Απεργούμε και στηρίζουμε τα καλέσματα έξω από το Νοσοκομείο του Ρεθύμνου στις 10:00
Αρχείο ετικέτας απεργία
2/10/2019 παρέμβαση στην απεργιακή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο
Την Τετάρτη 2/10 ημέρα απεργίας καλεσμένης από την ΓΣΕΕ, ΠΑΜΕ , σωματεία, και ευγενικής συμμετοχής της ΑΔΕΔΥ με 3ωρη στάση εργασίας, αντιδράσαμε στον εμπαιγμό των καρεκλοκένταυρων μεγαλοσυνδικαλιστών και κάναμε παρέμβαση στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου για να καταγγείλουμε την απεργοσπασία του δευτεροβάθμιου σωματείου. Μαζί με τα υπόλοιπα εργατικά κέντρα της Κρήτης δεν συμμετείχε στην Γενική απεργία της 24ης Σεπτεμβρίου αλλά καλούσε σε “κινητοποίηση”, διασπαστικά, την επόμενη μέρα. Τους εγκαλέσαμε, και τους 5-6 που ήταν συγκεντρωμένοι, για προδοσία των εργαζομένων. Πετάξαμε στα μούτρα τους τρικάκια: “Αλήτες λέρες εργατοπατέρες” και “Τα κέντρα τα εργατικά ανήκουν στους εργάτες και όχι στα κομματόσκυλα και στους γραφειοκράτες”. Φωνάξαμε συνθήματα “Αλήτες, λέρες, εργατοπατέρες“, “Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες, και στ’ αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες”, “Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά, καμιά ειρήνη με τ’ αφεντικά”, “Δουλέψαμε τα κέρδη, πληρώνουμε τη κρίση, με αυτοοργάνωση θα φέρουμε τη λύση” και διαβάσαμε το παρακάτω κείμενο. Η δράση επαναλήφθηκε και στην πλατεία του Αγνώστου.
Ευχαριστούμε την κολεκτίβα εργασίας Obscura Lab για την φωτογραφική κάλυψη!
Το κείμενο που διαβάστηκε :
Με σαρωτικό τρόπο τώρα μέσω του “αναπτυξιακού” πολυνομοσχεδίου η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας τις αντεργατικές πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ και των προηγουμένων κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και συνοδοιπόρων τους), επιχειρεί να επιβάλει μια σειρά από ανατροπές προς όφελος του κεφαλαίου και των αφεντικών και σε βάρος των εργαζόμενων, της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος. Αποθεώνει την επιχειρηματικότητα χωρίς «γραφειοκρατικά εμπόδια», τις φαστ-τρακ επενδύσεις και επιβάλλει την εισβολή των ιδιωτών παντού ακόμα και στον έλεγχο των επενδύσεων. Ξεκινά μία άγρια επίθεση στα δικαιώματα των σωματείων με χειραγώγηση της λειτουργίας τους και της βούλησης των μελών τους, με ηλεκτρονικό φακέλωμα και με μπλοκάρισμα κάθε απεργιακής δυνατότητας. Αλλά συνεχίζει και με την διάλυση των κλαδικών συμβάσεων, την ανοχή και το αβαντάρισμα στην ελαστική εργασία, με κυρώσεις-χάδι στους παρανομούντες εργοδότες.
Με το νέο “αναπτυξιακό” πολυνομοσχέδιο επιχειρούνται:
-Άρση εμποδίων στην ασυδοσία των εταιρειών, άρση ρυθμίσεων προστασίας του περιβάλλοντος και του δημόσιου πλούτου -Κατάργηση μέσω “εξαιρέσεως” των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.
-Περαιτέρω προώθηση της εργασιακής επισφάλειας
-Κρατική και εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα: Το ηλεκτρονικό μητρώο είναι φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργατών από το κράτος που θα μπορεί να “αξιοποιηθεί” από εργοδότες προς αποφυγή… ανεπιθύμητων και ανυπότακτων εργατών!
-Με την Ηλεκτρονική ψηφοφορία εκφυλίζουν τις γενικές συνελεύσεις ως ανώτατο όργανο δημοκρατικής λειτουργίας από τα κάτω των σωματείων και λήψης αποφάσεων. Δίνονται Υπερεξουσίες στον Υπουργό Εργασίας
Μέσα σε όλο αυτό το δυστοπικό περιβάλλον η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου αποφασίζει από κοινού με τα υπόλοιπα Εργατικά Κέντρα της Κρήτης να μην κηρύξει απεργία την 24η Σεπτεμβρίου (μέρα που είχαν καλέσει η ΑΔΕΔΥ και πολλά εργατικά κέντρα ανά την επικράτεια) αλλά μία μέρα μετά, στις 25 Σεπτέμβρη. Η πράξη αυτή υποσκάπτει την ίδια την απεργία, λειτουργεί διασπαστικά και υπονομεύει τον αγώνα των εργατών/τριών. Ένας είναι ο λόγος που η διοίκηση του εργατικού κέντρου Ρεθύμνου κάλεσε άλλη μέρα απεργίας: Η διαταγή που τους έδωσαν τα αφεντικά τους για να διασπάσουν το κοινό μέτωπο των εργαζόμενων και να αποτύχει εντελώς η οποιαδήποτε κινητοποίησή τους στην πόλη του Ρεθύμνου.
Ξεκάθαρα λοιπόν καταγγέλλουμε πως η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου είναι προδοτική για την εργατική τάξη της πόλης. Δεν τους ενδιαφέρει η οργάνωση των εργατών/τριων της πόλης αλλά οι καρέκλες, οι θέσεις και οι σφραγίδες τους. Γι’ αυτό το λόγο κάνουν οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους για να κατακερματίσουν την ήδη αποδυναμωμένη εργατική τάξη και να οδηγήσουν σε αποτυχία την οποιαδήποτε κινητοποίηση και εργατικό αγώνα. Απαιτούμε η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου να απολογηθεί δημόσια για την προδοτική και διασπαστική του στάση.
Δεν ξεχνάμε βέβαια πως το Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου έχει πάρει ξανά θέση εναντίον των εργαζομένων, όταν μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις και την ΑΔΕΔΥ συμμετείχε στην “Κοινωνική Συμμαχία”, η οποία είχε καλέσει για “Πανεθνική ημέρα δράσης” στις 30 Μάη 2018, με υποσημείωση στην αφίσα τους την λέξη απεργία, κάνοντας κολεγιά με τους εχθρούς της εργατικής τάξης.
Από την άλλη πλευρά η πλειοψηφία του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, παρόλο που “προδόθηκε” από τη διοίκηση του εργατικού στην απεργία της 24ης Σεπτέμβρη, ξανακαλεί σε συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου σαν να μην συνέβη τίποτε, και περιμένει να ασκήσει κριτική σε συσκέψεις και πίσω από κλειστές πόρτες. Η κριτική και η καταγγελία για τα ζητήματα ζωής της εργατικής τάξης και των δομών οργάνωσής της γίνονται δημόσια και όχι με πορτοκαλάδες και καφέδες σε κλειστές γραφειοκρατικές συνάξεις.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΕΣ
Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (ΕΣΕ) ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας Δεν είναι Εκλογικό Παιχνιδάκι. Είναι Κατάκτηση των Εργαζομένων
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑI ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Μεγάλος ντόρος γίνεται τον τελευταίο καιρό – ειδικά μετά την περίφημη “έξοδο από τα μνημόνια” για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων αναφορικά με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ). Οι συλλογικές συμβάσεις είναι συμφωνίες που καθορίζουν τις συνθήκες εργασίας και τις αμοιβές στους χώρους εργασίας, συνάπτονται ανά κλάδο μεταξύ των οργανώσεων των εργοδοτών και των εργαζομένων, και καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους της χώρας. Από το 2011 και μετά είχαν μειωθεί δραστικά. Oυσιαστικά η πλειοψηφία των εργαζομένων πληρώνονταν με βάση την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με τον άθλιο μισθό πείνας των 586 ευρώ για τους άνω των 25 και 510 κάτω από αυτή την ηλικία. Με αυτό το υπέροχο δώρο, τα αφεντικά πέτυχαν όχι μόνο φτηνότερο εργατικό κόστος, αλλά μέσω των προφορικών συμφωνιών, υποτίμησαν ακόμη περισσότερο τους μισθούς. Εγκαθίδρυσαν σε απόλυτη συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό την συνθήκη της παράνομης μισθοδοσίας, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι τα νόμιμα είναι ελάχιστα λεφτά επομένως η πληρωμή “στο χέρι” φαινομενικά ελαφρώς αυξημένη, εγγυάται μια πιο αξιοπρεπή διαβίωση. Έτσι τα περισσότερα αφεντικά κατάφεραν να μη δίνουν δώρα και επιδόματα και να βάζουν στην τσέπη τις ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη επισφάλεια, αβεβαιότητα και πειθάρχηση. Σήμερα ελάχιστοι εργαζόμενοι γνωρίζουν τους όρους της σύμβασής τους κι αυτό είναι η πιο ουσιώδης απαξίωση και των ΣΣΕ.
Παράλληλα οι κατάπτυστες “ενώσεις προσώπων” έριξαν τους μισθούς κάτω από τις ΣΣΕ, αφού οι 8 στις 10 επιχειρησιακές ΣΣΕ συνάπτονται από αυτές, ως καρικατούρα εκπροσώπησης των εργαζομένων και πρακτικά λειτουργούν ως επικυρώσεις τον εργοδοτικών εισηγήσεων. Μέσα σε όλα αυτά, σε πολλές επιχειρήσεις ο μισθός κρύφτηκε πίσω από μικρό-επιδόματα ή ακόμη χειρότερα εξαπλώθηκε το φαινόμενο να πληρώνεται μέρος του με κουπόνια για σουπερμάρκετ. Όλα αυτά θα συνεχίσουν να ισχύουν, μετατρέποντας σε κενό γράμμα την επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ.
Κι έρχονται τώρα τα αριστερά φυντάνια διαχείρισης της εξουσίας, να προβάλλουν πανηγυρικά ότι αυτοί θα επαναφέρουν την ισορροπία στις εργασιακές σχέσεις, καθώς και ότι αυτοί νοιάζονται για το εισόδημα των εργαζομένων! Όταν πριν ένα χρόνο οι ίδιοι διεμβόλιζαν την δυνατότητα κήρυξης απεργίας, όταν οι ίδιοι ευθύνονται για την ανασφάλιστη εργασία, όταν οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα για την απορρύθμιση του ωραρίου, την εντατικοποίηση της δουλειάς και τα χαμηλά μεροκάματα. Η “φιλεργατική” τους πολιτική δεν μπορεί να ξεπεράσει το όριο να γράψουν μερικούς ανεφάρμοστους ουσιαστικά νόμους ή να κάνουν όμορφες δηλώσεις στα ΜΜΕ. Και ω του θαύματος! Υπόσχονται ότι θα αυξήσουν τον κατώτατο μισθό κατά 30 ευρώ και θα καταργήσουν τον υποκατώτατο, λίγους μήνες πριν τις εκλογές!
Οι εργαζόμενοι/ες όμως δεν τρώμε κουτόχορτο. Το κράτος προσπαθεί πάντοτε να καρπωθεί και να αφομοιώσει τα αιτήματα των εργαζομένων. Και χωρίς αμφιβολία, διακρίνει την ελλειμματική πρόθεση διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος, την αδυναμία οργάνωσής του σε ριζοσπαστική κατεύθυνση και την χειραγώγησή από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία που εξυπηρετεί έκδηλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Γιατί όταν πλησιάζουν οι εκλογές, ορμάνε πάνω στο πτώμα της κοινωνίας, σαν τα κοράκια, κάθε λογής πολιτικάντηδες, ακόμη και αν έχουν συνδικαλιστική μουσούδα. Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ/ΠΑΜΕ, είναι σίγουρο πως θα αρπάξουν την ευκαιρία για να παρουσιάσουν αγώνες που θα τους εξαργυρώσουν στην συνέχεια εκλογικά. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία άλλωστε, είναι δεμένη χειροπόδαρα με τα κόμματα και πάντοτε έβλεπε τους αγώνες ως τμήμα πελατειακών σχέσεων. Το θέατρο λοιπόν της “μάχης” που θα δώσουν, θα είναι τον επόμενο καιρό η επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ και η αύξηση του κατώτατου μισθού. Γύρω από αυτά θα προσπαθήσουν όλοι όσοι κατέχουν την εξουσία-κι όσοι την διεκδικούν- να μαζέψουν «ψηφαλάκια».
Ο δεύτερος στόχος τους, είναι η απαξίωση των εργατικών αγώνων. Η αποδυνάμωση της συλλογικής διάστασης των διεκδικήσεων, εκεί που το κράτος και τα αφεντικά προσπαθούν να τις “ρυθμίσουν” και να παράξουν ταξική ειρήνη, η μετατροπή των συνδικάτων σε διακοσμητικά, μιας και η όποια “αντιπαράθεση” θα μετατεθεί στο Κοινοβούλιο, η διασπορά της ψευδαίσθησης ότι για την βελτίωση των όρων ζωής, δεν απαιτείται προσπάθεια, συνέπεια και επιθετική συνδικαλιστική δράση, αλλά αρκεί να ρίξει κάποιος μια ψήφο στο σωστό κόμμα.
Τα ζητήματα όμως που τίθενται είναι πραγματικά. Σε αυτή την συγκυρία επομένως, είναι απαραίτητο να αναδειχθεί ότι οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν μπορούν να στριμωχτούν στα ψηφοθηρικά παιχνίδια των κομμάτων. Είναι απαιτήσεις που προκύπτουν από τις καθημερινές ανάγκες της εργατικής τάξης και ως τέτοιες, πρέπει να προβληθούν, να αντιπαρατεθούν και γίνουν κτήμα όσο το δυνατόν περισσότερων, μέσα στα πεδία που γεννιούνται, δηλαδή στους χώρους εργασίας ενάντια στα αφεντικά και στους δρόμους ενάντια στο κράτος τους. Κι όλα αυτά, χρειάζονται πρώτα από όλα μαχητικά, μαζικά και ανυποχώρητα σωματεία, τα οποία δεν είναι και δεν θα γίνουν φυτώρια εργατοπατέρων και αυριανών υποψήφιων. Τέτοια σωματεία υπάρχουν. Πρωτοβάθμια σωματεία σε όλη την Ελλάδα, οργανώνονται από τα κάτω, συντονίζονται και διεξάγουν αγώνες σε όλους τους κλάδους. Σωματεία βάσης συσπειρώνουν όλο και περισσότερο κόσμο, ασκώντας εντελώς διαφορετική στρατηγική στην συνδικαλιστική δράση. Αυτά τα σωματεία πρέπει να γίνουν περισσότερα. Ο δρόμος της ηττοπάθειας, έχει ηττηθεί…
ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΣΕ ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ-ΜΕΙΩΣΗ ΩΡΑΡΊΩΝ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ Ν. 4024/2011 ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΝΑ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΆΘΕ ΟΡΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ
ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΑ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Απολογισμός Απεργίας 14 Νοέμβρη
Στις 14 Νοέμβρη, ημέρα απεργίας, περίπου 40 άτομα ανταποκρίθηκαν στα καλέσματα που έκαναν το πρωτοβάθμιο σωματείο των καθηγητών ΕΛΜΕΡ , το Αγωνιστικό Σχήμα των Εκπαιδευτικών Ρεθύμνου 1/θμιας (Αστέρι) και η ΕΣΕ.
Συγκεντρωθήκαμε στο Εργατικό Κέντρο μαζί με καθηγήτριες/ές, δασκάλες/ους, φοιτήτριες/τές από την ΑΕΠ-ΕΑΑΚ και εργαζόμενες/ους στα συνεργατικά εγχειρήματα της πόλης, “Δίκτυο” Παραγωγών και Καταναλωτών, Κολεκτίβα Ψηφιακών Tεχνών “Obscura”, “Το Κιβώτιο”-Συνεταιρισμός/Κολεκτίβα Εργασίας, “Συν-τροφή”, Συνεργατικό Καφέ-Tεχνοχώρος “Τζεπέτο”.
Στήσαμε μικροφωνική και φωνάξαμε συνθήματα όπως “Τα κέντρα τα εργατικά ανήκουν στους εργάτες κι όχι στα κομματόσκυλα και στους γραφειοκράτες” και “Η σύμβαση δεν πέφτει από τον ουρανό, η σύμβαση χρειάζεται αγώνα ταξικό”.
Αποφασίστηκε να κάνουμε μικρή πορεία μέσα στην παλιά πόλη, λίγες/λίγοι αριθμητικά αλλά με δυναμική παρουσία, συνεχίζοντας να φωνάζουμε τα συνθήματα μας και εμπλουτίζοντας τα με τα κλασσικά “Βιτρίνες λουσάτες απλήρωτοι εργάτες” και “ Κυριακή και βράδυ να πάνε για δουλειά οι βουλευτές, οι δήμαρχοι και τα αφεντικά”. Η πορεία κατέληξε στην Μεγάλη Πόρτα όπου συντρόφισσες και σύντροφοι από τα συνεργατικά έκαναν παρέμβαση υπέρ της αυτοοργανωμένης ΒΙΟ.ΜΕ και κατά του πλειστηριασμού του εργοστασίου με πανό και φυλλάδια. Ενωθήκαμε μαζί τους και φωνάξαμε “Μπάτσοι, δικαστές ακούστε το καλά, η ΒΙΟ.ΜΕ θα μείνει σε χέρια εργατικά” και “Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”
Την ίδια ώρα, το ν.τ. της ΑΔΕΔΥ, άφαντο μέχρι το προηγούμενο βράδυ, καλούσε στο Δημαρχείο ενώ το ΠΑΜΕ και το συνδικάτο οικοδόμων παρότι είχαν βγάλει καλέσματα επίσης για το Δημαρχείο φαίνεται να μετάνιωσαν. Τακτικισμοί που σκοπό έχουν την διάσπαση των εργαζομένων. Στο ίδιο κλίμα και η πρακτική της ΓΣΕΕ να μην κάλεσει κι αυτή σε απεργία για τις 14 Νοέμβρη αλλά λίγες μέρες μετά, στις 28 του ίδιου μήνα.
Καμία εργαζόμενη και κανένας εργαζόμενος δεν πέφτει από τα σύννεφα όταν οι μεγαλοσυνδικαλιστές ξεμασκαρώνονται.
Γι’ αυτό κι εμείς αποφασίσαμε να τρέξουμε την απεργία από τα κάτω σε συνεννόηση με φιλικά σωματεία και συλλογικότητες.
Δεν ήμασταν πολλοί αλλά ήμασταν καλοί!
Καμία απεργία δεν είναι χαμένη. Να πάρουμε τις κινητοποιήσεις στα χέρια μας. Οργάνωση από τα κάτω.
14 Νοέμβρη Απεργιακό Κάλεσμα
Την Τετάρτη 14 Νοέμβρη καλούμε στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου, ώρα 10:00 π.μ, όλους και όλες στην απεργιακή συγκέντρωση/ πορεία.
Διεκδικούμε :
-Συλλογικές συμβάσεις στα μέτρα μας
-Αυξήσεις στους μισθούς
-Τέρμα στην εργοδοτική αυθαιρεσία
-Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά