Αρχείο κατηγορίας κείμενα-άρθρα-αφίσες

Φωτογραφίες από την δράση ενάντια στις επαναπροωθήσεις

Στις 19 Μάρτη, για την Διεθνή Μέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών κάναμε ένα δρώμενο ενάντια στις επαναπροωθήσεις, έξω από το Λιμεναρχείο στο Ρέθυμνο ενώ μοιράσαμε και το κείμενό μας.

Ευχαριστούμε τα άτομα που  πλαισίωσαν την δράση μας και ειδικά το ΜατζόΡε FM 89.1 – Ραδιοφωνικός Σταθμός Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο και την κολεκτίβα Obscura Lab  για την φωτογραφική κάλυψη της δράσης.

Το Ματζόρε μοίρασε το Ημερολόγιο ενός παιδιού ξεριζωμένου.

  • Λιμεναρχείο Ρεθύμνου

 

19 Μάρτη: Διεθνής Μέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών

Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: Τα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι χώροι βασανιστηρίων και βαρβαρότητας. Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον σε άθλιες συνθήκες. Με φαγητό που δεν τρώγεται, με καθαριότητα ανύπαρκτη, χωρίς γιατρούς, χωρίς καν φάρμακα και με τους βασανισμούς, τους ξυλοδαρμούς (κάποιες φορές μέχρι θανάτου) και τα καψόνια των αστυνομικών φρουρών εναντίον τους να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Η κόλαση της Μόριας που φωτίστηκε για λίγο από τις φλόγες που έκαψαν τον καταυλισμό είναι μόνο ένας από τους πολλούς τόπους βασανιστηρίων και εκμηδένισης της αξίας της ζωής που υπάρχουν διασκορπισμένοι εδώ και χρόνια στην ελληνική επικράτεια.
Είτε ήρθαν στην Ελλάδα ως μετανάστες είτε ως πρόσφυγες πολέμου οι άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν μέσα σε αυτά τα στρατόπεδα και τις δομές κράτησης είναι οι ίδιοι που εργάζονται ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί στα χωράφια και τις οικοδομές, στην καθαριότητα και σε άλλες αντίστοιχες εργασίες. Είναι ένα κομμάτι της παγκόσμιας πολυεθνικής εργατικής τάξης που δέχεται επίθεση και είναι υποχρέωση των εργατικών συνδικαλιστικών κινημάτων της Ευρώπης να βάλουν ως πρώτη προτεραιότητα το κλείσιμο όλων αυτών των κολαστηρίων. Ο Καπιταλισμός και τα κράτη αφού προκαλούν πολέμους με σκοπό την όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία των αφεντικών, αφού φτιάχνουν νόμους που απαγορεύουν την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων δημιουργώντας έτσι οι ίδιοι την παρανομοποίηση της παλιότερα νόμιμης μετανάστευσης, στη συνέχεια χρησιμοποιούν τους μετανάστες χωρίς χαρτιά και τους πρόσφυγες που καταφέρνουν να φτάσουν στις χώρες της δύσης ως φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα και τους φυλακίζουν σε άθλια στρατόπεδα και καταυλισμούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί αυτά τα σύγχρονα κολαστήρια την ίδια στιγμή που νομοθετεί, μέσω συνθηκών, τον εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα.
Από το Μάρτιο του 2020, με αφορμή την πανδημία, το ελληνικό κράτος στοχοποιεί τους μετανάστες/τριες μέσα και έξω από τα κέντρα κράτησης, ως υγειονομική βόμβα που διασπείρει τον ιό.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αφήνει χωρίς κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας και χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τους έγκλειστους και τις έγκλειστες των κέντρων κράτησης και υποδοχής , επιχειρεί να μετατρέψει ακόμα και τα “ανοικτά” στρατόπεδα κράτησης σε κλειστές δομές φυλάκισης των μεταναστών/τριων, εντείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης, με τη μονιμοποίηση του εγκλεισμού στα κολαστηρία. Ταυτόχρονα συνεχίζει τις δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα μέσα από παράνομες επαναπροωθήσεις. Από τη Λέσβο μέχρι την Αμυγδαλέζα, και από τον Έβρο μέχρι την Πέτρου Ράλλη να παλέψουμε για την κατάργηση των στρατοπέδων, είτε αυτά εμφανίζονται ως κλειστά είτε ως ανοιχτά κέντρα κράτησης. Να παλέψουμε για να σταματήσουν οι κρατικές δολοφονίες στα σύνορα. Είναι χρέος μας απέναντι στους εαυτούς μας, την τάξη μας και την ανθρωπότητα.
Η αντίσταση στον πόλεμο στην Ουκρανία όπως και τη Συρία και τόσες άλλες περιοχές του πλανήτη περνάει μέσα από τους κοινούς αγώνες με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες των δικών μας χωρών. Χρειαζόμαστε ένα διεθνή εργατικό αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό συντονισμό για να μπλοκάρουμε τις μηχανές του πολέμου που σπέρνουν το θάνατο.
Ως Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση αποφασίσαμε να οργανώσουμε μαζί με αυτοοργανωμένες συλλογικότητες αλληλεγγύης στους μετανάστες μια διεθνή ημέρα δράσης ενάντια στα κέντρα κράτησης. Στα πλαίσια αυτής της ήμερας θα πραγματοποιήσουμε συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας που διαθέτουμε τοπικές ενώσεις. Καλούμε όλες τις αναρχοσυνδικαλιστικές οργανώσεις της Ευρώπης και του κόσμου, όλες τις ελευθεριακές, αντιρατσιστικές συλλογικότητες να συμμετέχουν το Σάββατο 19 Μάρτη στην πάλη για το κλείσιμο όλων των στρατοπέδων και δομών κράτησης μεταναστών/τριών και προσφύγων/ισσών. Να ενημερώσουν όλους τους εργάτες των χωρών τους για αυτό το σύγχρονο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, να οργανώσουν εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις στις χώρες τους. Να ανοίξουμε τη συζήτηση για ένα διεθνή συντονισμό ενάντια στα κέντρα κράτησης. Να αγωνιστούμε ενάντια στους πολέμους και το ρατσισμό μέχρι το κλείσιμο και του τελευταίου κολαστηρίου. Κάθε δράση από μια απλή ανακοίνωση, ένα βίντεο, μια συγκέντρωση ή μια διαδήλωση είναι μια πολλή σημαντική βοήθεια για εμάς.
Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε άμεσα για οποιαδήποτε δράση αποφασίσετε και να διαδώσετε την ήμερα δράσης μέσα από τα δικά σας social media.
Πάνω στα συντρίμμια των κολαστηρίων του 21ου αιώνα θα στήσουμε την πιο όμορφη γιορτή!
Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης
Χωράμε όλοι/ες!
Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά
χαρτιά στους μετανάστες-άσυλο στους πρόσφυγες
ΕΣΕ

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της COSCO

Πανώ που γράφει ΝΙΚΗ στον αγώνα των εργατών της COSCO αναρτημένο στην πασαρέλα στο Ρέθυμνο Πανώ που γράφει ΝΙΚΗ στον αγώνα των εργατών της COSCO αναρτημένο στην πασαρέλα στο Ρέθυμνο

Το Σάββατο 12-2 αναρτήσαμε πανώ  “Νίκη στον αγώνα των εργατών της Cosco” απέναντι από την είσοδο του εμπορικού λιμανιού  και μοιράσαμε το παρακάτω κείμενό μας στην περιοχή:

Οι εργαζόμενοι στην COSCO, στο λιμάνι του Πειραιά, απεργούν για να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας τους. Η εντατικοποίηση που επιβάλλει η εταιρεία, με τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στο λιμάνι και τις κόντρα βάρδιες, οδήγησε στο θάνατο τον εργάτη Δημήτρη Δαγκλή, τον Οκτώβρη του 2021. Μετά την εργατική δολοφονία στον βωμό των κερδών της εταιρείας οι εργάτες κήρυξαν απεργία και κατάφεραν να κερδίσουν κάποιες από τις διεκδικήσεις τους. To κράτος και τα αφεντικά της Cosco προσπαθούν και πάλι να τρομοκρατήσουν τους εργάτες. Τα δικαστήρια του Πειραιά έβγαλαν παράνομη την απεργία πέντε μέρες πριν την έναρξή της, μετά από αίτημα της εργοδοσίας. Οι συνοπτικές αυτές διαδικασίες δείχνουν ξεκάθαρα τη αγαστή συνεργασία κράτους, δικαστών και αφεντικών. Είναι χαρακτηριστικό το πόσο γρήγορα λειτουργούν οι δικαστικές αρχές για να βγάλουν παράνομες απεργίες και να καταδικάσουν αγωνιστές/στριες ενώ αντίθετα στις περιπτώσεις βιασμών, γυναικοκτονιών και οικονομικών σκανδάλων καθυστερούν, κωλυσιεργούν, χάνουν στοιχεία της έρευνας. Δεν διστάζουν μάλιστα να στείλουν στις τρεις τα ξημερώματα δυνάμεις ΜΑΤ, Λιμενικού μαζί με μπράβους για να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός που αντιδρά ακαριαία για να καταστείλει εργατικές διεκδικήσεις ενώ στις φωτιές, τις πλημμύρες, τα χιόνια και τους σεισμούς μεταθέτει την ευθύνη στους πολίτες. Οι εργαζόμενοι όμως αντιστέκονται και συσπειρώνονται στον αγώνα τους γιατί γνωρίζουν τη δύναμη που τους δίνει η αποφασιστικότητα και η ενότητά τους. Είμαστε μαζί με τους εργάτες της COSCO. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν:

Υπογραφή ΣΣΕ που θα καλύπτει όλους τους εργαζόμενους

-εφαρμογή του νόμου για τα ΒΑΕ,

-επαναπρόσληψη όλων των συμβασιούχων που δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους

-μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ COSCO

Βιβλιοπαρουσίαση “Οι Νέοι Αναρχικοί” του David Graeber

Η εφημερίδα δρόμου Άπατρις σε συνδιοργάνωση με την ΕΣΕ Ρεθύμνου παρουσιάζουν την πιο πρόσφατη μεταφραστική δουλειά των εκδόσεων ´Απατρις, “Οι Νέοι Αναρχικοί” του David Graeber. Σάββατο 13/11 στις 19.00 στον κοινωνικό χώρο “Σόχωρο”, επί της οδού Πρεβελάκη 15. Στο χώρο θα βρίσκεται και το βιβλιοπωλείο της ΣΟ Ρεθύμνου.

«[…] Ο ρόλος των αναρχικών στα κινήματα αναβαθμίζεται μέσα από τη φρεσκάδα των δράσεων, των μέσων και των νέων οργανωτικών δομών-δικτύων που προτάσσουν, αφού καταφέρνουν να δίνουν λύσεις στον σύγχρονο ρευστό και διαδικτυωμένο κόσμο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ακόμη και οι πιο “παραδοσιακές”πολιτικές δυνάμεις να ναγκάζονται να πάρουν στα σοβαρά πλέον τον αναρχικό χώρο, ως έναν σημαντικό παράγοντα του διεθνούς επαναστατικού κινήματος.»

Η παρουσία θα γίνει από μέλος της μεταφραστικής ομάδας.

Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης.

Αρνούμαστε να ξανα-ανακαλύψουμε τον τροχό

Δεν έχει νόημα για εμάς να αναμασούμε τα ίδια κατηγορώ απέναντι στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, το ξεπούλημα των αγώνων μας από κομματικά στελέχη με ατζέντα πια ολοφάνερη. Η Γενική Συνέλευση των προέδρων ΕΛΜΕ απέτυχε να αποφασίσει το πιο απλό και ανώδυνο, να επανακηρυχτεί η απεργία-αποχή. Ένα νομικό όπλο χωρίς κόστος για εμάς. Μιας και έπρεπε να εξυπηρετηθούν οι συσχετισμοί-κομματικών-δυνάμεων στην ομοσπονδία, ακόμα και αυτό το “αγωνιστικό”πλαίσιο δράσεων θα μας κέρδιζε έστω λίγο χρόνο. Χρόνο που οι “κεφαλές” του κινήματος είχαν μιας και εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε για να μην γίνουν οι σύλλογοι για την αξιολόγηση και μετρούσαμε μία μία τις υπογραφές για την αποχή. Αν και τους δώσαμε τον χρόνο δεν έχουν επεξεργαστεί κανένα plan B. Λες και δεν υπήρχε, αν όχι η βεβαιότητα, έστω η υποψία ότι τα δικαστήρια θα έβγαζαν παράνομη την απεργία μας. Δεν ντράπηκαν να βγάλουν τον κόσμο στον δρόμο για μικροκομματικά οφέλη, για επίδειξη δύναμης και μετά να τον ξανα-κεράσουν ματαίωση. Εκτός κι αν υπήρχε από πριν το plan B …το μεγαλοφυές σχέδιο να ακυρωθεί η αξιολόγηση κάνοντας αξιολόγηση. Πώς δεν το σκεφτήκαμε!

Αυτός ο ξεδοντιασμένος συνδικαλισμός δεν ταιριάζει σε όλες και όλους εμάς που ακυρώσαμε συλλόγους για την αξιολόγηση, και κατεβήκαμε μαζικά στην διαδήλωση της 11ης Οκτωβρίου.

Είναι τραγικό για εμάς, τους συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, να καλούμε σε συμμετοχή σε ΓΣ και διαδικασίες των σωματείων με στόχο να πιέσουμε με τους αριθμούς μας τα συνδικαλιστικά στελέχη-τομάρια. Να προσπαθούμε να τους αναγκάσουμε να υιοθετήσουν πιο αγωνιστικά πλαίσια δράσεων. Αντί για αυτό, να τους στείλουμε σπίτια τους ή έστω στην τάξη να κάνουν-πάρουν κανα μάθημα. Να διαγραφούν οι δωσίλογοι-προδότες πρόεδροι.

Έπεται η ολομέλεια προέδρων της ΔΟΕ αλλά κι εκεί κρατάμε μικρό το καλάθι μας. Πολλοί ΣΕΠΕ τηρούν σιγή ιχθύος και δεν έχουν προκηρύξει καν στάσεις εργασίας για να καλύψουν έστω και προσωρινά τους συναδέλφους, με πολλά σχολεία να καλούν ήδη συλλόγους για αξιολόγηση.

Η πρόταση μας είναι να επιστρέψουμε στα βασικά. Κουβέντα ουσιαστική στους συλλόγους μας για να αλληλοστηριχθούμε και να δούμε πώς μπορούμε να αντιδράσουμε συλλογικά. Να κάνουμε προτάσεις. Να δούμε πώς θα προστατέψουμε τα κεκτημένα μας, να μην ξυπνήσουμε σε ένα σχολείο ιδιωτικό, της αγοράς. Να μεταφέρουμε την συζήτηση στην Γενική μας Συνέλευση. Συμμαχίες με γονείς, φοιτητές, μαθητές. Όλες και όλοι βαλλόμαστε από τους νόμους Κεραμέως-Χατζηδάκη. Να συντονιστούμε με άλλα αγωνιστικά πρωτοβάθμια σωματεία στην εκπαίδευση και αλλού.

Ας μην μας καταβάλει η ηττοπάθεια. Αυτό θέλουν. Έχουμε ο ένας την άλλη και ένα κοινό όραμα για σχολείο ανθρώπινο, για σχολείο που να θέλουμε να πηγαίνουμε.

Για να ξανακάνουμε τα σωματεία μαχητικά και τον συνδικαλισμό επικίνδυνο, να τα στήσουμε από την αρχή, στην βάση τους, στους συλλόγους διδασκουσών/όντων.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Εκπαίδευσης Ρεθύμνου

Κάλεσμα σε συγκέντρωση -μικροφωνική για την έναρξη της δίκης της δολοφονίας της Zackie Oh

3 χρόνια μετά την δολοφονία της Ζackie, ξεκινάει στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο της Αθήνας η δίκη των δολοφόνων του.

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙOΣΥΝΗ. ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΗ. ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΑ.

Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται τρία χρόνια από τότε που ο Ζακ, από τότε που η Zackie δολοφονήθηκε άγρια από ιδιοκτήτες και αστυνομικούς στην οδό Γλάδστωνος μπροστά σε δεκάδες συμπολίτες μας, που δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν την σφαγή και να αποτρέψουν τη βαρβαρότητα.
Πέρασαν τρία χρόνια με κατασκευασμένα ψέματα, παραπληροφόρηση και σκύλευση του σώματος του Ζακ. Την οργή για την απώλειά του διαδέχτηκε το πένθος, το κοινό μας μοιρασμένο πένθος για την αγάπη που μας στέρησαν. Η οργή μας για την ατιμωρησία, για το ρατσιστικό τους μίσος, για τις προσπάθειες συγκάλυψης, για την τρίχρονη, δυσανάλογη καθυστέρηση παραμένει και όσο περνάει ο καιρός θεριεύει.
Ο Ζακ, περήφανο μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, οροθετικός, genderqueer, drag queen, αντιφασίστας και μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δολοφονήθηκε από όλα αυτά που πολεμούσε όσο ζούσε. Από τον κοινωνικό εκφασισμό της διπλανής πόρτας, το ρατσισμό, την ομοφοβία, την θεσμική βία και την κοινωνική απάθεια. Ο πρώτος θάνατος ήρθε από τα χέρια των δολοφόνων, ο δεύτερος από την σιωπή του πλήθους και ο τρίτος από την τυμβωρυχία των μέσων με τις ψευδείς ειδήσεις. Ο Ζακ δολοφονήθηκε τρείς φορές. Και δολοφονείται τρία χρόνια τώρα, όσο η απονομή της δικαιοσύνη καθυστερεί βασανιστικά.
Από την πρώτη μέρα βγήκαμε μαζί στους δρόμους που αγάπησε για να φωνάξουμε το άδικο του και να υπερασπιστούμε στο όνομά του, στο όνομά της, τις δικές μας ζωές, την ασφάλειά μας, τα σώματά μας. Να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας στην ύπαρξη χωρίς φόβο και ντροπή, το δικαίωμά μας στην αγάπη.
Όσο θα βρισκόμαστε στους δρόμους να υπερασπιζόμαστε τη μνήμη του, οι συγκαλύψεις, οι καθυστερήσεις και η λάσπη δεν μπορούν να θαμπώσουν την λάμψη του Ζακ. Όσο πορευόμαστε χιλιάδες μαζί, όσο οι φωνές μας θα υψώνονται μαζί, διεκδικώντας δικαιοσύνη, όσο θα αντλούμε δύναμη το ένα από το άλλο, η φρίκη θα υποχωρεί και η αστερόσκονη της Zackie θα μας δείχνει το δρόμο. Πέρσι τον Οκτώβριο αγκαλιαζόμασταν με ανακούφιση στους κατάμεστους δρόμους της Αθήνας, στο άκουσμα της καταδικαστικής απόφασης για τους ναζί της εγκληματικής συμμορίας. Φέτος τον Σεπτέμβριο, παίρνουμε με ευγνωμοσύνη τη σκυτάλη από τον αγώνα αυτό και την πάμε στον επόμενο.
Τρία χρόνια μετά, όλοι οι δολοφόνοι – ιδιοκτήτες και αστυνομικοί – κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητα σκορπούν το ρατσιστικό τους δηλητήριο.
Την απάντηση στο μίσος, θα τη δώσουμε μαζί στο δρόμο.

Αλληλεγγύη στην εκπαιδευτικό που απολύθηκε από το Αρσάκειο

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ Β.Β. ΠΟΥ ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Τον Μάη του 2020 η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία (η εργοδοσία δηλαδή με τον εξευγενισμένο αυτό τίτλο) αποφάσισε την τοποθέτηση καμερών σε όλα τα Αρσάκεια Σχολεία ανά την επικράτεια. Αυτή η απόφαση ανακοινώθηκε και στους/στις εκπαιδευτικούς του Αρσάκειου της Πάτρας και οι κάμερες τοποθετήθηκαν στο σχολείο χωρίς την προηγούμενη συζήτηση-διαβούλευση με τους/τις εκπαιδευτικούς του σχολείου. Η δασκάλα Β.Β. μαζί με δεκαπέντε ακόμη εκπαιδευτικούς του σχολείου, η πλειοψηφία δηλαδή του συλλόγου, έστειλε μια επιστολή με παιδαγωγικά και νομικά ερωτήματα στο διοικητικό συμβούλιο των Αρσάκειων Σχολείων. Ένα από τα θέματα στο οποίο επέμειναν ήταν η ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Το διοικητικό συμβούλιο δεν απάντησε ποτέ στα ερωτήματά τους. Η πρωτοβουλία της επιστολής θεωρήθηκε «ανταρσία» και οι εκπαιδευτικοί που τόλμησαν να εκφράσουν τη διαφωνία τους μπήκαν σε μαύρη λίστα. Η πιο εξόφθαλμη εκδικητική ενέργεια του σχολείου (αλλά όχι η μοναδική) ήταν η καταγγελία της σύμβασης ορισμένου χρόνου της Β.Β. στη λήξη της, ενώ αναμενόταν η μετατροπή της σε αορίστου χρόνου.

Η Β.Β. δεν υπέκυψε στην επίθεση της εργοδοσίας. Μαζί με το σωματείο της (Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών [ΣΙΕΛ] Πάτρας) έκανε δράσεις για την υπόθεσή της (αιφνιδιαστική «επίσκεψη» στη διευθύντρια του σχολείου μαζί με το εργατικό κέντρο Πάτρας, έγγραφα αιτήματα στις κεντρικές υπηρεσίες των σχολείων, καταγγελία στην ΟΙΕΛΕ (ομοσπονδία ιδιωτικών εκπαιδευτικών), δημόσιες ανακοινώσεις και τέλος κατάθεση αγωγής κατά των Αρσάκειων Σχολείων για εκδικητική απόλυση. Η δίκη (εργατοδικείο) θα γίνει στην Αθήνα την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021 (9 π.μ., Ευελπίδων, κτίριο 9, αιθ.14).

Μέσα στην πανδημία του Covid-19 κράτος και αφεντικά βρήκαν την ευκαιρία να επιβάλλουν τα πιο δυστοπικά σχέδια τους έχοντας ως πρόσχημα την προστασία  μαθητών/τριών και εργαζομένων  στην εκπαίδευση. Με τροπολογία που κατατέθηκε και ψηφίστηκε σε άσχετο νομοσχέδιο (άρθρο 63 του ν. 4686/2020) επέτρεψαν την δυνατότητα ζωντανής αναμετάδοσης από τις σχολικές αίθουσες. Στην αρχή το μέτρο αυτό είχε προαιρετικό χαρακτήρα  (ΦΕΚ 96/Α΄/12.5.2020) και δεν εφαρμόστηκε στα δημόσια σχολεία μετά από την κατακραυγή των εκπαιδευτικών. Σε συγκεκριμένα ιδιωτικά σχολεία όμως υιοθετήθηκε η ζωντανή μετάδοση και είναι ξεκάθαρο πως έγινε για να πληρώσουν οι γονείς τα δίδακτρα στο ακέραιο. Τον Αύγουστο του ’20 το μέτρο αυτό, με πρόσχημα και πάλι την πανδημία, έγινε υποχρεωτικό (ΦΕΚ 157/Α΄/10.8.2020). Συμπληρωματικά, τέλη Ιούλη 2020 ψηφίστηκε ένας νόμος ( 4713/2020) οδοστρωτήρας για τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών που εργάζονται στα ιδιωτικά σχολεία, ο οποίος απελευθερώνει τις απολύσεις καθώς και το ωράριο εργασίας τους. Είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση ξεπληρώνει τους χορηγούς της και το κοντινό περιβάλλον της.

-Η εκδικητική απόλυση της Β.Β. δεν θα περάσει

-Άμεση επαναπρόσληψη της συναδέλφισσας Β.Β. με σύμβαση αορίστου χρόνου

-Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ενάντια σε κράτος και αφεντικά

Αλληλεγγύη στον αγώνα των σχολικών Καθαριστριών