Τρικάκια που πετάξαμε και κείμενο που κολλήσαμε έξω από κεντρικά λύκεια της πόλης.

Τα τελευταία χρόνια, κατά την συμπλήρωση των μηχανογραφικών δελτίων των μαθητ(ρ)ιών της Γ΄λυκείου, οι στρατιωτικές σχολές και τα σώματα ασφαλείας είναι στις πρώτες επιλογές και μάλιστα προσβάσιμα μόνο από μαθήτ(ρι)ες με υψηλές βαθμολογίες στις πανελλαδικές εξετάσεις. Είναι δηλαδή σχολές-φιλέτα. Η βάση τους είναι ακατέβατη και έχουν τον μέγιστο συντελεστή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την μεγάλη τους ζήτηση. Μαθήτ(ρι)ες δηλαδή που λόγω υψηλής βαθμολογίας θα μπορούσαν να πάρουν άλλους ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς, στην συνέχεια, δρόμους επιλέγουν καριέρα με στολή. Στην πραγματικότητα, η γενιά αυτή προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα τοπίο επαγγελματικής ανασφάλειας. Ξέρουν ότι η επιτυχία στις πανελλαδικές- η κορωνίδα καταξίωσης για την αγία οικογένεια που κάνει κι αυτή …τον αγώνα της- δεν εξασφαλίζει καμία επαγγελματική προοπτική, καμία σιγουριά για βιοπορισμό. Αντίθετα η ολοκλήρωση των σπουδών φέρνει ανεργία με πτυχίο.

Όσο για το όνειρο να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί, να ακολουθείς τις κλίσεις σου είναι αυτό ακριβώς …όνειρο. Το σχολείο από τις μικρότερες τάξεις προετοιμάζει για τις εξετάσεις. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός απουσιάζει, τα μαθήματα διαβαθμίζονται με σειρά χρησιμότητας. Για παράδειγμα οι τέχνες πετάχτηκαν έξω και σε κανένα δεν έλειψαν. Δεν είναι χρήσιμες βλέπετε. Ειδικά το Λύκειο είναι “μη-σχολείο”, ένα περιβάλλον εντατικοποίησης με στόχο…είπαμε…την κορωνίδα της “καταξίωσης”, την “επιτυχία” στις εξετάσεις. Έχει απαλειφθεί η χαρά της μάθησης. Το δημόσιο σχολείο, έτσι κι αλλιώς απαξιώνεται, το φροντιστήριο τα λέει καλύτερα γιατί το πληρώνεις. Οι στόχοι έχουν μπει από μικρή ηλικία από τις … συνειδητοποιημένες μαθήτριες. Οι άλλες ας πάνε στα ιεκ ή ας μπούνε στο σέρβις. Τα ξενοδοχεία έχουν έλλειψη προσωπικού. Φυσικά οι πανελλαδικές έχουν ταξικό πρόσημο. Έχεις €€, κάνεις φροντιστήρια. Στον τομέα αυτό η αγία οικογένεια είναι ειδική να κάνει το σκατό της παξιμάδι. Οι λίγες που τα καταφέρνουν χωρίς…βοήθεια είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: €€=ΑΕΙ

Στο τοπίο αυτό, δικαιολογείται η “επιλογή” των στρατιωτικών σχολών και της αστυνομίας, μονόδρομος πολλές φορές για τα παιδιά που έχουν τους βαθμούς αλλά η οικογένεια δεν έχει παραπανίσια €€€ και πρέπει να κάνουν άμεση απόσβεση της κοστοβόρας προετοιμασίας. Καλύτερα να γίνεις στρατιωτικός γιατρός, ψυχολόγος, οικονομολόγος, μετεωρολόγος ή πληροφορικός Ικάρων (νέα φρούτα αυτά τα τελευταία). Πού αλλού θα έβρισκε δουλειά μία μετωρολόγος! Όπως ομολογούν τα ίδια τα παιδιά, στις μπατσοσχολές “έχει σίγουρη δουλειά”, άσε που “μένεις μέσα” και “πληρώνεσαι από την σχολή κιόλας”. Μικρή θυσία να ντυθείς στα μπλε ή στα χακί. Να είσαι σήκω κάτσε. Να τρως καψώνι και να ακολουθείς ανορθολογικές συχνά εντολές. Μήπως αυτό δεν κάνουμε και οι υπόλοιπες εργαζόμενες. Η μισθωτή εργασία είναι σκλαβιά για όλες. Γιατί να μην δηλώσεις στρατιωτικές σχολές ή να μπεις στα σώματα ασφαλείας;

Γιατί δεν θέλεις να γίνεις κρέας για οβίδες

Γιατί δεν θέλεις να είσαι το τσιράκι των αφεντικών

Γιατί δεν θέλεις να δέρνεις απεργούς

Γιατί δεν θέλεις να μπουζουριάζεις μετανάστες

Γιατί δεν θέλεις να πνίγεις ανθρώπους στο Αιγαίο

Γιατί δεν θέλεις να γυμνώνεις ανθρώπους, να τους κλέβεις και να τους επαναπροωθείς σε νησίδες στον Έβρο σε πολικές θερμοκρασίες

Γιατί η ντροπή δεν είναι δουλειά.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Εκπαίδευσης Ρεθύμνου