Εργατική Πρωτομαγιά: Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε

Οι σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία των εργατών και των εργατριών δεν πρέπει να είναι μέρες εθιμοτυπικών τελετών, όπως προωθείται από το κράτος, την τοπική αυτοδιοίκηση και τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Είναι μέρες που θυμόμαστε και δηλώνουμε ότι το αίμα και οι αγώνες των ταξικών αδερφών μας δεν πήγαν στο βρόντο. Που δηλώνουμε την πρόθεσή μας να σηκώσουμε τους αγώνες τους και να τους συνεχίσουμε. Που δηλώνουμε ποιου κομματιού της ιστορίας αποτελούμε συνέχεια.

Την 1η Μάη 1886 στις ΗΠΑ 600.000 εργάτες απήργησαν και έκαναν πορεία ζητώντας “οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ώρες ύπνο, οχτώ ώρες ό,τι θέλουμε”. Στο Σικάγο 80.000 άτομα συμμετείχαν στην κινητοποίηση. Η απεργία και οι συγκρούσεις που συνεχίστηκαν τις επόμενες μέρες κατέληξαν στις 4 Μάη στην “εξέγερση” ή “σφαγή του Χεϊμάρκετ”. Ένα χρόνο αργότερα, για τη ρίψη μιας βόμβας εναντίον αστυνομικών εκείνη την ημέρα, το κράτος καταδίκασε σε θάνατο με στημένη δίκη πέντε αναρχοκολεκτιβιστές και αναρχοκομμουνιστές εργάτες που είχαν κεντρικό ρόλο στις κινητοποιήσεις. Στη μνήμη των “Μαρτύρων του Σικάγο”, το διεθνές εργατικό κίνημα καθιέρωσε την Πρωτομαγιά ως ημέρα μνήμης και αγώνα. Το 1893 στην Αθήνα ο Σοσιαλιστικός Σύλλογος, με κεντρική φιγούρα τον Σταύρο Καλλέργη, οργάνωσε συγκέντρωση 2.000 ατόμων στο Παναθηναϊκό Στάδιο που ενέκρινε ψήφισμα για οχτάωρη εργασία, κυριακάτικη αργία, κρατική ασφάλιση σε περίπτωση ατυχημάτων και σύνταξη. Το ψήφισμα επιδόθηκε στον πρόεδρο της Βουλής και χλευάστηκε από τους βουλευτές. Το 1936 οι κινητοποιήσεις των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη κορυφώθηκαν το Μάιο και χτυπήθηκαν από τις μεταξικές δυνάμεις καταστολής, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 12 νεκρούς.

Στη μνήμη των νεκρών του Σικάγο και όσων ακολούθησαν το παράδειγμά τους κάνοντας το συνδικαλισμό επικίνδυνο, καλούμε σε απεργιακή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου την 1η Μάη στις 10 π.μ.

Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.

Ενημερωνόμαστε, οργανωνόμαστε, διεκδικούμε.