασισμό.
Είμαστε οι Ε. Α., Η. Γ., Ε. Π., Ο.Σ. (τα 4 ζευγάρια πόδια) και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε νομικά την ομάδα ακροδεξιών ανδρών (επτά εξ αυτών) που με καλυμμένα τα πρόσωπα τους στις 5/3/2020 μας επιτέθηκαν απροκάλυπτα σε κεντρικό σημείο της πόλης, εν ώρα αιχμής, ενώ κανείς από τους περαστικούς δεν αντέδρασε.
Ο προφανής λόγος της επίθεσης ήταν ότι κατευθυνόμασταν σε πορεία αλληλεγγύης υπέρ των προσφύγων, κρατώντας πλακάτ από καλάμια του κήπου μας και χαρτόκουτα με συνθήματα υπέρ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Εμείς τέσσερις, αυτοί δεκαπέντε. Εμείς περπατούσαμε, αυτοί έτρεξαν καταπάνω μας, μας περικύκλωσαν, μας έσπασαν τα πλακάτ, μας έσπρωξαν, μας έβρισαν: «Πουτάνες, είστε η ντροπή της χώρας».
Η έμφυλη διάκριση είναι ξεκάθαρη στον τρόπο με τον οποίο μας απευθύνθηκαν. Υιοθετώντας το ρόλο του προστάτη, του πατριώτη, του πατριάρχη, υποτιμούν ξεκάθαρα την γυναικεία/ανθρώπινη υπόστασή μας, προσβάλλουν την αξιοπρέπεια μας, υποβαθμίζουν την σημαντικότητα των επιλογών μας, καταπατούν την ελευθερία της έκφρασής μας.
Η επιλογή μας να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, εντός και εκτός συνόρων, στο δικό μας αξιακό χάρτη κρίνεται παραπάνω από αναγκαία.
Πριν λίγο καιρό, ο σεισμός στο Αρκαλοχώρι απέδειξε ξεκάθαρα ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή θρησκείας, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να χάσει όλα όσα θεωρούσε έως τη στιγμή εκείνη δεδομένα και αυτονόητα: σπίτι, εργασία, σχολείο, οικογένεια.
Οι πραγματικοί, ωστόσο, λόγοι της επίθεσης εις βάρος μας είναι η έλλειψη παιδείας, ανθρωπιάς και ήθους, το αναίτιο μίσος, η έλλειψη της αίσθησης δικαιοσύνης και σεβασμού, η πεποίθηση ότι κάποιοι είναι ανώτεροι από κάποιους άλλους, ο φόβος απέναντι σε καθετί μη συνηθισμένο, καθώς και η επιβολή και φίμωση της διαφορετικής γνώμης.
Ο φασισμός δεν πεθαίνει σε αίθουσες δικαστηρίων. Ο καθένας από εμάς, όμως, οφείλει να σταθεί μπροστά και να καταγγείλει τη βία και το μίσος. Σε μια τόσο μικρή κοινωνία, όπως αυτή του Ρεθύμνου, ο φασισμός έχει ονοματεπώνυμα και εμείς τον αναγνωρίζουμε, τον αντιμετωπίζουμε, τον καταγγέλλουμε.
Έχουμε ζήσει το Ρέθυμνο στα χρόνια που η νεοναζιστική ΟΕΡ τρομοκρατούσε, με τους ανθρώπους της να μένουν ατιμώρητοι, ενώ όλοι γνώριζαν. Στο μέτρο που μας αναλογεί δεν θα επιτρέψουμε να επιστρέψουμε στο σκοτάδι εκείνων των ημερών.
Δε σωπαίνουμε, συνεχίζουμε να είμαστε άνθρωποι…
Κανείς μόνος. Καμία μόνη.
Την Δευτέρα 1-11 κάναμε μια βόλτα με το πανώ μας Εργατικά “ατυχήματα” και σφαίρες στο ψαχνό , τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ στο τουριστικό ακόμη Ρέθυμνο, στα τείχη της φορτέτζας και στον φάρο στο ενετικό λιμάνι. Το πανώ για τους δολοφονημένους από την ελληνική αστυνομία στο Πέραμα, Ν. Σαμπάνη και από την εργοδοτική εκμετάλλευση της Cosco Δ. Δαγκλή κατέληξε στο σπίτι μας, το Σόχωρο, να το βλέπουν οι εργαζόμενες στην ΕΛ.ΑΣ. πηγαίνοντας στην δουλειά τους.
Πραγματοποιήσαμε μικροφωνική και μοιράσαμε κείμενα στην πλατεία Μικρασιατών στις 19-10-21 την παραμονή της έναρξης της δίκης,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ Β.Β. ΠΟΥ ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Τον Μάη του 2020 η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία (η εργοδοσία δηλαδή με τον εξευγενισμένο αυτό τίτλο) αποφάσισε την τοποθέτηση καμερών σε όλα τα Αρσάκεια Σχολεία ανά την επικράτεια. Αυτή η απόφαση ανακοινώθηκε και στους/στις εκπαιδευτικούς του Αρσάκειου της Πάτρας και οι κάμερες τοποθετήθηκαν στο σχολείο χωρίς την προηγούμενη συζήτηση-διαβούλευση με τους/τις εκπαιδευτικούς του σχολείου. Η δασκάλα Β.Β. μαζί με δεκαπέντε ακόμη εκπαιδευτικούς του σχολείου, η πλειοψηφία δηλαδή του συλλόγου, έστειλε μια επιστολή με παιδαγωγικά και νομικά ερωτήματα στο διοικητικό συμβούλιο των Αρσάκειων Σχολείων. Ένα από τα θέματα στο οποίο επέμειναν ήταν η ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Το διοικητικό συμβούλιο δεν απάντησε ποτέ στα ερωτήματά τους. Η πρωτοβουλία της επιστολής θεωρήθηκε «ανταρσία» και οι εκπαιδευτικοί που τόλμησαν να εκφράσουν τη διαφωνία τους μπήκαν σε μαύρη λίστα. Η πιο εξόφθαλμη εκδικητική ενέργεια του σχολείου (αλλά όχι η μοναδική) ήταν η καταγγελία της σύμβασης ορισμένου χρόνου της Β.Β. στη λήξη της, ενώ αναμενόταν η μετατροπή της σε αορίστου χρόνου.
Η Β.Β. δεν υπέκυψε στην επίθεση της εργοδοσίας. Μαζί με το σωματείο της (Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών [ΣΙΕΛ] Πάτρας) έκανε δράσεις για την υπόθεσή της (αιφνιδιαστική «επίσκεψη» στη διευθύντρια του σχολείου μαζί με το εργατικό κέντρο Πάτρας, έγγραφα αιτήματα στις κεντρικές υπηρεσίες των σχολείων, καταγγελία στην ΟΙΕΛΕ (ομοσπονδία ιδιωτικών εκπαιδευτικών), δημόσιες ανακοινώσεις και τέλος κατάθεση αγωγής κατά των Αρσάκειων Σχολείων για εκδικητική απόλυση. Η δίκη (εργατοδικείο) θα γίνει στην Αθήνα την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021 (9 π.μ., Ευελπίδων, κτίριο 9, αιθ.14).
Μέσα στην πανδημία του Covid-19 κράτος και αφεντικά βρήκαν την ευκαιρία να επιβάλλουν τα πιο δυστοπικά σχέδια τους έχοντας ως πρόσχημα την προστασία μαθητών/τριών και εργαζομένων στην εκπαίδευση. Με τροπολογία που κατατέθηκε και ψηφίστηκε σε άσχετο νομοσχέδιο (άρθρο 63 του ν. 4686/2020) επέτρεψαν την δυνατότητα ζωντανής αναμετάδοσης από τις σχολικές αίθουσες. Στην αρχή το μέτρο αυτό είχε προαιρετικό χαρακτήρα (ΦΕΚ 96/Α΄/12.5.2020) και δεν εφαρμόστηκε στα δημόσια σχολεία μετά από την κατακραυγή των εκπαιδευτικών. Σε συγκεκριμένα ιδιωτικά σχολεία όμως υιοθετήθηκε η ζωντανή μετάδοση και είναι ξεκάθαρο πως έγινε για να πληρώσουν οι γονείς τα δίδακτρα στο ακέραιο. Τον Αύγουστο του ’20 το μέτρο αυτό, με πρόσχημα και πάλι την πανδημία, έγινε υποχρεωτικό (ΦΕΚ 157/Α΄/10.8.2020). Συμπληρωματικά, τέλη Ιούλη 2020 ψηφίστηκε ένας νόμος ( 4713/2020) οδοστρωτήρας για τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών που εργάζονται στα ιδιωτικά σχολεία, ο οποίος απελευθερώνει τις απολύσεις καθώς και το ωράριο εργασίας τους. Είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση ξεπληρώνει τους χορηγούς της και το κοντινό περιβάλλον της.
-Η εκδικητική απόλυση της Β.Β. δεν θα περάσει
-Άμεση επαναπρόσληψη της συναδέλφισσας Β.Β. με σύμβαση αορίστου χρόνου
-Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ενάντια σε κράτος και αφεντικά
