Την Παρασκευή 3/8 μοιράσαμε το κείμενό μας για τη στέγη και ενάντια στην τουριστικοποίηση στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου. Συνομιλήσαμε με εργαζόμενες και περαστικές και πήραμε ένα δείγμα για το βαθμό του προβλήματος εξαιτίας της τουριστικής εκμετάλλευσης των ακινήτων: τρεις γενιές σ’ ένα σπίτι γιατί τα παιδιά με τα παιδιά τους δεν βρίσκουν σπίτι, ζευγάρια που έκαναν παιδιά και δεν βρίσκουν μεγαλύτερο σπίτι να μετακομίσουν, νεαρά ζευγάρια με τα παιδιά τους που θέλουν να επιστρέψουν στο Ρέθυμνο από την πρωτεύουσα και δεν βρίσκουν σπίτια να μείνουν… Κι ακόμη δεν έχουν έρθει οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι σε κλάδους με συμβόλαια για το χειμώνα… Η “ιερότητα” της ιδιοκτησίας σε συνδυασμό με το κυνήγι του κέρδους οδηγούν σε περιστατικά ακραίου κανιβαλισμού, όπως η άμεση έξωση με δικαστικούς επιμελητές και μπάτσους που υπέστησαν εργαζόμενοι και λήπτες υπηρεσιών του Κέντρου Ψυχικής Υγείας στις 13/7. Ο ιδιοκτήτης θέλει να το μετατρέψει σε ξενοδοχείο.