Αρχείο κατηγορίας κείμενα-άρθρα-αφίσες

“ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ…”

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ…
Dawn Lyte: άλλος ένας “αόρατος” εργάτης νεκρός στις σκαλωσιές του Ρεθύμνου.
Dawn Lyte: Άλλος ένας αόρατος εργαζόμενος ΝΕΚΡΟΣ στις σκαλωσιές του Ρεθύμνου.

Την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η δίκη για το θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα με θύμα τον Μανώλη Αφράτη, που σκοτώθηκε οδηγώντας φορτηγό-σκοτώστρα της εταιρίας Γαλακτοκομική Αμαρίου και κατηγορούμενο τον επιχειρηματία Ηρακλή Μανουκαράκη, έσκασε η είδηση ότι στις 20 Ιουνίου εργαζόμενος σε κουζίνα σε ξενοδοχείο στα Μάλλια κάηκε από λάδι ενώ δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά κλείστηκε στο ψυγείο με τα κρέατα καθότι ανασφάλιστος.

Και στις δύο περιπτώσεις οι οικογένειες δημοσιοποίησαν την υπόθεση. Στην περίπτωση του Μανώλη-ναι το θύμα έχει ονοματεπώνυμο- χάρις στις προσπάθειες των δικών του ανθρώπων βγήκε η υπόθεση από το αρχείο όπου είχε μπει χαρακτηρισμένη ως τροχαίο! Στην υπόθεση του Βαγγέλη, 22 χρονών από την Ζάκρο, ο οποίος δούλευε στην κουζίνα ανασφάλιστος, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει, η οικογένεια κατήγγειλε το εργατικό ατύχημα σε ΕΦΚΑ και ΣΕΠΕ αλλά και σε ΜΜΕ. Η δημοσιότητα ανάγκασε μέχρι και τον Άδωνι- νέο υπουργό εργασίας- να δηλώσει ότι “συντάσσεται και εκδίδεται εντός ολίγου το πόρισμα του ΣΕΠΕ”.

Οι τουρίστες πληρώνουν για να καίγονται στις παραλίες. Εμείς καιγόμαστε χωρίς να πληρωνόμαστε,
Ανασφαλιστος εγκαυματίας σε ξενοδοχείο στα Μάλλια,

Να θυμίσουμε ότι πλέον με τον Νόμο Χατζηδάκη η επιθεώρηση εργασίας είναι ανεξάρτητη αρχή. Τότε ο Χατζηδάκης μάλιστα μας έλεγε ότι “η ενεργοποίηση της νέας Ανεξάρτητης Αρχής «Επιθεώρηση Εργασίας» σε συνδυασμό με την έναρξη της εφαρμογής της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας είναι δυο θεσμικές παρεμβάσεις μείζονος σημασίας που συνδυάζονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με έμφαση στην καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας.” Άκου κάτι πράγματα! Να υπήρχε βέβαια και κανένας υπάλληλος να βγει για ελέγχους…αλλά πια μιας και είναι ανεξάρτητη αρχή δεν έχει ευθύνη το υπουργείο εργασίας να την στελεχώσει!

Ας επανέλθουμε όμως. Οι οικογένειες του Μανώλη και του Βαγγέλη κατήγγειλαν τα εργατικά δυστυχήματα. Στην περίπτωση του Βαγγέλη ωστόσο, το ξενοδοχείο στα Μάλλια δεν κατονομάζεται ούτε από τα ΜΜΕ αλλά ούτε και από τα σωματεία και το αντίστοιχο εργατικό κέντρο. Καλώς έγινε παρέμβαση στο ξενοδοχείο από εργαζόμενους (https://agonaskritis.gr/κρήτη-κινητοποίηση-έξω-από-το-ξενοδοχ/) όμως η απορία παραμένει, γιατί δεν απόκτα και η επιχείρηση ονοματεπώνυμο;

Και πάνω που γραφότανε αυτό το κείμενο, στις 29 Ιουνίου έσκασε η είδηση για 39χρονο εργάτη που έπεσε από σκαλωσιά οικοδομής στην περιοχή Κουμπές του Ρεθύμνου. (https://rethemnos.gr/rethymno-39chronos-epese-apo-skalosia-oik/ ) Ούτε όνομα ούτε τίποτα! Το εργατικό κέντρο Ρεθύμνου έβγαλε ανακοίνωση αλλά… Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Έφυγε όντως μαζί με την σκαλωσιά; Είναι όντως στην εντατική στα Χανιά; Ήταν ασφαλισμένος; Έχει οικογένεια; Μπορεί να κινήσει την υπόθεση, να βγει στον Παπαδάκη και να προκαλέσει την αντίδραση του υπουργού εργασίας;

Σήμερα, 5/7, ανακοινώνεται ότι: “Εξέπνευσε μετά από πολυήμερη νοσηλεία ο 39χρονος αλλοδαπός, ο οποίος τραυματίστηκε βαριά την περασμένη Τετάρτη, καθώς εργαζόταν σε οικοδομή στην περιοχή του Κουμπέ, στο Ρέθυμνο.

Ο 39χρονος είχε τραυματιστεί σοβαρά πέφτοντας από σκαλωσιά ύψους περίπου οκτώ μέτρων. Αρχικά μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου και στην συνέχεια στο Νοσοκομείο Χανίων όπου και έχασε την μάχη με την ζωή μια εβδομάδα μετά το ατύχημα.” (https://www.rethemnosnews.gr/rethymno/689098_rethymno-apebiose-o-39hronos-poy-eihe-traymatistei-se-ergatiko-atyhima-ston-koympe)

Παρατηρούμε ότι οι πληροφορίες για τον εργάτη, τόσο στη μία όσο και στην άλλη είδηση, είναι σχεδόν πανομοιότυπες, πέραν του γεγονότος του θανάτου του. Για τα ΜΜΕ, το Εργατικό Κέντρο αλλά και για τα σωματεία και τις συλλογικότητες αυτός ο άνθρωπος παραμένει ανώνυμος και σχεδόν αόρατος.

Με μεγάλη δυσκολία και επικοινωνία σε ανεπίσημο επίπεδο, μάθαμε ότι ο εργάτης δεν είχε το προνόμιο να είναι Έλληνας πολίτης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την πρόσβαση σε δίκτυα σωματείων, συλλογικοτήτων ή σε νομική υπεράσπιση.

Μία μέρα μετά το θάνατό του ανακοινώνεται το όνομά του: Dawn Lyte, 38 χρονών, οικοδόμος, Αλβανικής καταγωγής, πατέρας τριών μικρών παιδιών. Εργαζόταν πάνω σε σκαλωσιά όταν αυτή κατακρημνίστηκε με αποτέλεσμα να βρεθεί στο έδαφος και να τραυματιστεί σοβαρά.

Ουδεμία αυτοψία έγινε στον τόπο του εργατικού δυστυχήματος για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη, ειδικά από τη στιγμή που υπήρχε ακόμα ένας εργάτης που σώθηκε από τύχη, πηδώντας στο κενό, ενώ κατέρρεε η σκαλωσιά.

Έχει γίνει κανονικότητα στις συνειδήσεις μας ότι τα μέσα προστασίας και οι έλεγχοι στους χώρους εργασίας είναι ανύπαρκτα, ακόμα και όταν οι νεκροί/ες πλησιάζουν αριθμούς θυμάτων πολέμου.

Ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, μαύρη ή υποδηλωμένη εργασία, ανύπαρκτοι έλεγχοι, εργοδοτική ασυδοσία. Μόνο ανάχωμα είμαστε εμείς. Αλληλέγγυες εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι, όσες και όσα κατοικούμε εδώ και μαχόμαστε ενάντια στο ολοένα πιο ασφυκτικό καθεστώς της μισθωτής δουλείας. Η εργατιά δεν κοιτάει φύλα και εθνότητες. Βρισκόμαστε όλα σε διαφορετικά καταστρώματα, ενός καραβιού που βουλιάζει. Αλλά είμαστε στο ίδιο καράβι.

Καμιά ειρήνη με κράτος και αφεντικά.

 

i Από το 2000 μέχρι σήμερα, πάνω από 2.200 εργαζόμενοι δεν γύρισαν στο σπίτι τους ενώ ο αριθμός των σακατεμένων είναι πολλαπλάσιος.

ii Ο τίτλος του κειμένου είναι βασισμένος στην μαρτυρία: οι επιζήσαντες [του ναυαγίου της Πύλου] περιγράφουν ότι οι άνθρωποι πάνω στο πλοίο ήταν ταξικά διαμοιρασμένοι: Πακιστανοί στο κάτω μέρος, γυναίκες και παιδιά στη μέση, Σύριοι, Παλαιστίνιοι και Αιγύπτιοι στην κορυφή. ( https://www.2020mag.gr )

iii Ο Ηρακλής Μανουκαράκης στις 4/7/23 κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 2 ετών με τριετή αναστολή.

Live Οικονομικής Ενίσχυσης

Live οικονομικής ενίσχυσης για τoν δικαστικό αγώνα για την δικαίωση του Μανώλη Αφράτη.
Τον Μάιο του 2020 στον δρόμο Κουρούτες-Φουρφουράς συνέβη το εγκληματικό δυστύχημα με θύμα τον Μανώλη Αφράτη οδηγό του φορτηγού-σκοτώστρας της εταιρίας Γαλακτοκομική Αμαρίου. Παρότι ο φάκελος της υπόθεσης τότε μπήκε στο αρχείο χαρακτηριζόμενος ως τροχαίο ατύχημα(!), η οικογένεια του Μανώλη κατάφερε με αγώνα να ανοίξει την υπόθεση και διεκδικεί την δικαίωση του δολοφονημένου εργαζόμενου.
Το εξ αναβολής ποινικό δικαστήριο έχει οριστεί για την 1η Ιουνίου στο δικαστήριο Ρεθύμνου.
Να ειμαστε όλοι και όλες εκεί!
ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΝ ΣΙΣΣΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ALI HEMIN, ALI DOAA και ALI RAHMA

Ο Cisse Vafing μαθητής της Β΄ Λυκείου του «Πυθαγόρειου» Γενικού Λυκείου Σάμου και οι τρεις μαθητές Ιρακινής καταγωγής στον Βύρωνα ALI HEMIN, ALI DOAA και ALI RAHMA κινδυνεύουν με απέλαση καθώς απορρίφθηκαν τα αιτήματά τους για άσυλο. Ο κρατικός μηχανισμός έδωσε εντολή απέλασης για τους μαθητές μας. Τα τέσσερα αυτά παιδιά , όπως και πολλά άλλα προσφυγόπουλα προσπαθούν (μέσα στις δυσμενείς συνθήκες είτε των στρατοπέδων συγκέντρωσης, στα οποία είναι περιορισμένα, είτε στα γκετοποιημένα αστικά κέντρα) να μορφωθούν και τα καταφέρνουν με τη βοήθεια των συμμαθητών/τριών τους και των δασκάλων τους. Οι αναφορές σε αριστεία και επαίνους δεν μας λένε τίποτα. Η θέση όλων των παιδιών είναι στο σχολείο και δεν θα επιτρέψουμε στους κρατικούς μηχανισμούς να απελάσουν τους/τις μαθητές/τριες μας. Η μόρφωση είναι κοινό αναφαίρετο δικαίωμα για κάθε παιδί. Ενώνουμε τη φωνή μας με τους/τις συμμαθητές/τριες και τους/τις δασκάλους/ες τους και απαιτούμε:

Άμεση ανάκληση των εντολών απέλασης των τεσσάρων μαθητών
-Άσυλο στους τέσσερις μαθητές και στις οικογένειες τους
-Να κλείσουν τώρα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
-Όχι στις απελάσεις , όχι στις επαναπροωθήσεις

Με τα προσφυγόπουλα είμαστε μαζί άμεση απέλαση σε μπάτσους και ναζί.

Για τον ξυλοδαρμό εργάτη στην Κίσσαμο Χανίων

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ο εργολάβος από την Κίσσαμο που ξυλοκόπησε τον εργαζόμενο που ζητούσε τα δεδουλευμένα του
Φωτογραφία από https://www.zarpanews.gr/ti-deytera-tha-dikastei-o-chaniotis-gia-ton-xylodarmo-toy-ergazomenoy/

Την Τρίτη 7 Ιούνη  εργολάβος από την Κίσσαμο Χανίων  επιτέθηκε και χτύπησε με αλυσίδα  μετανάστη εργάτη στον οποίο χρωστούσε χρήματα. Όταν ο συνάδελφος, ο οποίος εργαζόταν ως μαρμαράς σε συνεργείο του εργολάβου, του ζήτησε τα δεδουλευμένα, αντιμετώπισε τη δολοφονική επίθεση του εργοδότη, ο οποίος  χτύπησε στο κεφάλι και στο σώμα τον εργάτη, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του. Έγινε καταγγελία στην αστυνομία και ο εργοδότης συνελήφθη.

Δεν έχουμε αυταπάτες για την αστική δικαιοσύνη και δεν περιμένουμε τίποτα από το κράτος «δικαίου». Η επίθεση αυτή είναι ένα ακόμη επεισόδιο σε μια μεγάλη λίστα αυθαιρεσιών, επιθέσεων και δολοφονικών πρακτικών των εργοδοτών απέναντι σε εργάτες/τριες, οι οποίοι/ες τις περισσότερες φορές είναι μετανάστες/στριες ή πρόσφυγες. Δεν ξεχνάμε τι αντιμετώπιζαν στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα οι οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία, με τους εργοδότες να τους καταδίδουν στην αστυνομία (καθώς δεν είχαν χαρτιά), όταν ερχόταν η μέρα της πληρωμής. Τα πογκρόμ που έγιναν απέναντι σε μετανάστες στη Μανωλάδα καθώς και η επίθεση στην Κούνεβα είναι μερικά σταχυολογημένα επεισόδια από ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Η ατιμωρησία των εργοδοτών από την αστική δικαιοσύνη και η έλλειψη δυναμικής αυτοάμυνας από τους/τις εργάτ(ρι)ες οπλίζουν τα χέρια των αφεντικών.  Η δυναμική απάντηση απέναντι στις εργοδοτικές δολοφονικές επιθέσεις είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη.

-Αλληλεγγύη στον τραυματισμένο συνάδελφο

– Οι μετανάστ(ρι)ες είναι αδέλφια ταξικά καμιά ειρήνη με τ’ αφεντικά

-Ένας είναι ο τρόπος εργάτρια να νικάς, Οργάνωση, Αντίσταση στους χώρους της δουλειάς

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση

 

για την ιστορία:

Το δικαστήριο καταδίκασε τον εργολάβο σε φυλάκιση 25μηνών, με τριετή αναστολή ενώ πρέπει να αποδώσει στο θύμα τα 270 ευρώ που ήταν τα δεδουλευμένα του, ενώ απαγορεύεται να τον πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των 50 μέτρων.

Τρικάκια για πανελλαδικές και ενάντια στα σώματα ασφαλείας

Προς το τέλος των πανελλαδικών εξετάσεων υπενθυμίσαμε στις υποψήφιες ότι η “ντροπή δεν είναι δουλειά”. Όχι στις μπατσοσχολές.

Θυμίζουμε το σχετικό μας κείμενο

Τρικάκι για τις πανελλαδικές και ενάντια στα μηχανογραφικά για σώματα ασφαλείας με κείμενο : Κάλιο στα όρη με τα οζά εγώ βοσκαρουδάκι παρά στα μπλε και στα χακί τσ’ εξουσίας τσιράκι
Τρικάκι για τις πανελλαδικές και ενάντια στα μηχανογραφικά για σώματα ασφαλείας με κείμενο : Η ντροπή δεν είναι δουλειά και εικόνες από μπάτσους και καραβανάδες

Πανελλαδικές και σώματα ασφαλείας

Τρικάκια που πετάξαμε και κείμενο που κολλήσαμε έξω από κεντρικά λύκεια της πόλης.

Τα τελευταία χρόνια, κατά την συμπλήρωση των μηχανογραφικών δελτίων των μαθητ(ρ)ιών της Γ΄λυκείου, οι στρατιωτικές σχολές και τα σώματα ασφαλείας είναι στις πρώτες επιλογές και μάλιστα προσβάσιμα μόνο από μαθήτ(ρι)ες με υψηλές βαθμολογίες στις πανελλαδικές εξετάσεις. Είναι δηλαδή σχολές-φιλέτα. Η βάση τους είναι ακατέβατη και έχουν τον μέγιστο συντελεστή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την μεγάλη τους ζήτηση. Μαθήτ(ρι)ες δηλαδή που λόγω υψηλής βαθμολογίας θα μπορούσαν να πάρουν άλλους ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς, στην συνέχεια, δρόμους επιλέγουν καριέρα με στολή. Στην πραγματικότητα, η γενιά αυτή προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα τοπίο επαγγελματικής ανασφάλειας. Ξέρουν ότι η επιτυχία στις πανελλαδικές- η κορωνίδα καταξίωσης για την αγία οικογένεια που κάνει κι αυτή …τον αγώνα της- δεν εξασφαλίζει καμία επαγγελματική προοπτική, καμία σιγουριά για βιοπορισμό. Αντίθετα η ολοκλήρωση των σπουδών φέρνει ανεργία με πτυχίο.

Όσο για το όνειρο να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί, να ακολουθείς τις κλίσεις σου είναι αυτό ακριβώς …όνειρο. Το σχολείο από τις μικρότερες τάξεις προετοιμάζει για τις εξετάσεις. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός απουσιάζει, τα μαθήματα διαβαθμίζονται με σειρά χρησιμότητας. Για παράδειγμα οι τέχνες πετάχτηκαν έξω και σε κανένα δεν έλειψαν. Δεν είναι χρήσιμες βλέπετε. Ειδικά το Λύκειο είναι “μη-σχολείο”, ένα περιβάλλον εντατικοποίησης με στόχο…είπαμε…την κορωνίδα της “καταξίωσης”, την “επιτυχία” στις εξετάσεις. Έχει απαλειφθεί η χαρά της μάθησης. Το δημόσιο σχολείο, έτσι κι αλλιώς απαξιώνεται, το φροντιστήριο τα λέει καλύτερα γιατί το πληρώνεις. Οι στόχοι έχουν μπει από μικρή ηλικία από τις … συνειδητοποιημένες μαθήτριες. Οι άλλες ας πάνε στα ιεκ ή ας μπούνε στο σέρβις. Τα ξενοδοχεία έχουν έλλειψη προσωπικού. Φυσικά οι πανελλαδικές έχουν ταξικό πρόσημο. Έχεις €€, κάνεις φροντιστήρια. Στον τομέα αυτό η αγία οικογένεια είναι ειδική να κάνει το σκατό της παξιμάδι. Οι λίγες που τα καταφέρνουν χωρίς…βοήθεια είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: €€=ΑΕΙ

Στο τοπίο αυτό, δικαιολογείται η “επιλογή” των στρατιωτικών σχολών και της αστυνομίας, μονόδρομος πολλές φορές για τα παιδιά που έχουν τους βαθμούς αλλά η οικογένεια δεν έχει παραπανίσια €€€ και πρέπει να κάνουν άμεση απόσβεση της κοστοβόρας προετοιμασίας. Καλύτερα να γίνεις στρατιωτικός γιατρός, ψυχολόγος, οικονομολόγος, μετεωρολόγος ή πληροφορικός Ικάρων (νέα φρούτα αυτά τα τελευταία). Πού αλλού θα έβρισκε δουλειά μία μετωρολόγος! Όπως ομολογούν τα ίδια τα παιδιά, στις μπατσοσχολές “έχει σίγουρη δουλειά”, άσε που “μένεις μέσα” και “πληρώνεσαι από την σχολή κιόλας”. Μικρή θυσία να ντυθείς στα μπλε ή στα χακί. Να είσαι σήκω κάτσε. Να τρως καψώνι και να ακολουθείς ανορθολογικές συχνά εντολές. Μήπως αυτό δεν κάνουμε και οι υπόλοιπες εργαζόμενες. Η μισθωτή εργασία είναι σκλαβιά για όλες. Γιατί να μην δηλώσεις στρατιωτικές σχολές ή να μπεις στα σώματα ασφαλείας;

Γιατί δεν θέλεις να γίνεις κρέας για οβίδες

Γιατί δεν θέλεις να είσαι το τσιράκι των αφεντικών

Γιατί δεν θέλεις να δέρνεις απεργούς

Γιατί δεν θέλεις να μπουζουριάζεις μετανάστες

Γιατί δεν θέλεις να πνίγεις ανθρώπους στο Αιγαίο

Γιατί δεν θέλεις να γυμνώνεις ανθρώπους, να τους κλέβεις και να τους επαναπροωθείς σε νησίδες στον Έβρο σε πολικές θερμοκρασίες

Γιατί η ντροπή δεν είναι δουλειά.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Εκπαίδευσης Ρεθύμνου

Για την εργατική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη

Στις 21 Μαΐου 2020 η λίστα των εργατών που έχουν χαθεί στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού απέκτησε άλλο ένα όνομα. Ο Μανώλης Αφράτης, οδηγός στην εταιρία «ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε.» του επιχειρηματία Μανουκαράκη, αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο μετά από ανατροπή του φορτηγού που του παρείχε η εταιρία εν ώρα εργασίας.

Η συνέχεια, γνωστή: Η «κακιά η ώρα» έφερε ένα «εργατικό ατύχημα», με τον διορισμένο από ΑΤ Αμαρίου εμπειρογνώμονα να κάνει λόγο για ευθύνη του οδηγού και όχι της εργοδοσίας. Η οικογένεια του Αφράτη, γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούν στην εταιρία και την κατάσταση των οχημάτων, ορίζει με δικά της έξοδα εμπειρογνώμονες που επαληθεύουν αυτά που είναι λίγο-πολύ γνωστά στην κοινωνία του Ρεθύμνου, ότι δηλαδή τα σάπια φορτηγά της εταιρίας είναι επικίνδυνα και ακατάλληλα για χρήση. Η υπόθεση περνά από εισαγγελέα, ο οποίος αγνοώντας το πόρισμα του εμπειρογνώμονα της οικογένειας Αφράτη, στέλνει την υπόθεση στο αρχείο, απ’ όπου έχει πλέον, μετά από 2 χρόνια ανασυρθεί και αναμένεται η εκδίκασή της.

Θα το λέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ! ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ!

Η απανταχού «υγιής επιχειρηματικότητα» είναι διατεθειμένη να κάνει εγκληματικές εκπτώσεις στην ασφάλεια των εργαζομένων προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση και την αισχροκέρδειά της. Η μη τήρηση μέτρων ασφαλείας, ο σάπιος εξοπλισμός, η αδιαφορία για την επικινδυνότητα των συνθηκών και η εντατικοποίηση με τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας είναι καθημερινότητα για τους εργαζόμενους οδηγούς και όχι μόνο. Η εναλλακτική για τους εργαζόμενους είναι η ανεργία, καθώς όποιος διαμαρτύρεται κινδυνεύει να μην ξαναβρεί δουλειά – πόσω μάλλον στη «συντεκνο-κρατία» των επιχειρηματιών της Κρήτης. Υπεύθυνη για τις αναπόφευκτες συνέπειες της κατάστασης αυτής είναι η εργοδοσία, για τις τσέπες τις οποίας οι εργαζόμενοι/ες καλούνται να ρισκάρουν κάθε μέρα τη ζωή τους στον δρόμο.

Ο τοπικός απόπατος έσπευσε σε αγαστή συνεργασία να κουκουλώσει την υπόθεση: Τα τοπικά ΜΜΕ και ΜΚΔ μιλούν για τον άδικο χαμό ενός νέου σε τροχαίο, ενώ οι αστυνομικές αρχές μέσω του εμπειρογνώμονά τους στέλνουν την υπόθεση στα αζήτητα. Ταυτόχρονα, το τοπικό παπαδολόι ξεπλένει τα ματωμένα χέρια του επιχειρηματία ευχαριστώντας τον για την δωρεά της εταιρίας του σε επισιτιστικές δομές τις εκκλησίας, δήθεν στην μνήμη του ανθρώπου που η ίδια η εταιρία δολοφόνησε!

Ως εδώ!
Να δοθεί ένα τέλος στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και στην απαξίωση των κεκτημένων μας. Οι εγκληματικές πρακτικές του κεφαλαίου σε συνδυασμό με την αναλγησία των κυβερνήσεων θα μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους. Οι εργαζόμενοι/ες καλούμαστε να προστατεύσουμε τις ζωές μας και τα δικαιώματά μας από το αδηφάγο τέρας της μισθωτής σκλαβιάς μέσα από την πολύμορφη δράση, τη διαρκή διεκδίκηση και την αλληλεγγύη!

Δύναμη και δικαίωση στον αγώνα της οικογένειας Αφράτη