Πάνω από 100 σχολεία αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε κατάληψη από τους μαθητές και τις μαθήτριες. Τα παιδιά δε ζητούν παρά τα αυτονόητα: μέχρι 15 μαθητές ανά τμήμα, μέτρα προστασίας και υγιεινής στα σχολεία, πρόσληψη εκπαιδευτικών και καθαρισ(τρι)ών αλλά και κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, που επιβλήθηκε από τον νόμο Κεραμέως, τον νόμο που το υπουργείο πέρασε με φούρια εν μέσω πανδημίας και lock down την άνοιξη που μας πέρασε. Υπάρχουν, μεταξύ τους, και σχολεία που μέσα στα αιτήματά τους έχουν και την ισότιμη πρόσβαση των παιδιών προσφύγων στην εκπαίδευση.
Το κράτος και τα ΜΜΕ που το υπηρετούν δεν βλέπουν στις καταλήψεις αυτές παρά «αρνητές της μάσκας», χαρίζοντας, χωρίς να ντρέπονται, χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες στο συνονθύλευμα ακροδεξιών, φασιστών και ψεκασμένων αρνητών της ύπαρξης της επιδημίας. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που δυο χρόνια πριν έβλεπαν στους ελάχιστους τραμπούκους που έκαναν καταλήψεις για το «μακεδονικό», χωρίς αποφάσεις συνελεύσεων και δεκαπενταμελών συμβουλίων, τη «δίκαιη αγανάκτηση των μαθητών για την εθνική προδοσία».
Οι μαθήτριες και οι μαθητές τους διαψεύδουν κάθε μέρα, κατεβαίνοντας μαζικά στο δρόμο υπερασπιζόμενες και υπερασπιζόμενοι τα δίκαια αιτήματά τους.
Γιατί οι μαθητικές καταλήψεις και διαδηλώσεις είναι όπλα της δικής μας παράδοσης, της κοινωνίας που αντιστέκεται, του αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία. Ακόμα κι όταν κατηγορούνται τα παιδιά ότι οι καταλήψεις γίνονται «για να χαθεί μάθημα» , δεν πρόκειται παρά για την αντίσταση σε ένα σχολείο που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις επιθυμίες των μαθητών και των μαθητριών, ένα σχολείο-εξεταστικό κάτεργο και ταξικό σουρωτήρι, όπως διαχρονικά το θέλει το κράτος και οι εντολείς του. Πόσο μάλλον σήμερα, που τα αιτήματα των παιδιών δεν είναι τίποτα παραπάνω από ό,τι επιτάσσει η κοινή λογική.
Το κράτος απαντά με τη μόνη γλώσσα που ξέρει να μιλά: τη γλώσσα της καταστολής. Στέλνουν μπάτσους και εισαγγελείς στα σχολεία, για να «συνετίσουν» τα παιδιά με απειλές και τρομοκρατία. Είναι το μόνο μέσο πειθούς που διαθέτουν.
Στον αγώνα των παιδιών είμαστε μαζί τους. Γιατί το πιο πολύτιμο μάθημα είναι η αντίσταση στην αδικία και την καταπίεση.
Είναι καιρός όλος ο κόσμος της εκπαίδευσης να οργανωθεί και να αγωνιστεί για:
-μέχρι 15 μαθητές/-τριες ανά τμήμα
-μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους στην εκπαίδευση
-μόνιμες θέσεις βοηθητικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας
-ανθρώπινες εγκαταστάσεις και συνθήκες μάθησης
-κατάργηση του νόμου Κεραμέως και όλων των νόμων που υποβαθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευση
-Ισότιμη πρόσβαση των προσφύγων/-ισσων στην τυπική εκπαίδευση
και πάνω από όλα
ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΕΣΕ Εκπαίδευσης