Αρχείο κατηγορίας καλέσματα

Live Οικονομικής Ενίσχυσης

Live οικονομικής ενίσχυσης για τoν δικαστικό αγώνα για την δικαίωση του Μανώλη Αφράτη.
Τον Μάιο του 2020 στον δρόμο Κουρούτες-Φουρφουράς συνέβη το εγκληματικό δυστύχημα με θύμα τον Μανώλη Αφράτη οδηγό του φορτηγού-σκοτώστρας της εταιρίας Γαλακτοκομική Αμαρίου. Παρότι ο φάκελος της υπόθεσης τότε μπήκε στο αρχείο χαρακτηριζόμενος ως τροχαίο ατύχημα(!), η οικογένεια του Μανώλη κατάφερε με αγώνα να ανοίξει την υπόθεση και διεκδικεί την δικαίωση του δολοφονημένου εργαζόμενου.
Το εξ αναβολής ποινικό δικαστήριο έχει οριστεί για την 1η Ιουνίου στο δικαστήριο Ρεθύμνου.
Να ειμαστε όλοι και όλες εκεί!
ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

28-1 Μικροφωνική για την εργατική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη.

Σάββατο 28-1 στις 12:00 στην πλατεία 4 Μαρτύρων θα γίνει μικροφωνική για την εργατική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη.
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ
Φωτογραφία από προηγούμενη μικροφωνική για την εργατική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη
Φωτογραφία από προηγούμενη μικροφωνική.
Στις 21 Μαΐου 2020 η λίστα των εργατών που έχουν χαθεί στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού απέκτησε άλλο ένα όνομα. Ο Μανώλης Αφράτης, οδηγός στην εταιρία «ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε.» του επιχειρηματία Μανουκαράκη, αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο μετά από ανατροπή του φορτηγού που του παρείχε η εταιρία εν ώρα εργασίας.
Η συνέχεια, γνωστή: Η «κακιά η ώρα» έφερε ένα «εργατικό ατύχημα», με τον διορισμένο από ΑΤ Αμαρίου εμπειρογνώμονα να κάνει λόγο για ευθύνη του οδηγού και όχι της εργοδοσίας. Η οικογένεια του Αφράτη, γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούν στην εταιρία και την κατάσταση των οχημάτων, ορίζει με δικά της έξοδα εμπειρογνώμονες που επαληθεύουν αυτά που είναι λίγο-πολύ γνωστά στην κοινωνία του Ρεθύμνου, ότι δηλαδή τα σάπια φορτηγά της εταιρίας είναι επικίνδυνα και ακατάλληλα για χρήση. Η υπόθεση περνά από εισαγγελέα, ο οποίος αγνοώντας το πόρισμα του εμπειρογνώμονα της οικογένειας Αφράτη, στέλνει την υπόθεση στο αρχείο, απ’ όπου έχει πλέον, μετά από 2 χρόνια ανασυρθεί και αναμένεται η εκδίκασή της.
Θα το λέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ! ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ!
Η απανταχού «υγιής επιχειρηματικότητα» είναι διατεθειμένη να κάνει εγκληματικές εκπτώσεις στην ασφάλεια των εργαζομένων προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση και την αισχροκέρδειά της. Η μη τήρηση μέτρων ασφαλείας, ο σάπιος εξοπλισμός, η αδιαφορία για την επικινδυνότητα των συνθηκών και η εντατικοποίηση με τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας είναι καθημερινότητα για τους εργαζόμενους οδηγούς και όχι μόνο. Η εναλλακτική για τους εργαζόμενους είναι η ανεργία, καθώς όποιος διαμαρτύρεται κινδυνεύει να μην ξαναβρεί δουλειά – πόσω μάλλον στη «συντεκνο-κρατία» των επιχειρηματιών της Κρήτης. Υπεύθυνη για τις αναπόφευκτες συνέπειες της κατάστασης αυτής είναι η εργοδοσία, για τις τσέπες τις οποίας οι εργαζόμενοι/ες καλούνται να ρισκάρουν κάθε μέρα τη ζωή τους στον δρόμο.
Ο τοπικός απόπατος έσπευσε σε αγαστή συνεργασία να κουκουλώσει την υπόθεση: Τα τοπικά ΜΜΕ και ΜΚΔ μιλούν για τον άδικο χαμό ενός νέου σε τροχαίο, ενώ οι αστυνομικές αρχές μέσω του εμπειρογνώμονά τους στέλνουν την υπόθεση στα αζήτητα. Ταυτόχρονα, το τοπικό παπαδολόι ξεπλένει τα ματωμένα χέρια του επιχειρηματία ευχαριστώντας τον για την δωρεά της εταιρίας του σε επισιτιστικές δομές τις εκκλησίας, δήθεν στην μνήμη του ανθρώπου που η ίδια η εταιρία δολοφόνησε!
Ως εδώ!
Να δοθεί ένα τέλος στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και στην απαξίωση των κεκτημένων μας. Οι εγκληματικές πρακτικές του κεφαλαίου σε συνδυασμό με την αναλγησία των κυβερνήσεων θα μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους. Οι εργαζόμενοι/ες καλούμαστε να προστατεύσουμε τις ζωές μας και τα δικαιώματά μας από το αδηφάγο τέρας της μισθωτής σκλαβιάς μέσα από την πολύμορφη δράση, τη διαρκή διεκδίκηση και την αλληλεγγύη!
Δύναμη και δικαίωση στον αγώνα της οικογένειας Αφράτη

Κάλεσμα στο δικαστήριο για την υπόθεση του Μανώλη Αφράτη

Κάλεσμα στο Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνου για το εργοδοτικό έγκλημα με θύμα τον Μανώλη Αφράτη
Όλες/οι στο τριμελές πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου
στις 20 Οκτωβρίου, 09.00
Στις 21 Μαΐου του 2020 έχασε τη ζωή του στο Ρέθυμνο ο 38χρονος εργαζόμενος Μανώλης Αφράτης. Εργαζόταν στην εταιρεία «Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.» του γνωστού ντόπιου επιχειρηματία Μανουκαράκη και ενώ έκανε διανομές με το φορτηγό «ψυγείο» της εταιρείας, αυτό εξετράπη της πορείας του και ανατράπηκε, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο Μανώλης.
Από τότε και αφού έχουν περάσει σχεδόν 2μιση χρόνια η οικογένεια του Μανώλη συνεχίζει να περνά ένα Γολγοθά γιατί, πέρα από την απώλεια του δικού της ανθρώπου, έρχεται αντιμέτωπη με τη βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος που θέλει τον εργάτη ζωντανό μόνο για να του κλέβει την υπεραξία. Αν χάσει τη ζωή του, στην προσπάθειά του να βγάλει το μεροκάματο, τα αφεντικά μαζί με έναν ολόκληρο μηχανισμό που δουλεύει για το συμφέρον τους παίρνουν μπρος για να βάλουν ακόμα μια εργοδοτική δολοφονία κάτω από το χαλάκι.
Τα σαπάκια φορτηγά που έδινε και συνεχίζει να δίνει ακόμα και σήμερα η εταιρεία στους εργαζόμενους προμήνυε αυτό που τελικά συνέβη με θύμα τον Μανώλη Αφράτη. Αλλά και πριν από αυτό, στις 19/3/20, ακόμα ένας εργαζόμενος στην εταιρεία γλίτωσε καθαρά από τύχη σε παρόμοιο περιστατικό τουμπαρίσματος φορτηγού. Σπασμένα φρένα, ζώνες ασφαλείας εκτός λειτουργίας και ένα φορτηγό δηλωμένο ως «φορτηγό με ανυψωτικό μηχάνημα» που είχε παρανόμως μετατραπεί σε «ψυγείο», είναι λίγα από το δήθεν νοιάξιμο της εταιρείας για την ασφάλεια των εργαζομένων.
Ύστερα, ο διορισμένος πραγματογνώμονας από το ΑΤ Αμαρίου δεν «βλέπει» ευθύνη της εταιρείας, το ΣΕΠΕ παραπέμπει στην… τροχαία, ο εισαγγελέας στέλνει την υπόθεση στο αρχείο… Ένα ολόκληρο σύστημα δηλώνει εμπράκτως την ταξική του ιδιότητα.
Η οικογένεια του Μ. Αφράτη, μαζί με την ταξική αλληλεγγύη που εκφράζεται, έχει καταφέρει να μη κουκουλωθεί η υπόθεση, όπως τα αφεντικά θα ήθελαν. Η συνέχεια θα δοθεί στο τριμελές πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου στις 20/10.
Τα αφεντικά έχουν τους μηχανισμούς τους και την τρομοκρατία, η εργατική τάξη έχει για όπλο την ενότητα, την ταξική αλληλεγγύη και με αυτά πρέπει να πορευτεί ακόμα μια φορά. Η μάχη που δίνει η οικογένεια του Μανώλη για την ηθική δικαίωση είναι μια μάχη όλης της εργατικής τάξης που ρίχνεται στο μεροκάματο ως εμπόρευμα για την κερδοφορία των αφεντικών.
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ
ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Μικροφωνική 20-5-22

Φωτογραφίες από την  μικροφωνική για την προπαγάνδιση της εκδήλωσης για τα “Εργατικά Ατυχήματα στον χώρο των διανομέων” ( Σάββατο  21-5 στις 7μμ στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου)
Διαβάστηκε κείμενο για το εργατικό ατύχημα του Μανώλη Αφράτη και παρουσιάστηκε φωτογραφικό υλικό από την άθλια κατάσταση του ασυντήρητου φορτηγού-σκοτώστρας της εταιρίας Γαλακτοκομική Αμαρίου

19 Μάρτη: Διεθνής Μέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών

Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: Τα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι χώροι βασανιστηρίων και βαρβαρότητας. Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον σε άθλιες συνθήκες. Με φαγητό που δεν τρώγεται, με καθαριότητα ανύπαρκτη, χωρίς γιατρούς, χωρίς καν φάρμακα και με τους βασανισμούς, τους ξυλοδαρμούς (κάποιες φορές μέχρι θανάτου) και τα καψόνια των αστυνομικών φρουρών εναντίον τους να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Η κόλαση της Μόριας που φωτίστηκε για λίγο από τις φλόγες που έκαψαν τον καταυλισμό είναι μόνο ένας από τους πολλούς τόπους βασανιστηρίων και εκμηδένισης της αξίας της ζωής που υπάρχουν διασκορπισμένοι εδώ και χρόνια στην ελληνική επικράτεια.
Είτε ήρθαν στην Ελλάδα ως μετανάστες είτε ως πρόσφυγες πολέμου οι άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν μέσα σε αυτά τα στρατόπεδα και τις δομές κράτησης είναι οι ίδιοι που εργάζονται ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί στα χωράφια και τις οικοδομές, στην καθαριότητα και σε άλλες αντίστοιχες εργασίες. Είναι ένα κομμάτι της παγκόσμιας πολυεθνικής εργατικής τάξης που δέχεται επίθεση και είναι υποχρέωση των εργατικών συνδικαλιστικών κινημάτων της Ευρώπης να βάλουν ως πρώτη προτεραιότητα το κλείσιμο όλων αυτών των κολαστηρίων. Ο Καπιταλισμός και τα κράτη αφού προκαλούν πολέμους με σκοπό την όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία των αφεντικών, αφού φτιάχνουν νόμους που απαγορεύουν την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων δημιουργώντας έτσι οι ίδιοι την παρανομοποίηση της παλιότερα νόμιμης μετανάστευσης, στη συνέχεια χρησιμοποιούν τους μετανάστες χωρίς χαρτιά και τους πρόσφυγες που καταφέρνουν να φτάσουν στις χώρες της δύσης ως φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα και τους φυλακίζουν σε άθλια στρατόπεδα και καταυλισμούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί αυτά τα σύγχρονα κολαστήρια την ίδια στιγμή που νομοθετεί, μέσω συνθηκών, τον εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα.
Από το Μάρτιο του 2020, με αφορμή την πανδημία, το ελληνικό κράτος στοχοποιεί τους μετανάστες/τριες μέσα και έξω από τα κέντρα κράτησης, ως υγειονομική βόμβα που διασπείρει τον ιό.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αφήνει χωρίς κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας και χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τους έγκλειστους και τις έγκλειστες των κέντρων κράτησης και υποδοχής , επιχειρεί να μετατρέψει ακόμα και τα “ανοικτά” στρατόπεδα κράτησης σε κλειστές δομές φυλάκισης των μεταναστών/τριων, εντείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης, με τη μονιμοποίηση του εγκλεισμού στα κολαστηρία. Ταυτόχρονα συνεχίζει τις δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα μέσα από παράνομες επαναπροωθήσεις. Από τη Λέσβο μέχρι την Αμυγδαλέζα, και από τον Έβρο μέχρι την Πέτρου Ράλλη να παλέψουμε για την κατάργηση των στρατοπέδων, είτε αυτά εμφανίζονται ως κλειστά είτε ως ανοιχτά κέντρα κράτησης. Να παλέψουμε για να σταματήσουν οι κρατικές δολοφονίες στα σύνορα. Είναι χρέος μας απέναντι στους εαυτούς μας, την τάξη μας και την ανθρωπότητα.
Η αντίσταση στον πόλεμο στην Ουκρανία όπως και τη Συρία και τόσες άλλες περιοχές του πλανήτη περνάει μέσα από τους κοινούς αγώνες με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες των δικών μας χωρών. Χρειαζόμαστε ένα διεθνή εργατικό αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό συντονισμό για να μπλοκάρουμε τις μηχανές του πολέμου που σπέρνουν το θάνατο.
Ως Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση αποφασίσαμε να οργανώσουμε μαζί με αυτοοργανωμένες συλλογικότητες αλληλεγγύης στους μετανάστες μια διεθνή ημέρα δράσης ενάντια στα κέντρα κράτησης. Στα πλαίσια αυτής της ήμερας θα πραγματοποιήσουμε συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας που διαθέτουμε τοπικές ενώσεις. Καλούμε όλες τις αναρχοσυνδικαλιστικές οργανώσεις της Ευρώπης και του κόσμου, όλες τις ελευθεριακές, αντιρατσιστικές συλλογικότητες να συμμετέχουν το Σάββατο 19 Μάρτη στην πάλη για το κλείσιμο όλων των στρατοπέδων και δομών κράτησης μεταναστών/τριών και προσφύγων/ισσών. Να ενημερώσουν όλους τους εργάτες των χωρών τους για αυτό το σύγχρονο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, να οργανώσουν εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις στις χώρες τους. Να ανοίξουμε τη συζήτηση για ένα διεθνή συντονισμό ενάντια στα κέντρα κράτησης. Να αγωνιστούμε ενάντια στους πολέμους και το ρατσισμό μέχρι το κλείσιμο και του τελευταίου κολαστηρίου. Κάθε δράση από μια απλή ανακοίνωση, ένα βίντεο, μια συγκέντρωση ή μια διαδήλωση είναι μια πολλή σημαντική βοήθεια για εμάς.
Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε άμεσα για οποιαδήποτε δράση αποφασίσετε και να διαδώσετε την ήμερα δράσης μέσα από τα δικά σας social media.
Πάνω στα συντρίμμια των κολαστηρίων του 21ου αιώνα θα στήσουμε την πιο όμορφη γιορτή!
Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης
Χωράμε όλοι/ες!
Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά
χαρτιά στους μετανάστες-άσυλο στους πρόσφυγες
ΕΣΕ

16 Δεκέμβρη: Δίκη φασιστών στο Ρέθυμνο

Την Πέμπτη 16 Δεκέμβρη συγκεντρωνόμαστε στο Δικαστήριο Ρεθύμνου στις 9:30π.μ. και στεκόμαστε μαζί με τις 4 συντρόφισσες μας απέναντι στους μάτσο φασίστες που τους επιτέθηκαν στις 5 Μαρτίου του 2020.

Το δικό τους κείμενο:

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.

Μετά από ενάμισι χρόνο αναμονής, στις 16 Δεκεμβρίου 2021 εκδικάζεται η υπόθεση μας στα δικαστήρια Ρεθύμνου. Επιθυμία μας είναι με αυτό το κείμενο να ενημερώσουμε την κοινωνία και να τονίσουμε την σημαντικότητα του γεγονότος, παραθέτοντας την αλήθεια χωρίς φόβο.

Εν μέσω πανδημίας, εγκλεισμού, απωλειών συνανθρώπων μας και επιβολή απαγορεύσεων στην καθημερινή μας ζωή, εν μέσω αναποτελεσματικών μέτρων που διχάζουν μία ολόκληρη κοινωνία και οδηγούν σε διάκριση των πολιτών, σε άνιση μεταχείρισή τους και σε παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και ατομικών ελευθεριών, οι τιμωρητικές πρακτικές της κυβέρνησης εδραιώνουν τον φασισμό.

Είμαστε οι Ε. Α., Η. Γ., Ε. Π., Ο.Σ. (τα 4 ζευγάρια πόδια) και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε νομικά την ομάδα ακροδεξιών ανδρών (επτά εξ αυτών) που με καλυμμένα τα πρόσωπα τους στις 5/3/2020 μας επιτέθηκαν απροκάλυπτα σε κεντρικό σημείο της πόλης, εν ώρα αιχμής, ενώ κανείς από τους περαστικούς δεν αντέδρασε.

Ο προφανής λόγος της επίθεσης ήταν ότι κατευθυνόμασταν σε πορεία αλληλεγγύης υπέρ των προσφύγων, κρατώντας πλακάτ από καλάμια του κήπου μας και χαρτόκουτα με συνθήματα υπέρ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Εμείς τέσσερις, αυτοί δεκαπέντε. Εμείς περπατούσαμε, αυτοί έτρεξαν καταπάνω μας, μας περικύκλωσαν, μας έσπασαν τα πλακάτ, μας έσπρωξαν, μας έβρισαν: «Πουτάνες, είστε η ντροπή της χώρας».

Η έμφυλη διάκριση είναι ξεκάθαρη στον τρόπο με τον οποίο μας απευθύνθηκαν. Υιοθετώντας το ρόλο του προστάτη, του πατριώτη, του πατριάρχη, υποτιμούν ξεκάθαρα την γυναικεία/ανθρώπινη υπόστασή μας, προσβάλλουν την αξιοπρέπεια μας, υποβαθμίζουν την σημαντικότητα των επιλογών μας, καταπατούν την ελευθερία της έκφρασής μας.

Η επιλογή μας να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, εντός και εκτός συνόρων, στο δικό μας αξιακό χάρτη κρίνεται παραπάνω από αναγκαία.

Πριν λίγο καιρό, ο σεισμός στο Αρκαλοχώρι απέδειξε ξεκάθαρα ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή θρησκείας, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να χάσει όλα όσα θεωρούσε έως τη στιγμή εκείνη δεδομένα και αυτονόητα: σπίτι, εργασία, σχολείο, οικογένεια.

Οι πραγματικοί, ωστόσο, λόγοι της επίθεσης εις βάρος μας είναι η έλλειψη παιδείας, ανθρωπιάς και ήθους, το αναίτιο μίσος, η έλλειψη της αίσθησης δικαιοσύνης και σεβασμού, η πεποίθηση ότι κάποιοι είναι ανώτεροι από κάποιους άλλους, ο φόβος απέναντι σε καθετί μη συνηθισμένο, καθώς και η επιβολή και φίμωση της διαφορετικής γνώμης.

Ο φασισμός δεν πεθαίνει σε αίθουσες δικαστηρίων. Ο καθένας από εμάς, όμως, οφείλει να σταθεί μπροστά και να καταγγείλει τη βία και το μίσος. Σε μια τόσο μικρή κοινωνία, όπως αυτή του Ρεθύμνου, ο φασισμός έχει ονοματεπώνυμα και εμείς τον αναγνωρίζουμε, τον αντιμετωπίζουμε, τον καταγγέλλουμε.

Έχουμε ζήσει το Ρέθυμνο στα χρόνια που η νεοναζιστική ΟΕΡ τρομοκρατούσε, με τους ανθρώπους της να μένουν ατιμώρητοι, ενώ όλοι γνώριζαν. Στο μέτρο που μας αναλογεί δεν θα επιτρέψουμε να επιστρέψουμε στο σκοτάδι εκείνων των ημερών.

Δε σωπαίνουμε, συνεχίζουμε να είμαστε άνθρωποι…

Κανείς μόνος. Καμία μόνη.