Η Rosa Nera, στον λόφο Καστέλι, έχει ομολογουμένως την καλύτερη θέα στο λιμάνι των Χανίων. Την καλύτερη δωρεάν θέα. Είχε.
Εκτός της καταπληκτικής θέας, για 16 χρόνια η Rosa Nera, υπήρξε ένας εμβληματικός χώρος πολιτισμού και αγώνα, καλύπτοντας επίσης στεγαστικές ανάγκες. Στις εγκαταστάσεις της, το ακούραστο μεράκι των ανθρώπων που έδωσαν ζωή στο παρατημένο κτίριο του Πολυτεχνείου Κρήτης, είχε δημιουργήσει θεατρική σκηνή, βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο, χώρο παρουσιάσεων, παιδικό στέκι, εργαστήρι κατασκευών, χώρο χαριστικού παζαριού, εργαστήρι χειροποίητου ψωμιού και καφενείο. Σε αυτά τα 16 χρόνια έχουν διοργανωθεί εκατοντάδες παραστάσεις, συναυλίες, παρουσιάσεις, συζητήσεις, εργαστήρια, συνελεύσεις, γλέντια, καφενεία οικονομικής ενίσχυσης συλλογικοτήτων και δράσεων, όλα με αντιεμπορευματικό χαρακτήρα.
Παράλληλα αποτέλεσε στέγη για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, πρακτικών και έμπρακτων δράσεων αγώνα και αλληλεγγύης, ενάντια στον εκφασισμό και υπέρ των διεκδικήσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, της κοινότητας λοατκι, των αστέγων, των μεταναστριών, των προσφύγων, κ.ά., συσπειρώνοντας ανθρώπους από διαφορετικά μετερίζια που μπορούσαν να γίνονται ορατοί και να εκφράζουν τη λαχτάρα τους για ζωή. Μια όαση ελευθερίας στην έρημο της τουριστίλας και του χρήματος στην οποία εδώ και πολλά χρόνια μεταλλάσσονται τα Χανιά.
Στις 5 Σεπτεμβρίου το ξημέρωμα δυνάμεις της αστυνομίας -ΜΑΤ και ειδικοί φρουροί από Χανιά, Ρέθυμνο Ηράκλειο και Αθήνα!- εκκένωσαν την κατάληψη της Rosa Nera συλλαμβάνοντας κόσμο που έμενε στην κατάληψη και κόσμο που την περιφρουρούσε. Ανάμεσα σε αυτούς και μετανάστες που φιλοξενούνταν στον χώρο απουσία κοινωνικού κράτους. Ανάμεσα στις κατηγορίες και αυτή η γελοία της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας! Ενός κτιρίου ιστορικού που, όπως και πολλά άλλα εγκαταλελειμμένα θα είχε πέσει αφημένο στην μοίρα του, καταλήφθηκε και συντηρήθηκε, απόκτησε ζωή και μετέδωσε πνοή ελευθερίας στην πόλη. Άλλωστε “όλα είναι δικά μας γιατι όλα είναι κλεμμένα…”
Μέχρι που ήρθε η ώρα το “φιλέτο” αυτό να “αξιοποιηθεί” και η τουριστική “επένδυση” να προχωρήσει. Ξενοδοχείο στην θέση ενός κοινωνικού χώρου πολιτισμού, αυτοοργανωμένου και αντιεμπορευματικού, μιας εστίας αντίστασης ενοχλητικής για κράτος και συμφέροντα.
Ο κόσμος, όπως φάνηκε από τις συγκεντρώσεις που ήδη έχουν πραγματοποιηθεί και τις δράσεις που έχουν οργανωθεί δεν μένει αμέτοχος θεατής, διεκδικεί τον δημόσιο χώρο και την ανάσα σε μια πόλη ακραίας τουριστικοποίησης και εμπορευματοποίησης.
Ας μην ξεχνούν κράτος και αφεντικά, οι ιδέες δεν εκκενώνονται.
Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν παντού!
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.
Μπάτσοι και αφεντικά δεν βλέπετε άσπρη μέρα,
κατάληψη θα μείνει για πάντα η Rosa Nera.