Στις 21 Μαΐου 2020 η λίστα των εργατών που έχουν χαθεί στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού απέκτησε άλλο ένα όνομα. Ο Μανώλης Αφράτης, οδηγός στην εταιρία «ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε.» του επιχειρηματία Μανουκαράκη, αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο μετά από ανατροπή του φορτηγού που του παρείχε η εταιρία εν ώρα εργασίας.
Η συνέχεια, γνωστή: Η «κακιά η ώρα» έφερε ένα «εργατικό ατύχημα», με τον διορισμένο από ΑΤ Αμαρίου εμπειρογνώμονα να κάνει λόγο για ευθύνη του οδηγού και όχι της εργοδοσίας. Η οικογένεια του Αφράτη, γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούν στην εταιρία και την κατάσταση των οχημάτων, ορίζει με δικά της έξοδα εμπειρογνώμονες που επαληθεύουν αυτά που είναι λίγο-πολύ γνωστά στην κοινωνία του Ρεθύμνου, ότι δηλαδή τα σάπια φορτηγά της εταιρίας είναι επικίνδυνα και ακατάλληλα για χρήση. Η υπόθεση περνά από εισαγγελέα, ο οποίος αγνοώντας το πόρισμα του εμπειρογνώμονα της οικογένειας Αφράτη, στέλνει την υπόθεση στο αρχείο, απ’ όπου έχει πλέον, μετά από 2 χρόνια ανασυρθεί και αναμένεται η εκδίκασή της.
Θα το λέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ! ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ!
Η απανταχού «υγιής επιχειρηματικότητα» είναι διατεθειμένη να κάνει εγκληματικές εκπτώσεις στην ασφάλεια των εργαζομένων προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση και την αισχροκέρδειά της. Η μη τήρηση μέτρων ασφαλείας, ο σάπιος εξοπλισμός, η αδιαφορία για την επικινδυνότητα των συνθηκών και η εντατικοποίηση με τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας είναι καθημερινότητα για τους εργαζόμενους οδηγούς και όχι μόνο. Η εναλλακτική για τους εργαζόμενους είναι η ανεργία, καθώς όποιος διαμαρτύρεται κινδυνεύει να μην ξαναβρεί δουλειά – πόσω μάλλον στη «συντεκνο-κρατία» των επιχειρηματιών της Κρήτης. Υπεύθυνη για τις αναπόφευκτες συνέπειες της κατάστασης αυτής είναι η εργοδοσία, για τις τσέπες τις οποίας οι εργαζόμενοι/ες καλούνται να ρισκάρουν κάθε μέρα τη ζωή τους στον δρόμο.
Ο τοπικός απόπατος έσπευσε σε αγαστή συνεργασία να κουκουλώσει την υπόθεση: Τα τοπικά ΜΜΕ και ΜΚΔ μιλούν για τον άδικο χαμό ενός νέου σε τροχαίο, ενώ οι αστυνομικές αρχές μέσω του εμπειρογνώμονά τους στέλνουν την υπόθεση στα αζήτητα. Ταυτόχρονα, το τοπικό παπαδολόι ξεπλένει τα ματωμένα χέρια του επιχειρηματία ευχαριστώντας τον για την δωρεά της εταιρίας του σε επισιτιστικές δομές τις εκκλησίας, δήθεν στην μνήμη του ανθρώπου που η ίδια η εταιρία δολοφόνησε!
Ως εδώ!
Να δοθεί ένα τέλος στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και στην απαξίωση των κεκτημένων μας. Οι εγκληματικές πρακτικές του κεφαλαίου σε συνδυασμό με την αναλγησία των κυβερνήσεων θα μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους. Οι εργαζόμενοι/ες καλούμαστε να προστατεύσουμε τις ζωές μας και τα δικαιώματά μας από το αδηφάγο τέρας της μισθωτής σκλαβιάς μέσα από την πολύμορφη δράση, τη διαρκή διεκδίκηση και την αλληλεγγύη!
Δύναμη και δικαίωση στον αγώνα της οικογένειας Αφράτη