Την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η δίκη για το θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα με θύμα τον Μανώλη Αφράτη, που σκοτώθηκε οδηγώντας φορτηγό-σκοτώστρα της εταιρίας Γαλακτοκομική Αμαρίου και κατηγορούμενο τον επιχειρηματία Ηρακλή Μανουκαράκη, έσκασε η είδηση ότι στις 20 Ιουνίου εργαζόμενος σε κουζίνα σε ξενοδοχείο στα Μάλλια κάηκε από λάδι ενώ δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά κλείστηκε στο ψυγείο με τα κρέατα καθότι ανασφάλιστος.

Και στις δύο περιπτώσεις οι οικογένειες δημοσιοποίησαν την υπόθεση. Στην περίπτωση του Μανώλη-ναι το θύμα έχει ονοματεπώνυμο- χάρις στις προσπάθειες των δικών του ανθρώπων βγήκε η υπόθεση από το αρχείο όπου είχε μπει χαρακτηρισμένη ως τροχαίο! Στην υπόθεση του Βαγγέλη, 22 χρονών από την Ζάκρο, ο οποίος δούλευε στην κουζίνα ανασφάλιστος, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει, η οικογένεια κατήγγειλε το εργατικό ατύχημα σε ΕΦΚΑ και ΣΕΠΕ αλλά και σε ΜΜΕ. Η δημοσιότητα ανάγκασε μέχρι και τον Άδωνι- νέο υπουργό εργασίας- να δηλώσει ότι “συντάσσεται και εκδίδεται εντός ολίγου το πόρισμα του ΣΕΠΕ”.

Να θυμίσουμε ότι πλέον με τον Νόμο Χατζηδάκη η επιθεώρηση εργασίας είναι ανεξάρτητη αρχή. Τότε ο Χατζηδάκης μάλιστα μας έλεγε ότι “η ενεργοποίηση της νέας Ανεξάρτητης Αρχής «Επιθεώρηση Εργασίας» σε συνδυασμό με την έναρξη της εφαρμογής της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας είναι δυο θεσμικές παρεμβάσεις μείζονος σημασίας που συνδυάζονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με έμφαση στην καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας.” Άκου κάτι πράγματα! Να υπήρχε βέβαια και κανένας υπάλληλος να βγει για ελέγχους…αλλά πια μιας και είναι ανεξάρτητη αρχή δεν έχει ευθύνη το υπουργείο εργασίας να την στελεχώσει!

Ας επανέλθουμε όμως. Οι οικογένειες του Μανώλη και του Βαγγέλη κατήγγειλαν τα εργατικά δυστυχήματα. Στην περίπτωση του Βαγγέλη ωστόσο, το ξενοδοχείο στα Μάλλια δεν κατονομάζεται ούτε από τα ΜΜΕ αλλά ούτε και από τα σωματεία και το αντίστοιχο εργατικό κέντρο. Καλώς έγινε παρέμβαση στο ξενοδοχείο από εργαζόμενους (https://agonaskritis.gr/κρήτη-κινητοποίηση-έξω-από-το-ξενοδοχ/) όμως η απορία παραμένει, γιατί δεν απόκτα και η επιχείρηση ονοματεπώνυμο;

Και πάνω που γραφότανε αυτό το κείμενο, στις 29 Ιουνίου έσκασε η είδηση για 39χρονο εργάτη που έπεσε από σκαλωσιά οικοδομής στην περιοχή Κουμπές του Ρεθύμνου. (https://rethemnos.gr/rethymno-39chronos-epese-apo-skalosia-oik/ ) Ούτε όνομα ούτε τίποτα! Το εργατικό κέντρο Ρεθύμνου έβγαλε ανακοίνωση αλλά… Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Έφυγε όντως μαζί με την σκαλωσιά; Είναι όντως στην εντατική στα Χανιά; Ήταν ασφαλισμένος; Έχει οικογένεια; Μπορεί να κινήσει την υπόθεση, να βγει στον Παπαδάκη και να προκαλέσει την αντίδραση του υπουργού εργασίας;

Σήμερα, 5/7, ανακοινώνεται ότι: “Εξέπνευσε μετά από πολυήμερη νοσηλεία ο 39χρονος αλλοδαπός, ο οποίος τραυματίστηκε βαριά την περασμένη Τετάρτη, καθώς εργαζόταν σε οικοδομή στην περιοχή του Κουμπέ, στο Ρέθυμνο.

Ο 39χρονος είχε τραυματιστεί σοβαρά πέφτοντας από σκαλωσιά ύψους περίπου οκτώ μέτρων. Αρχικά μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου και στην συνέχεια στο Νοσοκομείο Χανίων όπου και έχασε την μάχη με την ζωή μια εβδομάδα μετά το ατύχημα.” (https://www.rethemnosnews.gr/rethymno/689098_rethymno-apebiose-o-39hronos-poy-eihe-traymatistei-se-ergatiko-atyhima-ston-koympe)

Παρατηρούμε ότι οι πληροφορίες για τον εργάτη, τόσο στη μία όσο και στην άλλη είδηση, είναι σχεδόν πανομοιότυπες, πέραν του γεγονότος του θανάτου του. Για τα ΜΜΕ, το Εργατικό Κέντρο αλλά και για τα σωματεία και τις συλλογικότητες αυτός ο άνθρωπος παραμένει ανώνυμος και σχεδόν αόρατος.

Με μεγάλη δυσκολία και επικοινωνία σε ανεπίσημο επίπεδο, μάθαμε ότι ο εργάτης δεν είχε το προνόμιο να είναι Έλληνας πολίτης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την πρόσβαση σε δίκτυα σωματείων, συλλογικοτήτων ή σε νομική υπεράσπιση.

Μία μέρα μετά το θάνατό του ανακοινώνεται το όνομά του: Dawn Lyte, 38 χρονών, οικοδόμος, Αλβανικής καταγωγής, πατέρας τριών μικρών παιδιών. Εργαζόταν πάνω σε σκαλωσιά όταν αυτή κατακρημνίστηκε με αποτέλεσμα να βρεθεί στο έδαφος και να τραυματιστεί σοβαρά.

Ουδεμία αυτοψία έγινε στον τόπο του εργατικού δυστυχήματος για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη, ειδικά από τη στιγμή που υπήρχε ακόμα ένας εργάτης που σώθηκε από τύχη, πηδώντας στο κενό, ενώ κατέρρεε η σκαλωσιά.

Έχει γίνει κανονικότητα στις συνειδήσεις μας ότι τα μέσα προστασίας και οι έλεγχοι στους χώρους εργασίας είναι ανύπαρκτα, ακόμα και όταν οι νεκροί/ες πλησιάζουν αριθμούς θυμάτων πολέμου.

Ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, μαύρη ή υποδηλωμένη εργασία, ανύπαρκτοι έλεγχοι, εργοδοτική ασυδοσία. Μόνο ανάχωμα είμαστε εμείς. Αλληλέγγυες εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι, όσες και όσα κατοικούμε εδώ και μαχόμαστε ενάντια στο ολοένα πιο ασφυκτικό καθεστώς της μισθωτής δουλείας. Η εργατιά δεν κοιτάει φύλα και εθνότητες. Βρισκόμαστε όλα σε διαφορετικά καταστρώματα, ενός καραβιού που βουλιάζει. Αλλά είμαστε στο ίδιο καράβι.

Καμιά ειρήνη με κράτος και αφεντικά.

i Από το 2000 μέχρι σήμερα, πάνω από 2.200 εργαζόμενοι δεν γύρισαν στο σπίτι τους ενώ ο αριθμός των σακατεμένων είναι πολλαπλάσιος.

ii Ο τίτλος του κειμένου είναι βασισμένος στην μαρτυρία: “οι επιζήσαντες [του ναυαγίου της Πύλου] περιγράφουν ότι οι άνθρωποι πάνω στο πλοίο ήταν ταξικά διαμοιρασμένοι: Πακιστανοί στο κάτω μέρος, γυναίκες και παιδιά στη μέση, Σύριοι, Παλαιστίνιοι και Αιγύπτιοι στην κορυφή. ( https://www.2020mag.gr )

iii Ο Ηρακλής Μανουκαράκης στις 4/7/23 κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 2 ετών με τριετή αναστολή.