Αρχείο κατηγορίας κείμενα-άρθρα-αφίσες

κείμενα-άρθρα-αφίσες

Η υγεία μας πάνω από τα κέρδη τους

Σχολιάστε

Σε κάθε κατάσταση ειδικών συνθηκών όπως αυτή που βιώνουμε χρειάζεται επιπλέον προσοχή, όχι μόνο για την υγεία μας αλλά και γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις οι αδίστακτοι είναι αυτοί που χαίρονται πατώντας πάνω στους άλλους.

Έχουν παρατηρηθεί ήδη μειώσεις μισθών με αφορμή την εργασία πολλών εργαζομένων από το σπίτι τους, απολύσεις ή πίεση για παραίτηση για εργαζόμενους που, λόγω των μέτρων, δεν δουλεύουν προσωρινά, παύση πληρωμών αλλά και πίεση για να πάρουμε την καλοκαιρινή άδεια από τώρα.

Τα αφεντικά έχουν μάθει, πάντα με τη βοήθεια του κράτους, να βγαίνουν κερδισμένοι από κάθε συνθήκη.

Κι εμείς όμως ως εργαζόμενοι πρέπει να μην αφήνουμε καμία τέτοια περίπτωση εκμετάλλευσης  στο σκοτάδι και να τη μοιραζόμαστε ώστε να μπορούμε και να την αντιμετωπίσουμε.

Η κυβέρνηση από την άλλη ανέχτηκε την αισχροκέρδεια  σε φαρμακευτικά είδη προσωπικής ασφάλειας, είχε τα νοσοκομεία ανέτοιμα, αφού προτίμησε να προσλάβει 1500 αστυνομικούς αντί να καλύψει τα κενά σε παιδεία και υγεία. 

Ακόμα και τώρα προχώρησε σε διαγωνισμούς προσλήψεων επικουρικού προσωπικού στα νοσοκομεία –όχι γιατρών- για λίγους μόνο μήνες, με αμφίβολη τη συνέχεια της εργασίας τους. 

Συνεχίζει να ανέχεται την αλαζονική κι εγκληματική στάση της εκκλησίας που βάζει  πάνω από την υγεία όλων μας τη δική της διαιώνιση και το γόητρό της.  Η εκκλησία που, ως αποτέλεσμα μεταφυσικών ανησυχιών, βρίσκεται εκτός κοινωνίας τώρα έδειξε πως τοποθετείται και πάνω από το κράτος, μη επιτρέποντας καμία εμπλοκή στα «δικά της».

Μας λέει να αποφεύγουμε τους συνωστισμούς, ενώ στοιβάζει υπό τις πιο άθλιες συνθήκες πάνω από 20.000 ανθρώπους μόνο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας με αποτέλεσμα την πυρκαγιά και το θάνατο ενός εξάχρονου παιδιού. Αποκλείει ανεύθυνα την πρόσβαση στην δημόσια υγεία σε χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες και τους κλείνει σε δομές χωρίς καμία συνθήκη υγιεινής

Απαιτούμε:

-Την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τα νοσοκομεία

-Καμία έκθεση εργαζομένων σε κίνδυνο, να λειτουργούν ως προσωπικό ασφαλείας για τους τομείς όπου είναι πραγματικά απαραίτητο

-Καμία επιδείνωση των όρων εργασίας μας, καμία εργοδοτική αυθαιρεσία. Δε θα πληρώσουμε εμείς και αυτή την κρίση.

– Να κλείσουν άμεσα τα κέντρα εγκλεισμού/αποκλεισμού
– Να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες από κάθε «άτυπο» χώρο κράτησης
– Πρόσβαση στη δημόσια υγεία για όλους/-ες, μετανάστ(ρι)ες και ντόπιους/-ες

ΕΛΕΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (ΕΣΕ)

καλέσματα,κείμενα-άρθρα-αφίσες

Απεργία 18-2-2020

Σχολιάστε

Το νέο κρατικό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό ακολουθεί την αντεργατική πολιτική όλων των προηγούμενων νόμων των τελευταίων είκοσι χρόνων. Διασπά τη σύνταξη σε ανταποδοτική (χωρίς την εγγύηση του δημοσίου) και σε μια πολύ μικρή κατώτατη σύνταξη επιδοματικού χαρακτήρα. Διατηρεί τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 για όλους ή στα 62 με 40 χρόνια υπηρεσίας, που ψηφίστηκαν με το τρίτο μνημόνιο και τις μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, που έφτασαν στο 50%, και στο εφάπαξ όπου οι περικοπές ξεπέρασαν το 40%. Ενσωματώνει την επικουρική ασφάλιση στον ΕΦΚΑ και βέβαια συνεχίζει την κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων.

Οι συντελεστές αναπλήρωσης για το ανταποδοτικό μέρος παραμένουν αυτοί που ορίζει ο νόμος του Σύριζα (πολύ μειωμένοι σε σχέση με το παρελθόν) και σε συνδυασμό με το ότι ο συντάξιμος μισθός υπολογίζεται όχι με την τελευταία (καλύτερη) 5ετία αλλά με το μέσο όρο ολόκληρου του εργάσιμου χρόνου, μειώνεται πάρα πολύ το σύνολο της σύνταξης και των μισθών για το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων. Αντίθετα οι εισφορές των εργοδοτών μειώνονται. Καταργείται η 13η και 14η σύνταξη. Προωθείται η ασφάλιση σε ιδιωτικές εταιρείες, κα.
Απέναντι σε αυτά η ΓΣΕΕ αρνείται πλέον να κηρύξει ακόμα και μια από τις 24ωρες απεργίες συμβολικού χαρακτήρα που οργάνωνε παλιότερα για να δικαιολογήσει την ύπαρξη της. Δεν είναι απλά αποκομμένη από τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργατικής βάσης είναι ξεκάθαρα εχθρική ως προς αυτά. Αποτελεί το μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών μέσα στο εργατικό κίνημα. οι μονοήμερες “απεργίες” της ΑΔΕΔΥ από την άλλη δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αποτελέσουν πραγματική απάντηση με προοπτική να μπλοκάρουν τα αντεργατικά μέτρα. Οι ανοργάνωτες εθιμοτυπικές μονοήμερες απεργίες που καλεί από τα πάνω κάθε χρόνο δεν έχουν καμιά προοπτική κλιμάκωσης και νίκης.
Δυστυχώς οι ταξικοί συσχετισμοί μέσα στο εργατικό κίνημα δεν επιτρέπουν την οργάνωση πραγματικών και από τα κάτω απεργιών ικανών να βάλουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα αυτή τη στιγμή.

Όσοι εργαζόμενοι λοιπόν μπορούν είναι καλό να χρησιμοποιούν τη νομική κάλυψη των απεργιών της ΑΔΕΔΥ ή των κατά τόπους εργατικών κέντρων για να διεκδικήσουν τα δίκαια αιτήματα τους στους κλάδους τους. Στο Ρέθυμνο η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου έχει αποδείξει ποια πλευρά έχει διαλέξει: είναι στην πλευρά της προδοσίας της εργατικής τάξης καθώς πότε καλεί μαζί με την πλειοψηφία του Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ σε απεργία μαζί με τους εργοδότες (Κοινωνική Συμμαχία 30 Μάη 2018), πότε κηρύσσει απεργία την επομένη από την ήδη κηρυχθείσα απεργία (κάλεσε 25 Σεπτέμβρη ενώ ΑΔΕΔΥ και Εργατικά Κέντρα είχαν καλέσει για 24 Σεπτέμβρη 2019) ή δεν κηρύσσει καμία απεργία όπως στις 18 Φλεβάρη 2020.

Χρειάζεται όμως να ανοίξει άμεσα η συζήτηση για μια οργάνωση μας ως εργάτες και εργάτριες σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά, η οποία έξω από και ενάντια σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα βάλει τις βάσεις για ένα εργατικό κίνημα πραγματικά ταξικό και μαχητικό που οργανωμένο σε μια ανεξάρτητη από κράτος, κεφάλαιο και μαφίες Επαναστατική Συνομοσπονδία Εργασίας θα είναι σε θέση να βάλει μπροστά και πάλι τα εργατικά συμφέροντα!

 

κείμενα-άρθρα-αφίσες

αφίσα ενάντια στο airbnb και τα υψηλά ενοίκια

Σχολιάστε

Αφίσα που κολλήθηκε χτες στην πόλη του Ρεθύμνου.

Επίσης ξανακολλήσαμε την περσινή αγγλόφωνη αφίσα μας.

Ενάντια στον εκβιασμό των ιδιοκτητών η οργάνωση των ενοικιαστών και η διεθνιστική αλληλεγγύη.

Άλλα σχετικά κείμενα:

Είμαστε εδώ για να μείνουμε! (για τη στέγη και ενάντια στην τουριστικοποίηση)

Μην έρθεις να δουλέψεις ή να σπουδάσεις στο Ρέθυμνο

κείμενα-άρθρα-αφίσες

για τις γαλέρες στον επισιτισμό

Σχολιάστε

Την επομένη των εκλογών μοιράσαμε 500 φύλλα από το παρακάτω κειμενάκι (ανανεωμένη εκδοχή κειμένου που έχουμε ξαναμοιράσει) σε εργαζόμενες και εργαζόμενους, πελάτες και πελάτισσες επιλεγμένων καταστημάτων εστίασης γύρω από τον Κήπο, στην παλιά πόλη, την πασαρέλα και την παραλία. Τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στο Ρέθυμνο δεν θα τις αλλάξουν ούτε αριστερές ούτε δεξιές κυβερνήσεις. Μπορούν ν’ αλλάξουν μόνο με αντίσταση και αυτοοργάνωση στους χώρους εργασίας.

ΠΛΟΙΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΓΑΛΕΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ

Δεν είναι λίγα τα μαγαζιά εστίασης στο Ρέθυμνο που επιφυλάσσουν συνθήκες γαλέρας για τους εργαζομένους τους. Τα αφεντικά αναγκάζουν τους και τις εργαζόμενες να δουλεύουν με τον υποκατώτατο μισθό, να παίρνουν λιγότερα ένσημα, να δηλώνουν λιγότερες ώρες εργασίας, να μην πληρώνονται υπερωρίες, νυχτερινά και Κυριακές ενώ τις δουλεύουν, να μην παίρνουν ρεπό και άδειες, να υπογράφουν ότι παίρνουν δώρα ενώ αυτό δεν συμβαίνει, να αλλάζουν πόστα και καθήκοντα ανάλογα με τις ορέξεις του αφεντικού. Παράλληλα οφείλουν να ανέχονται την κακή συμπεριφορά του αφεντικού, σε ένα πλαίσιο που δημιουργεί ανταγωνισμό με τους συναδέλφους. Και φυσικά να εξυπηρετούν τον πελάτη με χαμόγελο. Οι γυναίκες επιπλέον αναγκάζονται να ανέχονται τη σεξουαλική παρενόχληση από όπου κι αν προέρχεται…

Ως εργαζόμενοι/ες που πάμε να πιάσουμε δουλειά στον τουρισμό και τον επισιτισμό πρέπει να γνωρίζουμε πέντε πράγματα για τα εργασιακά μας δικαιώματα. Καταρχάς πρέπει να προσέχουμε τι προφορικές συμφωνίες κάνουμε και τι υπογράφουμε. Αφότου πιάσουμε δουλειά, προσπαθούμε να οικοδομούμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους/τις συναδέλφους μας. Προσπαθούμε να τηρούνται οι συμφωνίες που έχουμε κάνει και να τις βελτιώνουμε σε συνεργασία με τους/τις συναδέλφους μας. Γνωστοποιούμε τις αυθαιρεσίες του αφεντικού στους/στις συναδέλφους μας και σε εργατικές ενώσεις/σωματεία.

Παράλληλα οφείλουμε να ενημερωνόμαστε για την εργασιακή συνθήκη των μαγαζιών στα οποία συχνάζουμε: δεν πίνουμε τον καφέ μας σε μαγαζιά με κακές εργασιακές συνθήκες!

Ενημερωνόμαστε-οργανωνόμαστε-διεκδικούμε

καλέσματα,κείμενα-άρθρα-αφίσες

Εργατική Πρωτομαγιά: απεργιακό κάλεσμα

Σχολιάστε

Εργατική Πρωτομαγιά: Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε

Οι σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία των εργατών και των εργατριών δεν πρέπει να είναι μέρες εθιμοτυπικών τελετών, όπως προωθείται από το κράτος, την τοπική αυτοδιοίκηση και τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Είναι μέρες που θυμόμαστε και δηλώνουμε ότι το αίμα και οι αγώνες των ταξικών αδερφών μας δεν πήγαν στο βρόντο. Που δηλώνουμε την πρόθεσή μας να σηκώσουμε τους αγώνες τους και να τους συνεχίσουμε. Που δηλώνουμε ποιου κομματιού της ιστορίας αποτελούμε συνέχεια.

Την 1η Μάη 1886 στις ΗΠΑ 600.000 εργάτες απήργησαν και έκαναν πορεία ζητώντας “οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ώρες ύπνο, οχτώ ώρες ό,τι θέλουμε”. Στο Σικάγο 80.000 άτομα συμμετείχαν στην κινητοποίηση. Η απεργία και οι συγκρούσεις που συνεχίστηκαν τις επόμενες μέρες κατέληξαν στις 4 Μάη στην “εξέγερση” ή “σφαγή του Χεϊμάρκετ”. Ένα χρόνο αργότερα, για τη ρίψη μιας βόμβας εναντίον αστυνομικών εκείνη την ημέρα, το κράτος καταδίκασε σε θάνατο με στημένη δίκη πέντε αναρχοκολεκτιβιστές και αναρχοκομμουνιστές εργάτες που είχαν κεντρικό ρόλο στις κινητοποιήσεις. Στη μνήμη των “Μαρτύρων του Σικάγο”, το διεθνές εργατικό κίνημα καθιέρωσε την Πρωτομαγιά ως ημέρα μνήμης και αγώνα. Το 1893 στην Αθήνα ο Σοσιαλιστικός Σύλλογος, με κεντρική φιγούρα τον Σταύρο Καλλέργη, οργάνωσε συγκέντρωση 2.000 ατόμων στο Παναθηναϊκό Στάδιο που ενέκρινε ψήφισμα για οχτάωρη εργασία, κυριακάτικη αργία, κρατική ασφάλιση σε περίπτωση ατυχημάτων και σύνταξη. Το ψήφισμα επιδόθηκε στον πρόεδρο της Βουλής και χλευάστηκε από τους βουλευτές. Το 1936 οι κινητοποιήσεις των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη κορυφώθηκαν το Μάιο και χτυπήθηκαν από τις μεταξικές δυνάμεις καταστολής, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 12 νεκρούς.

Στη μνήμη των νεκρών του Σικάγο και όσων ακολούθησαν το παράδειγμά τους κάνοντας το συνδικαλισμό επικίνδυνο, καλούμε σε απεργιακή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου την 1η Μάη στις 10 π.μ.

Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.

Ενημερωνόμαστε, οργανωνόμαστε, διεκδικούμε.

δράσεις,κείμενα-άρθρα-αφίσες

Παρέμβαση στα Public για την κυριακάτικη αργία

Σχολιάστε

Την Κυριακή 21 Απρίλη μοιράσαμε-διαβάσαμε με ντουντούκα έξω από τα Public το ακόλουθο κείμενο που υπερασπίζεται την κυριακάτικη αργία και καταγγέλλει την εργασιακή γαλέρα που προωθεί η επιχείρηση. Στους εργαζομένους της επιχείρησης μοιράστηκε το κείμενο του ΣΥΒΧΨΑ που ενημερώνει για την τρέχουσα διεκδίκηση εργαζομένου για 300 ώρες απλήρωτων υπερωριών.

Αν η Κυριακή δεν είναι αργία, δεν είναι Κυριακή

Σήμερα, Κυριακή 21 Απρίλη, είναι μια από τις 8 Κυριακές που έχουν οριστεί ως εργάσιμες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας προβλήθηκε ως μέτρο εξόδου από την υποτιθέμενη κρίση. Ωστόσο όχι μόνο δεν έφερε προσλήψεις και περισσότερα κέρδη στις επιχειρήσεις, αλλά η δουλειά φορτώνεται σε εργαζόμενους που δουλεύουν 4ωρα ή είναι κάτω των 25 ετών, προκειμένου να αυξηθούν τα κέρδη των αφεντικών.

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των μεγάλων ομίλων που έχουν αποθέματα «αναλώσιμων» εργαζόμενων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Public που στις αρχές του 2017 προέβησαν σε δεκάδες απολύσεις εργαζομένων που χαρακτηρίζονταν ως “υψηλόμισθοι” γιατί έπαιρναν 700-800 ευρώ. Την ίδια στιγμή η επιχείρηση σχεδίαζε άνοιγμα δύο καταστημάτων στην Αττική. Τα Public, από το 2012, προβαίνουν σταθερά σε απολύσεις, μειώσεις μισθών, ξεζούμισμα των υπαλλήλων, αξιοποίηση δωρεάν εργασίας μέσω προγραμμάτων voucher, απάνθρωπα καθεστώτα «αξιολόγησης» των ατομικών πωλήσεων, καλλιέργεια ανταγωνιστικού κλίματος, πληρωμή ελλειμμάτων των ταμείων από την τσέπη των υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να έχουν βγάλει τεράστια κέρδη από την εξευτελιστικά φθηνή εργασία των εργαζομένων. Χαρακτηριστική είναι η τρέχουσα διεκδίκηση συναδέλφου για 300 ώρες απλήρωτων υπερωριών. Τα Public δεν είναι εξαίρεση. Σκοπεύουν να γίνουν ο κανόνας.

Τις Κυριακές δεν δουλεύουμε. Η αγορά δεν αυτορυθμίζεται. Καθορίζεται από τις υποχωρήσεις και τις αντιστάσεις των εργαζομένων απέναντι στις ορέξεις των αφεντικών.

Τις Κυριακές δεν ψωνίζουμε. Σκεφτόμαστε ως εργάτες και όχι σαν πελάτες
Οι ζωές μας δεν είναι εμπόρευμα.
Κυριακή και νύχτα να πάνε για δουλειά
οι υπουργοί οι δήμαρχοι και τ’ αφεντικά

κείμενα-άρθρα-αφίσες

Μην έρθεις να δουλέψεις ή να σπουδάσεις στο Ρέθυμνο

15 σχόλια

Στο Ρέθυμνο τα τελευταία χρόνια επικρατούν ακραίες συνθήκες κανιβαλισμού και κερδοσκοπίας που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη ζωή και εργασία. Η δημοτικότητα της βραχύχρονης ενοικίασης σε τουρίστες, με πλατφόρμες τύπου airbnb, έχει καταστήσει αδύνατο σε εργαζόμενες και εργαζόμενους, φοιτητές και φοιτήτριες, να έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή και οικονομική κατοικία. Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών που έχουν απομείνει έχουν απαιτήσεις που αν δεν ήταν τραγικές θα ήταν αστείες: απαιτούν υπέρογκα νοίκια, όπως 600-700 ευρώ για τριάρια και 400 για γκαρσονιέρες. Ζητούν έναν ή μισό χρόνο νοίκια μπροστά, ενώ τα δύο νοίκια εγγύηση κι ένα να τρέχει σχεδόν έχουν γίνει ο κανόνας. Απαιτούν Ε9, εγγυητική επιστολή από τον προηγούμενο σπιτονοικοκύρη και να μην έχεις παιδιά ή/και κατοικίδια. Επιπλέον ο σπιτονοικοκύρης μπορεί ν’ αλλάξει ή ν’ ακυρώσει τη συμφωνία ανά πάσα στιγμή: να ζητήσει περισσότερο ενοίκιο, παραπάνω νοίκια μπροστά, ν’ αρνηθεί να κάνει κάποια επισκευή που έχει συμφωνηθεί κλπ. Κι αν δεν θέλεις μείνε στο δρόμο! Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, όπως οι αναπληρωτές καθηγητές και δάσκαλοι, αναγκάζονται να μένουν σε δωμάτια ξενοδοχείων τα οποία νοικιάζουν στην καλύτερη περίπτωση με 450 ευρώ κι έξωση τον Ιούνιο (σε χειρότερες περιπτώσεις πληρώνουν 600 ευρώ και πρέπει να εκκενώσουν το δωμάτιο τον Απρίλη ή το Μάη, με την έναρξη της τουριστικής σεζόν). Όσοι και όσες μένουμε ήδη στο Ρέθυμνο ζούμε υπό τη συνεχή απειλή της έξωσης, καθώς πλέον θεωρείται βλάκας όποιος δεν εκμεταλλεύεται τουριστικά το ακίνητό του.

Η λογική που θέλει τον κάτοχο περιουσίας να αποφασίζει πώς θα τη διαχειριστεί χωρίς καμία ευθύνη και ηθική απέναντι στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο οδηγεί σε ακραίο ατομικισμό και φέρνει τον φασισμό ακόμη πιο κοντά μας. Όχι, δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης να ζητά 4.500 ευρώ για να νοικιάσει για ένα μήνα ένα τεσσάρι σε συμβασιούχους του πανεπιστημίου. Όχι, δεν γίνεται να απαιτεί έξι νοίκια μπροστά, από μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά την τελευταία στιγμή κι ενώ έχει ήδη κλείσει η συμφωνία. Όχι, δεν πρέπει να μπορεί να ζητά 300 ευρώ το κεφάλι από αναπληρωτές και να τους βγάζει τον Ιούνιο (όλα τα περιστατικά είναι πραγματικά). Αυτή ακριβώς τη λογική, της ανεύθυνης και ανήθικης δυνατότητας να διαχειριστεί ο καθένας την ιδιοκτησία του όπως του κάνει κέφι, υπερασπίστηκε πέρσι ο δήμαρχος Ρεθύμνου, όταν δάσκαλοι και καθηγητές πήγαν να διαμαρτυρηθούν για το πρόβλημα. Το γεγονός ότι τέτοιες συμπεριφορές θεωρούνται φυσιολογικές κι όχι κατάπτυστες στο σημερινό Ρέθυμνο είναι απόδειξη της ευρείας αποδοχής που έχουν, καθιστώντας το Ρέθυμνο μια αφιλόξενη πόλη σε εργαζόμενους με ή χωρίς οικογένειες.

Θεωρώντας πως όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σε αξιοπρεπή κατοικία υποβαθμίζεται η ζωή και η εργασία μας, καλούμε τους αναπληρωτές και τις αναπληρώτριες να μην συμπεριλάβουν το Ρέθυμνο στις επιλογές τους: ας αδειάσουν τα σχολεία. Καλούμε τους τελειόφοιτους μαθητές να μη βάλουν τις σχολές του Ρεθύμνου στο μηχανογραφικό τους: ας μείνει χωρίς φοιτητές το Ρέθυμνο. Καλούμε τους εργαζόμενους και εργαζόμενες με συμβάσεις και συμβόλαια κάθε είδους να μην κάνουν τα χαρτιά τους για το Ρέθυμνο: ας αδειάσουν τα νοσοκομεία και οι υπηρεσίες. Καλούμε τους εργαζόμενους και εργαζόμενες που σκέφτονται να δουλέψουν για σεζόν να μην κλείσουν καμία δουλειά αν ο εργοδότης δεν τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή κατοικία: ας μείνουν χωρίς εργαζόμενους τα ξενοδοχεία. Να δούμε τότε ποιος θα εξυπηρετεί τους μόνους επιθυμητούς κατοίκους του Ρεθύμνου, τους τουρίστες.

Όσο για εμάς που μένουμε μόνιμα, θέλουμε αξιοπρεπείς κατοικίες με νοίκια ανάλογα των μισθών μας. Τίποτα λιγότερο. Όσοι κανιβαλίζουν κερδοσκοπώντας έχουν διαλέξει πλευρά και είναι απέναντί μας. Το ίδιο και η θεσμική εξουσία που τους υπερασπίζεται.

εκπαιδευτικοί,κείμενα-άρθρα-αφίσες,συμμετοχή σε κινητοποιήσεις

Απεργία 12 Απρίλη

Σχολιάστε

Στο δρόμο μαζί με τους μαθητές και τις μαθήτριες ενάντια σε ένα ακόμα πιο ταξικό λύκειο

Είναι καταπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο η παρούσα κυβέρνηση σε όλους τους τομείς διαστρέφει το νόημα των λέξεων. Η μεταρρύθμιση του Λυκείου, και κυρίως της τελευταίας τάξης του, ώστε «να εξορθολογιστεί» είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Η Γ’ λυκείου ρητά προσδιορίζεται ως τάξη προετοιμασίας – ή καλύτερα προπόνησης- για τις τελικές εξετάσεις. Με απίστευτο κυνισμό, η αριστερή κυβέρνηση καταργεί μια ολόκληρη τάξη γενικής παιδείας από το λύκειο. Κι ενώ σήμερα τα μη πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα της Γ’ λυκείου, που υποβαθμίζονται από το εξετασεοκεντρικό σύστημα, μπορούν να συμβάλλουν στην καλλιέργεια και την πολιτική συγκρότηση των μαθητών, στο Νέο Λύκειο τα μαθήματα κατεύθυνσης, όσα έχουν χρηστική αξία, ηγεμονεύουν στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Με την ελληνική εξαίρεση των θρησκευτικών, τα οποία διασώζονται, σε ένα πρόγραμμα σπουδών που θεωρεί περιττό το μάθημα της Ιστορίας, της Βιολογίας ή της Πληροφορικής. Αυτή η πτυχή της μεταρρύθμισης είναι απλώς αστεία.

Με τη μονοπώληση του προγράμματος από τα μαθήματα προσανατολισμού, όλη η χρονιά θα είναι ένας μαραθώνιος, με ορίζοντα τις εξετάσεις. Κι όποιος αντέξει. Άλλωστε είναι κι αυτός ένας στόχος. Οι ιθύνοντες της εκπαιδευτικής πολιτικής εντός κι εκτός συνόρων κρίνουν ότι στην Ελλάδα το ποσοστό των μαθητών που φοιτούν στο γενικό λύκειο είναι πολύ μεγάλος σε σχέση με όσους προσανατολίζονται προς την επαγγελματική κατάρτιση. Και για να αλλάξει αυτό, το Λύκειο πρέπει να γίνει δύσκολο για τα περισσότερα παιδιά.

Την κατεύθυνση αυτή, τη δημιουργία δηλαδή ενός ξεκάθαρα ταξικού γενικού λυκείου, εξυπηρετεί και η αλλαγή στις ενδοσχολικές εξετάσεις που οδηγούν στη λήψη απολυτηρίου λυκείου. Με τις εξετάσεις να διεξάγονται σε επίπεδο ομάδων σχολείων, με θέματα που είναι αποτέλεσμα κλήρωσης, με επιτηρητές και διορθωτές από άλλα σχολεία, μπαίνει φρένο στη δυνατότητα όλων των παιδιών να αποκτήσουν απολυτήριο λυκείου. Πολύ σύντομα πολλά παιδιά θα επιλέξουν να μην φοιτούν σε ένα γενικό λύκειο των αρίστων και να στραφούν προς τα σκόπιμα υποβαθμισμένα επαγγελματικά λύκεια και τη μεταγυμνασιακή κατάρτιση, δημιουργώντας μια στρατιά νέων, σχεδόν απλήρωτων, εργαζομένων, μέσω της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης.

Η αλλαγή στον τρόπο απόκτησης απολυτηρίου υποστηρίζεται ιδεολογικά με επίκληση της-πόσο αριστερής αλήθεια!- αρχής της αξιοκρατίας. Η αξιοκρατία επιβάλλει να μην διεκδικείται από όλους μια θέσης εργασίας ανειδίκευτου εργαζόμενου, γιατί μόνο σε τέτοιες έχει κανείς πρόσβαση μόνο με το απολυτήριο λυκείου. Θαυμάσια αλήθεια αυτή η κοινωνία, στην οποία η εργασία γίνεται αντιληπτή ως προνόμιο κι όχι ως δικαίωμα. Άλλη άποψη έχουμε μάλλον οι αδαείς εκπαιδευτικοί των δημόσιων σχολείων που προάγουμε στις τάξεις και τελικά δίνουμε απολυτήριο σε όλα τα παιδιά, ακόμα και σε παιδιά με αναπηρίες, ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, ιδιαιτερότητες στη συμπεριφορά ή απλά στους μαθητές και τις μαθήτριες που αδυνατούν ή αρνούνται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του στείρου ακαδημαϊσμού του λυκείου. Δεν νοσταλγούμε τους καιρούς που «όσοι δεν έπαιρναν τα γράμματα» σταματούσαν σε κάποια τάξη του δημοτικού.

Η κυβέρνηση έχει καταφέρει να ξεφτιλίσει ακόμα ένα πάγιο αίτημα του εκπαιδευτικού κινήματος, αυτό της ελεύθερης πρόσβασης. Καθιερώνοντας τα τμήματα ελεύθερης πρόσβασης στα ανώτατα ιδρύματα, καλεί τους μαθητές και τις μαθήτριες από πολύ νωρίς να μετριάσουν τις προσδοκίες από τον εαυτό τους και να αποφασίσουν να μην μπουν στη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Μάλλον τους καλεί να παραδεχτούν τη θέση τους στην κοινωνική πυραμίδα, κατευθύνοντάς τους προς τις σχολές με τη λιγότερη ζήτηση, ανεξάρτητα αν αυτές ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντά τους. Διαχρονικά, οι προνομιούχοι έχουν ελεύθερη κι εύκολη πρόσβαση σε σχολές που πραγματικά τους ενδιαφέρουν-με το αζημίωτο, εντός κι εκτός συνόρων. Τα τμήματα ελεύθερης πρόσβασης μετατρέπονται στο φτωχό συγγενή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με κριτήρια προσφοράς και ζήτησης.

Τελικά θέλουμε να μην αλλάξει τίποτα;

Κανένας από μας δεν ισχυρίζεται ότι τα πράγματα πρέπει να μείνουν ως έχουν. Είναι απαραίτητο το Λύκειο να αποσυνδεθεί από τον βραχνά των εξετάσεων εισαγωγής στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για να γίνει όμως αυτό εφικτό υπάρχει μόνο μία προϋπόθεση. Η κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων. Η πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτή είναι άλλωστε και η μόνη προϋπόθεση για την κατάργηση της παραπαιδείας και των ταξικών φραγμών που και αυτή υψώνει στη μόρφωση των παιδιών. Όσο κριτήριο εισαγωγής σε μια πανεπιστημιακή σχολή δεν είναι το ενδιαφέρον σου για το αντικείμενο αλλά το πόσο ικανότερος από τον διπλανό σου είσαι να ανταποκριθείς σε μια ατελείωτη σειρά διαδικασιών αξιολόγησης, η παραπαιδεία όχι μόνο δε θα περιορίζεται, παρά μάλλον θα διευρύνεται, όσο περισσότερες κι αν γίνουν οι ώρες των μαθημάτων προσανατολισμού.

Για να αποκτήσει το λύκειο τον μορφωτικό του ρόλο χρειάζεται να ανοίγει στους μαθητές τον δρόμο προς την επιστήμη και την κοινωνική και πολιτική συγκρότηση. Χρειάζεται να δίνει στους μαθητές το δικαίωμα της επιλογής, μιας επιλογής όμως που θα συνδέεται με τα ενδιαφέροντά τους, όχι με τον εξοντωτικό ανταγωνισμό μεταξύ τους για μια θέση στο πανεπιστήμιο. Θέλουμε ένα σχολείο δημιουργικό, που θα δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να ανακαλύψουν τις δυνατότητές τους, να πειραματιστούν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους, χωρίς να καλείται κάποιος να τους αξιολογήσει γι’ αυτό. Θέλουμε ένα σχολείο χωρίς αξιολόγηση, χωρίς ποινές και επαίνους, όπου οι σχέσεις δασκάλου μαθητή και μαθητών μεταξύ τους θα είναι απαλλαγμένες από τη απόρριψη και των ανταγωνισμό. Θέλουμε ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία, όχι στους παπάδες, τους δημάρχους και τις εταιρίες. Θέλουμε ένα σχολείο απελευθερωμένο από τον κρατικό έλεγχο, αλλά όχι αυτοχρηματοδοτούμενο με τους όρους της αγοράς, όχι μια «αυτόνομη σχολική μονάδα» με τους όρους της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης. Θέλουμε ένα σχολείο που θα το διαχειρίζεται ο σύλλογος διδασκόντων και οι μαθητές/-τριες, όχι οι διευθυντές-μάνατζερ με ολοένα διευρυνόμενες εξουσίες. Θέλουμε ένα σχολείο για όλα τα παιδιά, που να παντρεύει τη θεωρία με την πράξη, που δεν υποβαθμίζει τη χειρωνακτική εργασία και δε σηκώνει ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. Θέλουμε σχολείο καθολικό, ούτε «γενικό», ούτε «επαγγελματικό». Θέλουμε ένα σχολείο που καλλιεργεί την αισθητική των παιδιών αλλά και την ηθική τους, που ανταγωνίζεται την καπιταλιστική λογική του «ο καθένας για τον εαυτό του», μπολιάζοντας τα παιδιά με τις αξίες της συντροφικότητας , της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.

Γι’ αυτό και στεκόμαστε απέναντι σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που υπαγορεύεται από τις αντιδραστικές επιδιώξεις της νεοφιλελεύθερης κυρίαρχης τάξης πραγμάτων. Μαζί με τους μαθητές και τους γονείς, θα μας βρουν μπροστά τους.

Για ένα σχολείο της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας

Συμμετέχουμε στην απεργία-στηρίζουμε τα μπλοκ των τοπικών ΕΛΜΕ

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση εκπαιδευτικών Ρεθύμνου
Διακλαδική Αθήνας Τομέας Εκπαίδευσης

Νέο Λύκειο απεργία 12 Απρίλη

εκδηλώσεις,κείμενα-άρθρα-αφίσες

Εκδήλωση: Σωματεία Βάσης

Σχολιάστε

Όσο εντείνεται η εργασιακή επισφάλεια γίνεται εντονότερη η ανάγκη μας να οργανωθούμε οριζόντια σε Σωματεία Βάσης.
Καλεσμένοι μας για συζήτηση είναι συνάδελφοι από την Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων (ΣΒΕΔΙ)

κείμενα-άρθρα-αφίσες

Πλοίο δεν έχουμε, αλλά γαλέρες πολλές

Σχολιάστε

Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε το Σάββατο  9/3 σε επιλεγμένα καταστήματα εστίασης στο Ρέθυμνο των οποίων οι συνθήκες εργασίας είναι ή πλησιάζουν σε αυτές που περιγράφονται:

Πλοίο δεν έχουμε, αλλά γαλέρες πολλές

Δεν είναι λίγα τα μαγαζιά εστίασης στο Ρέθυμνο που επιφυλάσσουν συνθήκες γαλέρας για τους εργαζομένους τους. Τα αφεντικά αναγκάζουν τους και τις εργαζόμενες να δουλεύουν με τον υποκατώτατο μισθό, να παίρνουν λιγότερα ένσημα, να δηλώνουν λιγότερες ώρες εργασίας, να μην πληρώνονται υπερωρίες ενώ τις δουλεύουν, να μην παίρνουν ρεπό και άδειες, να υπογράφουν ότι παίρνουν δώρα ενώ αυτό δεν συμβαίνει, να αλλάζουν πόστα και καθήκοντα ανάλογα με τις ορέξεις του αφεντικού. Παράλληλα οφείλουν να ανέχονται την κακή συμπεριφορά του αφεντικού, σε ένα πλαίσιο που δημιουργεί ανταγωνισμό με τους συναδέλφους. Και φυσικά να εξυπηρετούν τον πελάτη με χαμόγελο.

Ως εργαζόμενοι/ες που πάμε να πιάσουμε δουλειά στον τουρισμό και τον επισιτισμό πρέπει να γνωρίζουμε πέντε πράγματα για τα εργασιακά μας δικαιώματα. Καταρχάς πρέπει να προσέχουμε τι προφορικές συμφωνίες κάνουμε και τι υπογράφουμε. Αφότου πιάσουμε δουλειά, προσπαθούμε να οικοδομούμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους/τις συναδέλφους μας. Προσπαθούμε να τηρούνται οι συμφωνίες που έχουμε κάνει και να τις βελτιώνουμε σε συνεργασία με τους/τις συναδέλφους μας. Γνωστοποιούμε τις αυθαιρεσίες του αφεντικού στους/στις συναδέλφους μας και σε εργατικές ενώσεις/σωματεία.

Παράλληλα οφείλουμε να ενημερωνόμαστε για την εργασιακή συνθήκη των μαγαζιών στα οποία συχνάζουμε: δεν πίνουμε τον καφέ μας σε μαγαζιά με κακές εργασιακές συνθήκες!

Ενημερωνόμαστε-οργανωνόμαστε-διεκδικούμε