Την Κυριακή 1 Ιουλίου 2018 διεξήχθη ο 3ος Λαϊκός Αγώνας Δρόμου 10 km ΛΟΥΗΣ ΤΙΚΑΣ, μια συνδιοργάνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Λούτρας και του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Ρεθύμνου.
Μέλη της ΕΣΕ Ρεθύμνου, και του Λίβα ΑΣΡ συμμετείχαν στον αγώνα που ξεκίνησε από τη Μονή Αρκαδίου και περνώντας από τα χωριά Αμνάτο και Κυριάνα κατέληξε στη Λούτρα, γενέτειρα του Λούη Τίκα (Ηλία Σπαντιδάκη).
Στην αφετηρία, κατά την διαδρομή και στον τερματισμό στην Λούτρα φωνάχτηκαν τα συνθήματα “Λαϊκός αθλητισμός κι όχι πρωταθλητισμός” ,”Ζει ζει ο Λούης Τίκας ζει, με Σπέρα και Κασσίμη μας οδηγεί” και “Δεν τρέξαμε τον δρόμο για χρόνο και πρωτιά μον’ για τον Λούη Τίκα και για την εργατιά”
Στην Λούτρα μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο και διαβάστηκε από την μικροφωνική:
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ
Ποιος ήταν ο Λούης Τίκας;
Ο Λούης Τίκας (Ηλίας Αν. Σπαντιδάκης)γεννήθηκε στη Λούτρα Ρεθύμνου το 1886. Σε ηλικία 20 χρονών μετανάστευσε στις Η.Π.Α. Έζησε στο Ντένβερ, εργάστηκε σε χαλυβουργείο, άνοιξε καφενείο και συνδέθηκε με τη ριζοσπαστική συνδικαλιστική οργάνωση των I.W.W. (Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου). Ο Τίκας συναναστράφηκε με ριζοσπαστικά εργατικά στρώματα. Συμμετείχε σε απεργίες λούστρων και οργάνωνε απεργίες στα ανθρακωρυχεία του Κολοράντο με την ιδιότητα του μέλους του αντίστοιχου συνδικάτου των ανθρακωρύχων (Φρέντερικ, 1912). Ήρθε σε ρήξη με την ελληνική μαφία της περιοχής (Σκλήρης), η οποία εκμεταλλευόταν τους έλληνες μετανάστες, τους οποίους έστελνε για δουλειά στα κάτεργα-ανθρακωρυχεία με ημερομίσθιο χαμηλότερο από άλλες εθνικότητες. Ο Τίκας, μαζί με άλλα μέλη του συνδικάτου ανθρακωρύχων, προπαγάνδιζε τα εργατικά δικαιώματα σε πολλά ανθρακωρυχεία του Κολοράντο. Η απεργία στο Λάντλοου άρχισε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1913, με πρωτοβουλία του συνδικάτου και με αιτήματα συστήματα ασφαλείας για τους εργαζόμενους, υψηλότερους μισθούς και αναγνώριση του συνδικάτου. Οι απεργοί ζητούσαν οχτάωρο και το δικαίωμα να ζουν έξω από τους οικισμούς των εταιρειών. Η απεργία συνεχιζόταν μέχρι τον Απρίλιο του 1914. Η ‘Εθνοφρουρά’ ήταν όργανο των εργοδοτών (Ροκφέλερ) και προέβαινε σε βιαιότητες και δολοφονίες σε βάρος των απεργών. Ο Τίκας προσπάθησε να αποτρέψει την σφαγή που θα ακολουθούσε αλλά την στιγμή της διαπραγμάτευσης ο επικεφαλής της εθνοφρουράς σκότωσε τον Τίκα. Οι μανιασμένοι πιστολάδες της εθνοφρουράς το πρωί της 20ης Απριλίου 1914 εισέβαλαν στον καταυλισμό των απεργών σκοτώνοντας, λεηλατώντας και καίγοντας τα πάντα. Ο απολογισμός κάνει λόγο για 66 νεκρούς, ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά. Την σφαγή του Λάντλοου (όπως καθιερώθηκε να λέγεται) ακολούθησε ένοπλη εξέγερση των εργατών, η οποία κράτησε για 10 μέρες. Το αμερικανικό κράτος αναγκάστηκε να στείλει στρατό για να καταστείλει την εξέγερση.
Γιατί συμμετέχουμε σε έναν δρόμο μνήμης για τον Λούη Τίκα;
Δεν διακατεχόμαστε από κανενός είδους προσωπολατρία ούτε θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα εργατικό ‘αγιολόγιο’. Δεν μας ενδιαφέρει να φτιάξουμε τους ‘δικούς’ μας εργατικούς ήρωες ούτε τοπικούς εθνοκεντρικούς ‘μάρτυρες’. Στο πρόσωπο του Τίκα θυμόμαστε και τιμούμε ανθρώπους που πάλεψαν για την εργατική τάξη και έχασαν τη ζωή τους στον αγώνα αυτό. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε πως οι διεκδικήσεις της εργατικής τάξης δεν γίνονται στα εργοδοτικά σωματεία και τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές. Η οργάνωση των εργαζομένων σε μαχητικά επαναστατικά συνδικάτα και σωματεία βάσης είναι η ‘κληρονομιά’ που μας άφησαν άνθρωποι σαν το Λούη Τίκα. Τρέχουμε τον δρόμο αυτό όχι για την πρωτιά και τον ‘καλό’ χρόνο αλλά για να θυμηθούμε πως οι εργάτες κάποτε διεκδικούσαν μαχητικά τα δικαιώματά τους. Προτείνουμε τη συλλογική άθληση των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα στην άθληση και είναι ανάγκη να διεκδικήσουν, εκτός των άλλων, και δημόσιους χώρους άθλησης. Το νήμα που παίρνουμε σήμερα από το Λάντλοου συνεχίζεται καθημερινά στους μικρούς και μεγάλους εργατικούς αγώνες ενάντια στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα και τις καθημερινές δολοφονίες εργατών.
Εργάτες/τριες παιδιά του Λάντλοου ΑΘΑΝΑΤΟΙ/ΕΣ/Α
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Ρεθύμνου https://eserethymnou.espivblogs.net/