Αφίσα που κολλήθηκε χτες στην πόλη του Ρεθύμνου.
Επίσης ξανακολλήσαμε την περσινή αγγλόφωνη αφίσα μας.
Ενάντια στον εκβιασμό των ιδιοκτητών η οργάνωση των ενοικιαστών και η διεθνιστική αλληλεγγύη.
Άλλα σχετικά κείμενα:
Είμαστε εδώ για να μείνουμε! (για τη στέγη και ενάντια στην τουριστικοποίηση)
Την Παρασκευή 3/8 μοιράσαμε το κείμενό μας για τη στέγη και ενάντια στην τουριστικοποίηση στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου. Συνομιλήσαμε με εργαζόμενες και περαστικές και πήραμε ένα δείγμα για το βαθμό του προβλήματος εξαιτίας της τουριστικής εκμετάλλευσης των ακινήτων: τρεις γενιές σ’ ένα σπίτι γιατί τα παιδιά με τα παιδιά τους δεν βρίσκουν σπίτι, ζευγάρια που έκαναν παιδιά και δεν βρίσκουν μεγαλύτερο σπίτι να μετακομίσουν, νεαρά ζευγάρια με τα παιδιά τους που θέλουν να επιστρέψουν στο Ρέθυμνο από την πρωτεύουσα και δεν βρίσκουν σπίτια να μείνουν… Κι ακόμη δεν έχουν έρθει οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι σε κλάδους με συμβόλαια για το χειμώνα… Η “ιερότητα” της ιδιοκτησίας σε συνδυασμό με το κυνήγι του κέρδους οδηγούν σε περιστατικά ακραίου κανιβαλισμού, όπως η άμεση έξωση με δικαστικούς επιμελητές και μπάτσους που υπέστησαν εργαζόμενοι και λήπτες υπηρεσιών του Κέντρου Ψυχικής Υγείας στις 13/7. Ο ιδιοκτήτης θέλει να το μετατρέψει σε ξενοδοχείο.
Περιστατικά σαν τα ακόλουθα γίνονται όλο και συχνότερα:
Ποιο είναι το νήμα που ενώνει όλα τα παραπάνω περιστατικά; Ο τουρισμός στην Κρήτη, όπως και σε άλλες περιοχές, αποτελεί βαριά βιομηχανία, με κέρδη για τους λίγους και συνθήκες δουλείας για τους πολλούς. Παράλληλα δημιουργεί ένα περιβάλλον εχθρικό για τους κατοίκους. Το Ρέθυμνο από τον Απρίλη φτιασιδώνεται για να μετατραπεί σε τουριστικό πάρκο και να υποδεχτεί τους μόνους επιθυμητούς κατοίκους του: τους τουρίστες. Με πρόσχημα την ανάπτυξη, η τουριστική βιομηχανία διεκδικεί κάθε εκατοστό των παραλιών, των δημόσιων χώρων και της υπαίθρου, μολύνοντας και περιορίζοντας τη φύση και τους δημόσιους χώρους.
Η ενοικίαση σπιτιών για τουριστική εκμετάλλευση έχει εκτινάξει τα ενοίκια στα ύψη, δημιουργώντας παράλληλα έλλειψη σπιτιών για ενοικίαση. Το κυνήγι του κέρδους από τους ιδιοκτήτες σπιτιών καταλήγει σε περιστατικά κανιβαλισμού. Ταυτόχρονα, όσοι ενοικιάζουμε βρισκόμαστε υπό τη συνεχή απειλή πιθανής έξωσης για την περισσότερο επικερδή τουριστική εκμετάλλευση. Οι κάτοικοι αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι, χρήσιμοι μόνο για να εξυπηρετήσουν τον τουρίστα σε άθλιες εργασιακές συνθήκες ενώ χρησιμοποιούνται ως ενοικιαστές και καταναλωτές τον υπόλοιπο χρόνο. Η ποιότητα των παροχών στους κατοίκους είναι μηδαμινή, και τα δημοτικά τέλη δυσανάλογα.
Τέλος, η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και ο υποβιβασμός κάθε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας ενέχουν πάντα τον κίνδυνο η πόλη να καταρρεύσει σε περίπτωση που σταματήσει να πουλά το τουριστικό προϊόν. Και η “φούσκα” του τουρισμού φαίνεται να εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την ύπαρξη αστάθειας και πολέμου στις γειτονικές χώρες, συνθήκη στην οποία συμβάλλει ενεργά το ελληνικό κράτος.
Είμαστε εδώ για να μείνουμε! Θέλουμε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και κατοικίας και ελεύθερους δημόσιους χώρους στην πόλη που ζούμε.