Στο Ρέθυμνο τα τελευταία χρόνια επικρατούν ακραίες συνθήκες κανιβαλισμού και κερδοσκοπίας που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη ζωή και εργασία. Η δημοτικότητα της βραχύχρονης ενοικίασης σε τουρίστες, με πλατφόρμες τύπου airbnb, έχει καταστήσει αδύνατο σε εργαζόμενες και εργαζόμενους, φοιτητές και φοιτήτριες, να έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή και οικονομική κατοικία. Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών που έχουν απομείνει έχουν απαιτήσεις που αν δεν ήταν τραγικές θα ήταν αστείες: απαιτούν υπέρογκα νοίκια, όπως 600-700 ευρώ για τριάρια και 400 για γκαρσονιέρες. Ζητούν έναν ή μισό χρόνο νοίκια μπροστά, ενώ τα δύο νοίκια εγγύηση κι ένα να τρέχει σχεδόν έχουν γίνει ο κανόνας. Απαιτούν Ε9, εγγυητική επιστολή από τον προηγούμενο σπιτονοικοκύρη και να μην έχεις παιδιά ή/και κατοικίδια. Επιπλέον ο σπιτονοικοκύρης μπορεί ν’ αλλάξει ή ν’ ακυρώσει τη συμφωνία ανά πάσα στιγμή: να ζητήσει περισσότερο ενοίκιο, παραπάνω νοίκια μπροστά, ν’ αρνηθεί να κάνει κάποια επισκευή που έχει συμφωνηθεί κλπ. Κι αν δεν θέλεις μείνε στο δρόμο! Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, όπως οι αναπληρωτές καθηγητές και δάσκαλοι, αναγκάζονται να μένουν σε δωμάτια ξενοδοχείων τα οποία νοικιάζουν στην καλύτερη περίπτωση με 450 ευρώ κι έξωση τον Ιούνιο (σε χειρότερες περιπτώσεις πληρώνουν 600 ευρώ και πρέπει να εκκενώσουν το δωμάτιο τον Απρίλη ή το Μάη, με την έναρξη της τουριστικής σεζόν). Όσοι και όσες μένουμε ήδη στο Ρέθυμνο ζούμε υπό τη συνεχή απειλή της έξωσης, καθώς πλέον θεωρείται βλάκας όποιος δεν εκμεταλλεύεται τουριστικά το ακίνητό του.

Η λογική που θέλει τον κάτοχο περιουσίας να αποφασίζει πώς θα τη διαχειριστεί χωρίς καμία ευθύνη και ηθική απέναντι στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο οδηγεί σε ακραίο ατομικισμό και φέρνει τον φασισμό ακόμη πιο κοντά μας. Όχι, δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης να ζητά 4.500 ευρώ για να νοικιάσει για ένα μήνα ένα τεσσάρι σε συμβασιούχους του πανεπιστημίου. Όχι, δεν γίνεται να απαιτεί έξι νοίκια μπροστά, από μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά την τελευταία στιγμή κι ενώ έχει ήδη κλείσει η συμφωνία. Όχι, δεν πρέπει να μπορεί να ζητά 300 ευρώ το κεφάλι από αναπληρωτές και να τους βγάζει τον Ιούνιο (όλα τα περιστατικά είναι πραγματικά). Αυτή ακριβώς τη λογική, της ανεύθυνης και ανήθικης δυνατότητας να διαχειριστεί ο καθένας την ιδιοκτησία του όπως του κάνει κέφι, υπερασπίστηκε πέρσι ο δήμαρχος Ρεθύμνου, όταν δάσκαλοι και καθηγητές πήγαν να διαμαρτυρηθούν για το πρόβλημα. Το γεγονός ότι τέτοιες συμπεριφορές θεωρούνται φυσιολογικές κι όχι κατάπτυστες στο σημερινό Ρέθυμνο είναι απόδειξη της ευρείας αποδοχής που έχουν, καθιστώντας το Ρέθυμνο μια αφιλόξενη πόλη σε εργαζόμενους με ή χωρίς οικογένειες.

Θεωρώντας πως όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σε αξιοπρεπή κατοικία υποβαθμίζεται η ζωή και η εργασία μας, καλούμε τους αναπληρωτές και τις αναπληρώτριες να μην συμπεριλάβουν το Ρέθυμνο στις επιλογές τους: ας αδειάσουν τα σχολεία. Καλούμε τους τελειόφοιτους μαθητές να μη βάλουν τις σχολές του Ρεθύμνου στο μηχανογραφικό τους: ας μείνει χωρίς φοιτητές το Ρέθυμνο. Καλούμε τους εργαζόμενους και εργαζόμενες με συμβάσεις και συμβόλαια κάθε είδους να μην κάνουν τα χαρτιά τους για το Ρέθυμνο: ας αδειάσουν τα νοσοκομεία και οι υπηρεσίες. Καλούμε τους εργαζόμενους και εργαζόμενες που σκέφτονται να δουλέψουν για σεζόν να μην κλείσουν καμία δουλειά αν ο εργοδότης δεν τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή κατοικία: ας μείνουν χωρίς εργαζόμενους τα ξενοδοχεία. Να δούμε τότε ποιος θα εξυπηρετεί τους μόνους επιθυμητούς κατοίκους του Ρεθύμνου, τους τουρίστες.

Όσο για εμάς που μένουμε μόνιμα, θέλουμε αξιοπρεπείς κατοικίες με νοίκια ανάλογα των μισθών μας. Τίποτα λιγότερο. Όσοι κανιβαλίζουν κερδοσκοπώντας έχουν διαλέξει πλευρά και είναι απέναντί μας. Το ίδιο και η θεσμική εξουσία που τους υπερασπίζεται.