2ο live οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα της οικογένειας του Μανώλη Αφράτη | Σάββατο 5/10 στις 19.30, στην Πλ. Αγνώστου Στρατιώτη.
Στις 21/5/2020 φορτηγό της εταιρίας ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ τουμπάρει και ο Μανώλης Αφράτης, ο οδηγός του φορτηγού, χάνει την ζωή του. Πιο αναλυτικά, στο φονικό φορτηγό τα φρένα δεν δούλευαν, τα λάστιχα ήταν λεία και το κάθισμα της καμπίνας ξεβίδωτο. Ο Ηρακλής Μανουκαράκης, τότε διευθυντής της εταιρίας, είχε αφήσει εν γνώση του το φορτηγό ασυντήρητο διότι τον ενδιέφεραν περισσότερο τα κέρδη από την ασφάλεια των εργαζομένων του. Ο Μανώλης Αφράτης, όμως, δεν είναι η μόνη περίπτωση εργοδοτικής αυθαιρεσίας καθώς συνολικά στην Ελλάδα μόνο το 2023 είχαμε 183 θανάτους και 283 σοβαρούς τραυματισμούς, ενώ μέχρι τα μέσα Απρίλη του 2024 είχαμε 31 νεκρούς από ανθρώπους που αγωνιζόντουσαν καθημερινά για να συντηρήσουν τους ίδιους και την οικογένειά τους.
Μόνο μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα, είχαμε 3 σοβαρά τραυματισμένες/ους και ένα 19χρονο νεκρό εργαζόμενο στο Ρέθυμνο! Τα ΜΜΕ αναφέρουν τα γεγονότα ως απλά αγγελτήρια θανάτων ή με μία απλή περιγραφή των τραυματισμών, αποσιωπώντας και συγκαλύπτοντας τους υπεύθυνους για τους τραυματισμούς και τις εργοδοτικές δολοφονίες, ή σφυρίζουν αδιάφορα για τις βαθύτερες αιτίες και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευαν οι εργαζόμενες/οι.
Αρκεί να αναλογιστούμε, πόσες από μας έχουμε κινδυνεύσει εν ώρα εργασίας και πόσοι άνθρωποι, στο φιλικό ή συγγενικό μας περιβάλλον, έχουν τραυματιστεί ή έχουν χάσει τη ζωή τους για το μεροκάματο.
Ο Μανώλης, ήταν ένας από μας! Όπως και όλοι οι νεκροί ή τραυματισμένοι που κάποιοι θυσίασαν και θυσιάζουν στο βωμό του κέρδους. Όσο τα αφεντικά και τα τσιράκια τους μας ξεζουμίζουν ανενόχλητα, όλες θα είμαστε αναλώσιμες. Τα εργασιακά δικαιώματα μας, που με αίμα έχουν διεκδικηθεί, έχουν καταστρατηγηθεί και οι νόμοι είναι απόλυτα συνυφασμένοι με τις ορέξεις και τα συμφέροντα των μεγαλοκαρχαριών.
Μόνο με οργάνωση, αντίσταση και αλληλεγγύη μπορούμε να πάρουμε πίσω τις ζωές και την αξιοπρέπειά μας, δημιουργώντας αναχώματα στην εργασιακή λαίλαπα που μας ισοπεδώνει.
Στους δρόμους, έξω από τα δικαστήρια, μέσα στις αίθουσες, μέσα από συλλογικές και αλληλέγγυες διαδικασίες, βρεθήκαμε με ανθρώπους και συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα, ορθώσαμε και ενώσαμε τις φωνές και τις γροθιές μας, οργανώσαμε τις αντιστάσεις και τις παρεμβάσεις μας.
Οργανώσαμε την Πανελλαδική Ημέρα Δράσεων για την Ταξική μνήμη, για τα θύματα των εργοδοτικών δολοφονιών, στις 9 Μάρτη του 2023 που ευελπιστούμε να καθιερωθεί.
Με τη λύσσα που ξεσκίζουν το υλικό μας από τους τοίχους και τους δρόμους της πόλης, με την ίδια ορμή θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, μέχρι να δικαιωθούμε. Η δικαίωση (ή μη) της οικογένειας Αφράτη, θα έχει άμεσο αντίκτυπο για το κλίμα και τη δυναμική που θα διαμορφωθεί στην τοπική εργασιακή συνθήκη -και όχι μόνο- την επόμενη μέρα.
Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, πραγματοποιούμε το 2ο live οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα της οικογένειας του Μανώλη Αφράτη, για τις επερχόμενες δύο δίκες, το Σάββατο 5 Οκτώβρη, στις 19.30, στην Πλ. Αγνώστου Στρατιώτη.
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛ@ ΕΚΕΙ!
ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
21/9/2024-Πανό που αναρτήθηκε στην Πλατεία Μικρασιατών για την επέτειο της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου (Zackie Oh).
Εκδήλωση-συζήτηση: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Ηράκλειο, 2/7/2024.
Από την εκδήλωση στις 1/6/2024 για τις εργοδοτικές δολοφονίες, στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου.
Εκδήλωση για τα 4 χρόνια από το θάνατο του Μανώλη Αφράτη “Ημέρα ταξικής μνήμης: Κοινοί αγώνες και ταξική αλληλεγγύη”.
Θα παρευρεθούν και θα μιλήσουν μέλη των οικογενειών θυμάτων των εργοδοτικών δολοφονιών. Θα συζητήσουμε για την πορεία των κοινωνικών αγώνων, το χρονικό των δικαστηρίων και το πώς η ταξική αλληλεγγύη αναδεικνύει τα ζητήματα και αποτελεί όπλο απέναντι στο διαρκή πόλεμο των αφεντικών. Οργανώνουν και συντονίζουν η ΕΣΕ Ρεθύμνου και το ΣΒΕΔΙΑΡ (Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ρεθύμνου).
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ – Πορεία 24/5/2024, Ηράκλειο
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Όταν μας αντιμετωπίζουν σαν πληθυσμό που περισσεύει :
στα πανάκριβα supermarket, στα ιδιωτικοποιημένα Πανεπιστήμια και στις τουριστικοποιημένες πόλεις.
που επειδή περισσεύει, πεθαίνει:
στα όλο και περισσότερα ελλιπή νοσοκομεία, στους δρόμους από τα γκλοπ και τις σφαίρες των μπάτσων, στη Γάζα και στα πεδία των μαχών σε όλο τον κόσμο.
που περισσεύει και πρέπει να πειθαρχήσει:
στους δρόμους, στα πάρκα, στις πλατείες, στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στη δουλειά και στις ολοκαίνουργιες φυλακές πλημμελημάτων που ανοίγουν με τον νέο ποινικό κώδικα.
ΠΟΡΕΙΑ 24/5- ΩΡΑ:18:00 ΠΛ.ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΡΓΗ ΑΓΩΝΑΣ
Κατάληψη Ευαγγελισμού | Αντιεξουσιαστική Πρωτοβουλία Φοιτητών/τριών Π.Κ “Api Nere ” | Τηγανίτης ΑΣΗ Αθλητικός Σύλλογος Ηρακλείου | Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης (Χανιά) | Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες (Ρέθυμνο) | Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών (Χανιά) | Κοινωνικός Χώρος Πυρόβολος (Αγ.Νικόλαος) | Αντιεξουσιαστική ομάδα Bellum Urbi | Δίκτυο αντιφασιστικών πυρήνων AntifaHer | ΤρανσΦεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου | Aυτόνομη γυναικεία ομάδα Lass Attack | Ελευθεριακή συλλογικότητα ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ Τριβόλια | Πρωτοβουλία από την Κοινότητα Αλληλεγγύης Ηρακλείου “Δημήτρης Κορνάρος” | Ομάδα για την “Άλλη Υγεία” Ηρακλείου | Ρα.στα.πάν.κ 96,7 (Ραδιοφωνικός Σταθμός Πανεπιστημίου Κρήτης) | Αντιφασιστικός Συντονισμός Ηρακλείου | Cretan Climbing Community – Αυτοργανωμένη ομάδα αναρριχητών/ορειβατών | ΕΣΕ Ρεθύμνου
Από συγκέντρωση στο Ρέθυμνο για τη δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη
“ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ…”
Την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η δίκη για το θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα με θύμα τον Μανώλη Αφράτη, που σκοτώθηκε οδηγώντας φορτηγό-σκοτώστρα της εταιρίας Γαλακτοκομική Αμαρίου και κατηγορούμενο τον επιχειρηματία Ηρακλή Μανουκαράκη, έσκασε η είδηση ότι στις 20 Ιουνίου εργαζόμενος σε κουζίνα σε ξενοδοχείο στα Μάλλια κάηκε από λάδι ενώ δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά κλείστηκε στο ψυγείο με τα κρέατα καθότι ανασφάλιστος.
Και στις δύο περιπτώσεις οι οικογένειες δημοσιοποίησαν την υπόθεση. Στην περίπτωση του Μανώλη-ναι το θύμα έχει ονοματεπώνυμο- χάρις στις προσπάθειες των δικών του ανθρώπων βγήκε η υπόθεση από το αρχείο όπου είχε μπει χαρακτηρισμένη ως τροχαίο! Στην υπόθεση του Βαγγέλη, 22 χρονών από την Ζάκρο, ο οποίος δούλευε στην κουζίνα ανασφάλιστος, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει, η οικογένεια κατήγγειλε το εργατικό ατύχημα σε ΕΦΚΑ και ΣΕΠΕ αλλά και σε ΜΜΕ. Η δημοσιότητα ανάγκασε μέχρι και τον Άδωνι- νέο υπουργό εργασίας- να δηλώσει ότι “συντάσσεται και εκδίδεται εντός ολίγου το πόρισμα του ΣΕΠΕ”.
Να θυμίσουμε ότι πλέον με τον Νόμο Χατζηδάκη η επιθεώρηση εργασίας είναι ανεξάρτητη αρχή. Τότε ο Χατζηδάκης μάλιστα μας έλεγε ότι “η ενεργοποίηση της νέας Ανεξάρτητης Αρχής «Επιθεώρηση Εργασίας» σε συνδυασμό με την έναρξη της εφαρμογής της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας είναι δυο θεσμικές παρεμβάσεις μείζονος σημασίας που συνδυάζονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με έμφαση στην καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας.” Άκου κάτι πράγματα! Να υπήρχε βέβαια και κανένας υπάλληλος να βγει για ελέγχους…αλλά πια μιας και είναι ανεξάρτητη αρχή δεν έχει ευθύνη το υπουργείο εργασίας να την στελεχώσει!
Ας επανέλθουμε όμως. Οι οικογένειες του Μανώλη και του Βαγγέλη κατήγγειλαν τα εργατικά δυστυχήματα. Στην περίπτωση του Βαγγέλη ωστόσο, το ξενοδοχείο στα Μάλλια δεν κατονομάζεται ούτε από τα ΜΜΕ αλλά ούτε και από τα σωματεία και το αντίστοιχο εργατικό κέντρο. Καλώς έγινε παρέμβαση στο ξενοδοχείο από εργαζόμενους (https://agonaskritis.gr/κρήτη-κινητοποίηση-έξω-από-το-ξενοδοχ/) όμως η απορία παραμένει, γιατί δεν απόκτα και η επιχείρηση ονοματεπώνυμο;
Και πάνω που γραφότανε αυτό το κείμενο, στις 29 Ιουνίου έσκασε η είδηση για 39χρονο εργάτη που έπεσε από σκαλωσιά οικοδομής στην περιοχή Κουμπές του Ρεθύμνου. (https://rethemnos.gr/rethymno-39chronos-epese-apo-skalosia-oik/ ) Ούτε όνομα ούτε τίποτα! Το εργατικό κέντρο Ρεθύμνου έβγαλε ανακοίνωση αλλά… Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Έφυγε όντως μαζί με την σκαλωσιά; Είναι όντως στην εντατική στα Χανιά; Ήταν ασφαλισμένος; Έχει οικογένεια; Μπορεί να κινήσει την υπόθεση, να βγει στον Παπαδάκη και να προκαλέσει την αντίδραση του υπουργού εργασίας;
Σήμερα, 5/7, ανακοινώνεται ότι: “Εξέπνευσε μετά από πολυήμερη νοσηλεία ο 39χρονος αλλοδαπός, ο οποίος τραυματίστηκε βαριά την περασμένη Τετάρτη, καθώς εργαζόταν σε οικοδομή στην περιοχή του Κουμπέ, στο Ρέθυμνο.
Ο 39χρονος είχε τραυματιστεί σοβαρά πέφτοντας από σκαλωσιά ύψους περίπου οκτώ μέτρων. Αρχικά μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου και στην συνέχεια στο Νοσοκομείο Χανίων όπου και έχασε την μάχη με την ζωή μια εβδομάδα μετά το ατύχημα.” (https://www.rethemnosnews.gr/rethymno/689098_rethymno-apebiose-o-39hronos-poy-eihe-traymatistei-se-ergatiko-atyhima-ston-koympe)
Παρατηρούμε ότι οι πληροφορίες για τον εργάτη, τόσο στη μία όσο και στην άλλη είδηση, είναι σχεδόν πανομοιότυπες, πέραν του γεγονότος του θανάτου του. Για τα ΜΜΕ, το Εργατικό Κέντρο αλλά και για τα σωματεία και τις συλλογικότητες αυτός ο άνθρωπος παραμένει ανώνυμος και σχεδόν αόρατος.
Με μεγάλη δυσκολία και επικοινωνία σε ανεπίσημο επίπεδο, μάθαμε ότι ο εργάτης δεν είχε το προνόμιο να είναι Έλληνας πολίτης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την πρόσβαση σε δίκτυα σωματείων, συλλογικοτήτων ή σε νομική υπεράσπιση.
Μία μέρα μετά το θάνατό του ανακοινώνεται το όνομά του: Dawn Lyte, 38 χρονών, οικοδόμος, Αλβανικής καταγωγής, πατέρας τριών μικρών παιδιών. Εργαζόταν πάνω σε σκαλωσιά όταν αυτή κατακρημνίστηκε με αποτέλεσμα να βρεθεί στο έδαφος και να τραυματιστεί σοβαρά.
Ουδεμία αυτοψία έγινε στον τόπο του εργατικού δυστυχήματος για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη, ειδικά από τη στιγμή που υπήρχε ακόμα ένας εργάτης που σώθηκε από τύχη, πηδώντας στο κενό, ενώ κατέρρεε η σκαλωσιά.
Έχει γίνει κανονικότητα στις συνειδήσεις μας ότι τα μέσα προστασίας και οι έλεγχοι στους χώρους εργασίας είναι ανύπαρκτα, ακόμα και όταν οι νεκροί/ες πλησιάζουν αριθμούς θυμάτων πολέμου.
Ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, μαύρη ή υποδηλωμένη εργασία, ανύπαρκτοι έλεγχοι, εργοδοτική ασυδοσία. Μόνο ανάχωμα είμαστε εμείς. Αλληλέγγυες εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι, όσες και όσα κατοικούμε εδώ και μαχόμαστε ενάντια στο ολοένα πιο ασφυκτικό καθεστώς της μισθωτής δουλείας. Η εργατιά δεν κοιτάει φύλα και εθνότητες. Βρισκόμαστε όλα σε διαφορετικά καταστρώματα, ενός καραβιού που βουλιάζει. Αλλά είμαστε στο ίδιο καράβι.
Καμιά ειρήνη με κράτος και αφεντικά.
i Από το 2000 μέχρι σήμερα, πάνω από 2.200 εργαζόμενοι δεν γύρισαν στο σπίτι τους ενώ ο αριθμός των σακατεμένων είναι πολλαπλάσιος.
ii Ο τίτλος του κειμένου είναι βασισμένος στην μαρτυρία: “οι επιζήσαντες [του ναυαγίου της Πύλου] περιγράφουν ότι οι άνθρωποι πάνω στο πλοίο ήταν ταξικά διαμοιρασμένοι: Πακιστανοί στο κάτω μέρος, γυναίκες και παιδιά στη μέση, Σύριοι, Παλαιστίνιοι και Αιγύπτιοι στην κορυφή. ( https://www.2020mag.gr )
iii Ο Ηρακλής Μανουκαράκης στις 4/7/23 κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 2 ετών με τριετή αναστολή.