Παρέμβαση σε κατάστημα της εταιρείας-εγκληματία Benetton

εσε_μπενετον
Από τη δράση στο κατάστημα της εταιρείας στο Ρέθυμνο

Στις 19 Δεκέμβρη το απόγευμα μοιράστηκε στο κατάστημα της Benetton στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου το παρακάτω κείμενο που ετοίμασαν η ΕΣΕ Αθήνας και η Red Fractal και μοίρασαν σε αντίστοιχη δράση στην Αθήνα στις 16/12.

United Colors of Benetton: Από την Ελλάδα ως την Αργεντινή, το κεφάλαιο παρασιτεί ενάντια στις ζωές μας

30 Μάρτη 2017, Αθήνα: Η United Colors of Benetton μετά από 4 χρόνια στο πόστο του απολύει εργαζόμενο στην Αθήνα επικαλούμενη πως είναι «κακός στη δουλειά του». Αυτή είναι η τελική πράξη των αντιποίνων της εταιρίας εναντίον του από τη στιγμή που έμαθε πως είναι οροθετικός. Αρχικά, η εταιρία τον μετέφερε σε θέση απομονωμένη από τους υπόλοιπους εργαζόμενους και του άλλαζε υποκαταστήματα από τη Γλυφάδα στην Ερμού για να τον εξωθήσει σε παραίτηση. Όταν αυτό δεν πέτυχε τον απέλυσε ακολουθώντας παράλληλα μια καμπάνια στοχοποίησής του ανάμεσα στους συναδέλφους, από τους οποίους και η προϊσταμένη του διαμαρτυρήθηκε ενάντια στην απόφαση της εταιρίας. Συνέχεια ανάγνωσης Παρέμβαση σε κατάστημα της εταιρείας-εγκληματία Benetton

Ένας απολογισμός των δράσεων για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας

Έχουν περάσει περισσότερα από 100 χρόνια από τότε που η Κυριακή καθιερώθηκε ως αργία στην Ελλάδα. Τότε, η απόφαση της κυβέρνησης δίχασε την κοινωνία: από την μία οι εργάτες, οι μικρο-υπάλληλοι (οι «γαυριάδες» όπως τους έλεγαν), οι οποίοι θα είχαν επιτέλους μία ημέρα για να αναπαυθούν και από την άλλη οι μεγαλο-επιχειρηματίες και οι οικονομικοί παράγοντες της χώρας. Από τότε έως σήμερα τα στρατόπεδα φαίνεται να παραμένουν τα ίδια.

Ο σύγχρονος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός χρησιμοποιώντας τα κράτη ως δεκανίκια τροποποιεί συνεχώς τις εργασιακές σχέσεις στα πλαίσια μιας γενικότερης μεθόδευσης που αποσκοπεί στην εργασιακή υποδούλωση και στη σύγχρονη βαρβαρότητα. Η τροποποίηση αυτή πραγματοποιείται με τεχνάσματα, τα οποία έρχονται με την μορφή νομοθετημάτων σε διαφορετικούς χρόνους, έτσι ώστε να ελαχιστοποιείται ο αριθμός των ανθρώπων που αφορούν. Είναι σημαντικό ο κόσμος της εργασίας να βρίσκεται σε εγρήγορση ώστε να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει τα τεχνάσματα αυτά, πριν προλάβουν να επιβληθούν.

Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, είναι ένα κομμάτι μόνο ενός ψηφιδωτού που περιλαμβάνει την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, την εδραίωση της ωρομίσθιας εργασίας, τα σπαστά ωράρια, τις ατομικές συμβάσεις, τις απλήρωτες υπερωρίες, την τρομοκρατία μέσω της αξιολόγησης, τις απολύσεις, τις λευκές νύχτες και τα black Friday, στην Ελλάδα των μνημονίων.

Οι πιο πρόσφατες δράσεις της ΕΣΕ Ρεθύμνου (μοίρασμα ενημερωτικών εντύπων, συζήτηση με εργαζόμενους και εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου) ανέδειξαν τη γενικότερη δυσαρέσκεια σχετικά με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αλλά και την ανάγκη για συντονισμένη αντίδραση απέναντι σ’ αυτό το αντεργατικό μέτρο. Συναντήσαμε και συνομιλήσαμε με υπαλλήλους σε μικρά καταστήματα της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου και με κάποιους ιδιοκτήτες των καταστημάτων αυτών, με υπαλλήλους σε σούπερ μάρκετ και μεγάλες εμπορικές αλυσίδες (εμπόριο ρούχων, καλλυντικών, ηλεκτρικών συσκευών, οικιακού εξοπλισμού κτλ), καθώς και με πελάτες.

Οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ και των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων μπορεί να είναι τα πρώτα θύματα του συγκεκριμένου μέτρου, αλλά δεν είναι λίγοι και οι καταστηματάρχες μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που ισχυρίζονται πως αναγκάζονται να παίξουν με τους όρους της παγκόσμιας αγοράς και των πολυεθνικών. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που στο βάθος του περιλαμβάνει την κατάκτηση του συνόλου της αγοράς και του πλήρη ελέγχου της από τις πολυεθνικές εταιρίες. Καταναλωτικά πρότυπα του τύπου ‘ψωνίζω όποτε θέλω’ και γιγαντοαφίσες των σούπερ μάρκετ με την ένδειξη ‘Κυριακή ανοιχτά’ δημιουργούν ένα καθεστώς εργασίας όπου μιλάμε για «απελευθέρωση του ωραρίου» λες και είναι δέσμια τα ωράρια των καταστημάτων και όχι ο ελεύθερος και προσωπικός χρόνος των εργαζομένων. Γίνεται λόγος για ‘ευελιξία των εργαζομένων’ σαν να ήταν ο εργαζόμενος αυτός που είναι αδιάλλακτος και όχι τα αφεντικά. Χρησιμοποιείται το ψευδοεπιχείρημα της αύξησης των θέσεων εργασίας ενώ αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι η αύξηση των ωρών εργασίας.

Δεν θέλουμε να τρώμε τα ψίχουλα των πλουσίων. Στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχει χρήμα. Θέλουμε ισότιμο καταμερισμό του πλούτου. Ο πλούτος ανήκει σ’ αυτούς και αυτές που τον παράγουν. Για μια δίκαιη κοινωνία που να στηρίζεται στην αλληλέγγυα οικονομία, χωρίς αφεντικά και χωρίς μεσάζοντες.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Ρεθύμνου
eserethymnou.espivblogs.com
facebook: ΕΣΕ Ρεθύμνου

Κάλεσμα για πορεία 6 Δεκέμβρη

Στις 6 Δεκέμβρη 2008 ο Αλέξης Γρηγορόπουλος σκοτώθηκε από κρατικά πυρά.
Δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε.
Ταξική αυτοοργάνωση ενάντια στην κρατική καταστολή.

Πορεία Τετάρτη 6 Δεκέμβρη 2017.
Προσυγκέντρωση 6 μ.μ. στο δημαρχείο Ρεθύμνου

Δράση Κυριακής 5 Νοεμβρίου στην αγορά της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου

Το κείμενο αυτό μοιράστηκε την Κυριακή 5 Νοέμβρη σε όσα εμπορικά καταστήματα άνοιξαν και σε κόσμο που ψώνιζε ή απλώς έκανε την βόλτα του στους δύο κεντρικούς δρόμους της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου.
Ευχαριστούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που πλαισίωσαν δυναμικά τη δράση μας με πανώ και συνθήματα  και συμμετείχαν στην συλλογική κουζίνα που ακολούθησε. Φωνάξαμε συνθήματα όπως “Κυριακή και νύχτα να πάνε για δουλειά, οι υπουργοί, οι δήμαρχοι και τ’ αφεντικά”, “Σκέψου σαν εργάτης όχι σαν πελάτης”, “Ούτε για ψώνια ούτε για δουλειά, Κυριακή θα είναι τα μαγαζιά κλειστά”, “Σκεφτείτε σαν εργάτες, όχι σαν πελάτες και στ’ αφεντικά μην κάνετε τις πλάτες”, “Βιτρίνες λουσάτες, απλήρωτοι εργάτες”, “40 ώρες για 400 ευρώ, δεν φταίει ο μετανάστης φταίει τ’ αφεντικό”.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:

Ποτέ την Κυριακή

Οι εφτά εργάσιμες Κυριακές το χρόνο είναι ένα πρώτο σκαλοπάτι για το άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή. Οι Λευκές Νύχτες είναι ένα πρώτο βήμα για το άνοιγμα των καταστημάτων κάθε νύχτα. Και λίγο λίγο οι Κυριακές της εκδρομής, της παραλίας, του αράγματος, της παρέας με αγαπημένους ανθρώπους, καθώς και οι βραδινές βόλτες θα μετατραπούν σε ψώνια στο εμπορικό κέντρο. Γιατί προφανώς τέτοια αντιεργατικά μέτρα φτιάχνονται προς όφελος των εμπορικών κέντρων και των σουπερμάρκετ. Μας λείπει άραγε χρόνος για να ψωνίσουμε; Δεν φτάνουν έξι μέρες τη βδομάδα για να δουλέψουμε;

Σήμερα 5 Νοέμβρη είναι μία από τις εργάσιμες Κυριακές και ο καθένας και η καθεμιά μας αναλαμβάνει την ευθύνη για την εφαρμογή αυτού του αντεργατικού μέτρου.

Στους καταστηματάρχες και καταστηματάρχισσες που άνοιξαν λέμε:
Κάθε ευρώ που βγαίνει στις έξτρα ώρες που ανοίγεις, υποθηκεύει το μέλλον σου στις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων που πάντα μπορούν περισσότερο.

Στους εργαζόμενους και εργαζόμενες που σήμερα δουλεύουν λέμε:
Κάθε εργατικό κεκτημένο που αφήνουμε να καταπατηθεί ανοίγει το δρόμο για περεταίρω λεηλασία των ζωών μας.

Στους πελάτες και πελάτισσες της Κυριακής λέμε:
Κάθε ευρώ που σήμερα ξοδεύεις σε κατανάλωση ασκεί πίεση στους εργαζόμενους η οποία μοιραία θα στραφεί εναντίον σου.

Στις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων λέμε:
Ξέρουμε ότι η ελαστικοποίηση του ωραρίου είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σας και γι’ αυτό θα μας βρίσκετε συνεχώς μπροστά σας.

Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να ζούμε. Διεκδικούμε πενθήμερη και οκτάωρη εργασία για όλους και όλες μας, δεν δεχόμαστε το ελαστικοποιημένο ωράριο και δεν παραχωρούμε τις αργίες μας. Κάθε πισωγύρισμα προδίδει τους αγώνες που έχουν δοθεί για ζωή και αξιοπρέπεια.

Σκέψου σαν εργάτης, όχι σαν πελάτης.
Οι ζωές μας δεν είναι εμπόρευμα.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Ρεθύμνου
eserethymnou.espivblogs.com
facebook: ΕΣΕ Ρεθύμνου

Απαντάμε σε ερωτήσεις για την κυριακάτικη αργία

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στους δύο κύριους εμπορικούς δρόμους της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου (Σάββατο 21-10-2017 ) και σε εμπορικά καταστήματα της πόλης που ήταν ανοιχτά , Intersport, The Athlete’s Foot, στο σουπερμάρκετ Παυλάκης στην Καλλιθέα, και στα Ηeaven of Brands σε Λ. Κουντουριώτη και Σταμαθιουδάκη όπως και στο μανάβικο Τζαγκαράκης.(Κυριακή 29-10-2017)

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΗ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

Στις συζητήσεις μας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας ακούσαμε τα παρακάτω και τα απαντάμε:

Είμαι μαγαζάτορας, ανοίγω Κυριακή, αλλά δεν υποχρεώνω τους υπαλλήλους μου.
– Ναι, αλλά ενισχύεις την πίεση στην αγορά και συμβάλλεις στο να υποχρεωθούν και άλλοι μαγαζάτορες ν’ ανοίξουν.

Είμαι μαγαζάτορας ή υπάλληλος και δουλεύω σεζόν. Οι Κυριακές του καλοκαιριού είναι ένας έξτρα μήνας δουλειάς.
– Και αν ήταν 24ωρο θα ήταν άλλοι δυο μήνες δουλειάς.

Δίνω ή παίρνω ρεπό άλλη μέρα.
Το ξέρεις ότι ο υπάλληλος δικαιούται έξτρα 75% μεροκάματο την Κυριακή;

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ενισχύει την πολιτική των πολυεθνικών εταιρειών και των μεγάλων αλυσίδων, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου όλη η ψυχαγωγία θα είναι προσανατολισμένη στην κατανάλωση και η Κυριακάτικη βόλτα μας συνυφασμένη με το ”βόλτα στα μαγαζιά για ψώνια”. Έναν κόσμο όπου θα ζούμε για να δουλεύουμε και δεν θα δουλεύουμε για να ζούμε.

Η Κυριακή 5 Νοέμβρη είναι η επόμενη εργάσιμη Κυριακή σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία. Καλούμε τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες, τις καταστηματάρχισσες και τους καταστηματάρχες να κάνουν την δυσαρέσκεια πράξη αρνούμενοι να εφαρμόσουν αυτό το αντιεργατικό μέτρο. Καλούμε τους κατοίκους της πόλης να διευκολύνουν τις εργαζόμενες αρνούμενοι να βγουν για ψώνια την Κυριακή 5 Νοέμβρη και κάθε Κυριακή.

Αν η Κυριακή δεν είναι αργία
δεν είναι Κυριακή
Οι ζωές μας δεν είναι εμπόρευμα!

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Ρεθύμνου
eserethymnou.espivblogs.net
facebook: ΕΣΕ Ρεθύμνου

Κυριακή 5 Νοέμβρη δεν δουλεύουμε δεν ψωνίζουμε

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε 400 αντίτυπα στους δύο κύριους εμπορικούς δρόμους της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου

Την Κυριακή 5 Νοέμβρη δεν δουλεύουμε δεν ψωνίζουμε

Οι εφτά εργάσιμες Κυριακές το χρόνο είναι ένα πρώτο σκαλοπάτι για το άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή. Οι Λευκές Νύχτες είναι ένα πρώτο βήμα για το άνοιγμα των καταστημάτων κάθε νύχτα. Και λίγο λίγο οι Κυριακές της εκδρομής, της παραλίας, του αράγματος, της παρέας με αγαπημένους ανθρώπους, καθώς και οι βραδινές βόλτες θα μετατραπούν σε ψώνια στο εμπορικό κέντρο. Γιατί προφανώς τέτοια αντιεργατικά μέτρα φτιάχνονται προς όφελος των εμπορικών κέντρων και των σουπερμάρκετ. Μας λείπει άραγε χρόνος για να ψωνίσουμε; Δεν φτάνουν έξι μέρες τη βδομάδα για να δουλέψουμε;

Την Κυριακή 16 Ιουλίου, μια από τις 7 εργάσιμες Κυριακές, περπατήσαμε το κέντρο του Ρεθύμνου, μοιράζοντας κείμενα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και μιλώντας με εργαζόμενους και πελάτες. Εισπράξαμε την ομόφωνη δυσαρέσκεια υπαλλήλων και καταστηματαρχών, ενώ οι περισσότεροι περαστικοί και περαστικές που έκαναν τη βόλτα τους μας έδωσαν δίκιο.

Την Κυριακή 5 Νοέμβρη είναι η επόμενη εργάσιμη Κυριακή. Καλούμε τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες, τις καταστηματάρχισσες και τους καταστηματάρχες να κάνουν την δυσαρέσκεια πράξη αρνούμενοι να εφαρμόσουν αυτό το αντιεργατικό μέτρο (όπως άλλωστε έκαναν στις 16/7 οι περισσότεροι συνάδελφοί τους). Καλούμε τους κατοίκους της πόλης να διευκολύνουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες αρνούμενοι να βγουν για ψώνια την Κυριακή 5 Νοέμβρη και κάθε Κυριακή.

Αν η Κυριακή δεν είναι αργία δεν είναι Κυριακή
Οι ζωές μας δεν είναι εμπόρευμα!

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ)
Ρεθύμνου
eserethymnou.espivblogs.net
facebook: ΕΣΕ Ρεθύμνου

ΕΣΕ Θεσσαλονίκης: Οι νεκροί εργάτες της τάξης μας τα κέρδη των αφεντικών και του κράτους

Εδώ το πρωτότυπο.

Οι νεκροί της τάξης μας δεν προέρχονται μόνο από τους κλάδους της οικοδομής και του επισιτισμού που μετρήσαν πολλά θανατηφόρα «ατυχήματα» τον προηγούμενο χειμώνα. Αυτο το καλοκαίρι στον βωμό των δισεκατομμυρίων εσόδων που μέτρησαν τα αφεντικά μόνο από τον τουρισμό, εμείς μετρήσαμε νεκρούς από κάθε κλάδο. Καθαριστές, ξυλοκόποι, οδηγοί φορτηγών, υπάλληλοι αεροδρομίων, χειριστές κλαρκ, λιμενεργάτες ήταν μέσα στις δεκάδες περιπτώσεις όπου οι εργάτες δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι τους, όπου για 300 με 600 ευρώ αφήσαν την ζωή τους σε χαντάκια, δρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια, εργοστάσια και ορυχεία.

Στον καπιταλισμό όλοι/ες οι εργαζόμενοι/ες αποτελούμε αναλώσιμα νούμερα είτε πρόκειται για περίοδο «κρίσης» είτε για οικονομική «ανάπτυξη». Στην οικονομική κρίση τα αφεντικά επικαλούνται τα «μειωμένα» κέρδη και, εκτός από τους μισθούς, εξαφανίζουν και κάθε πιθανό μέτρο ασφάλειας, ενώ στην πολυαναμενόμενη για αυτούς ανάπτυξη το αυξανόμενο κέρδος τους είναι πάνω από κάθε σκέψη για  προστασία των εργαζόμενων. Οι εταιρίες ποτέ δεν μπαίνουν ούτε καν στον κόπο να απολογηθούν και η όποια «βαθειά θλίψη» τους είναι λιγότερη από την οδύνη για το κόστος της προστασίας των εργαζόμενων.

Δεν διακινδυνεύουμε την ζωή μας

για κανένα αφεντικό και καμία ανάπτυξη

Διεκδικούμε με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα

τα εργατικά μας συμφέροντα

Μνήμη και οργή

για τους νεκρούς της τάξης μας

ΕΣΕ Θεσσαλονίκης: “Οι σεζόν του τρόμου”

εδώ το πρωτότυπο

Σε ένα ακόμα καλοκαίρι στην Ελλάδα της κρίσης με πολλή πολλή ζέστη, κάποιοι βρίσκονται εδώ και αρκετούς μήνες σε  νησί, όχι για διακοπές, αλλά για να επιβιώσουν. Φαίνεται ότι σε ένα τοπίο διάλυσης, με την ανεργία στους νέους να αγγίζει πλέον το 50%, ο τουριστικός κλάδος διατηρεί μία (έστω και μικρή) δυνατότητα απορρόφησης εργατικού δυναμικού – ειδικά νεανικού. Οι ειδικοί το λένε εδώ και χρόνια: Το μέλλον της Ελλάδας αναγκαστικά περνάει από τον τουρισμό. Τι κρύβεται όμως πίσω από την βιτρίνα που βλέπουμε εμείς ως “πελάτες’”; Πόσο ειλικρινές είναι αυτό το χαμόγελο με το οποίο μας καλωσορίζουν οι εργαζόμενοι στο μαγαζί που δουλεύουν; Και τέλος, πόσο κοστολογείται για τα αφεντικά η αξιοπρέπεια και η ανάγκη για επιβίωση των εργατών;

Πολλοί εργαζόμενοι, κυρίως νεαρής ηλικίας, στην προσπάθειά τους να μαζέψουν λεφτά το καλοκαίρι για να τη βγάλουν τον χειμώνα, δεν κάνουν βέβαια διακοπές, δουλεύουν και υφίστανται καταπάτηση των δικαιωμάτων τους από τα αφεντικά, τα οποία συνηθίζεται να εκμεταλλεύονται σε μεγάλο βαθμό τους εργαζομένους που πάνε να δουλέψουν για σεζόν, πιστεύοντας ότι από τη στιγμή που ένας εργαζόμενος δουλεύει γι’ αυτούς είναι ουσιαστικά ιδιοκτησία τους και δεν δικαιούται να έχει ιδιωτική ζωή.

Το συχνότερο φαινόμενο εργατικής εκμετάλλευσης που παρατηρείται σε πολλές τουριστικές περιοχές είναι ο εργαζόμενος να είναι δηλωμένος για 8ωρη εργασία, 5 μέρες τη βδομάδα και στο τέλος να καταλήγει να δουλεύει 9ωρα και 10ωρα, 7 μέρες την εβδομάδα με τις υπερωρίες (προφανώς) να μην πληρώνονται ποτέ. Συνηθίζεται επίσης τα αφεντικά να καθυστερούν τους μισθούς των εργαζομένων (αν δίνουν όλους τους μισθούς μαζί στο τέλος), κάτι που σημαίνει ότι ο εργαζόμενος καλείται να επιβιώσει με δικά του έξοδα όσο καιρό μείνει στο νησί.

Επίσης, θα  πρέπει να έχουμε ως δεδομένο ότι τα λεφτά που δίνονται από τα αφεντικά είναι πάντα σχεδόν “μαύρα”, ενώ το ωράριο αλλάζει συνεχώς αναλόγως με  τις ορέξεις του εργοδότη, χωρίς να ερωτάται ο εργαζόμενος /η.

Πολύ συχνά οι απαιτήσεις των αφεντικών φτάνουν σε εξοργιστικό σημείο, αφού πολλοί από αυτούς απαγορεύουν στους εργαζομένους τους ακόμη και να κάθονται εν ώρα εργασίας, να κάνουν διαλείμματα ενώ έχουν λόγο ακόμα και στο ντύσιμο/στυλ των εργατών, αφού απαιτούν από το προσωπικό τους να μην έχει βαμμένα νύχια, σκουλαρίκια, τατουάζ και άλλα αξεσουάρ που μπορεί να τους κάνουν να χάσουν  τους πολύτιμους πελάτες τους.

Ορισμένα αφεντικά τραβάνε το σκοινί ακόμα περισσότερο και θέλοντας να έχουν τον απόλυτο έλεγχο, έχουν πάνω τους το κλειδί της τουαλέτας του μαγαζιού, γιατί όπως λένε οι ίδιοι, οι εργαζόμενοι “λουφάρουν” με πρόφαση την επίσκεψή τους στην τουαλέτα και κάθονται παραπάνω απ’ ότι θα έπρεπε.

Τέλος, οι εργοδότες δεν διστάζουν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και να κόψουν λεφτά από τους μισθούς των εργαζομένων είτε για παραδειγματισμό είτε έχοντας ως δικαιολογία ότι δεν τηρήθηκαν οι εσωτερικοί “κανόνες” του μαγαζιού (π.χ. οι εργαζόμενοι μιλούσαν πολλή ώρα μεταξύ τους, κάθονταν ενώ αυτό απαγορευόταν κλπ).

Το μόνο πλεονέκτημα που συνήθως απολαμβάνουν όσοι πάνε να δουλέψουν σεζόν είναι ότι ο εργοδότης τους τούς παρέχει στέγη και τροφή, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι απολύτως θετικό, αφού συνηθίζεται τα δωμάτια στα οποία διαμένουν οι εργαζόμενοι να είναι χαμηλής ποιότητας και να μην έχουν καν τις βασικές ανέσεις. Πολύ συχνά αναφέρονται περιπτώσεις όπου τα συγκεκριμένα δωμάτια δεν είχαν καν παράθυρα, ήταν πολύ μικρά και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για ύπνο και τίποτε περισσότερο.

Για να απαντήσουμε σε αυτές τις εργοδοτικές ασυδοσίες, εμείς, οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και εθνικότητας, πρέπει να οργανωθούμε δυναμικά στα σωματεία μας , να οξύνουμε τον ταξικό ανταγωνισμό και, γνωρίζοντας ότι οι κοινωνίες που οδηγούνται στην εξαθλίωση έχουν την τάση να εξεγείρονται, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας μέχρι να πάρουμε ότι μας ανήκει.

ελευθεριακή συνδικαλιστική ένωση